Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 77/08
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 3 czerwca 2008 r., sygn. akt V Ca (…),
w sprawie z powództwa J. Ł.
przeciwko S. J.
o zapłatę 14.000 zł,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w S. z dnia 3 czerwca 2008 r., V Ca (...) wniósł w imieniu powoda adwokat,
który reprezentował go w postępowaniu zakończonym wskazanym wyrokiem. Wezwany
przez Sąd do uzupełnienia braków skargi przez oznaczenie stron oraz złożenie
pełnomocnictwa do wniesienia skargi, adwokat ten złożył pełnomocnictwo „w sprawie V
Ca (...) Sądu Okręgowego w S. przed Sądami i innymi organami państwowymi”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sprawa o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest
sprawą autonomiczną i odrębną w stosunku do sprawy zakończonej orzeczeniem
zaskarżonym skargą, mającą charakter szczególnego środka prawnego. Nie budzi
wątpliwości w jednolitym w tym zakresie orzecznictwie Sądu Najwyższego, że do
wniesienia tej skargi konieczne jest uzyskanie i złożenie pełnomocnictwa obejmującego
2
umocowanie do zastępowania skarżącego w postępowaniu z tej skargi (por. m.in.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2005 r., V CZ 61/05 i z dnia 9
czerwca 2006 r., IV CZ 47/06, niepubl.).
Brak skargi polegający na niezłożeniu wraz z samą skargą takiego
pełnomocnictwa może być usunięty na wezwanie sądu, prawidłowo zatem Sąd
Okręgowy dokonał takiego wezwania na podstawie art. 4246
§ 2 k.p.c., pod rygorem
odrzucenia skargi. Brak ten nie został usunięty, bowiem – pomimo wyraźnego i
prawidłowego zarządzenia przewodniczącego Sądu – złożono pełnomocnictwo o
przytoczonej wyżej treści, nie zawierające umocowania do zastępowania powoda w
sprawie ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem, którą z całą pewnością nie
jest sprawa Sądu Okręgowego w S. Skarga ulegała zatem odrzuceniu na podstawie art.
4246
§ 3 k.p.c., lecz wobec tego, że nie uczynił tego Sąd Okręgowy, o odrzuceniu skargi
orzekł Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
Niezależnie od wskazanej przyczyny odrzucenia, zachodziły inne jeszcze
przyczyny, czyniące skargę niedopuszczalną i stanowiące niezależną podstawę jej
odrzucenia przez Sąd Najwyższy.
Skarga powoda nie spełnia wymagań konstrukcyjnych skargi ujętych: 1. w art.
4245
§ 1 pkt 3 k.p.c., gdyż nie wskazuje przepisu prawa, z którym orzeczenie jest
niezgodne, co stanowi wymaganie odrębne w stosunku do wskazania podstaw skargi 2.
w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., gdyż nie stanowi uprawdopodobnienia szkody stwierdzenie
powoda, że „zaskarżony wyrok zamyka powodowi drogę do uzyskania odszkodowania
nawet w granicach kwoty pieniędzy zabranej przez pozwanego, a więc wyrządzona tym
orzeczeniem szkoda jest ewidentna” 3. w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., gdyż nie jest
wypełnieniem zawartego w nim wymagania stwierdzenie, że „nie jest możliwe
dochodzenie odszkodowania za nie wykonanie umowy w innym procesie ani w
jakimkolwiek postępowaniu zgodnym z prawem albowiem ocena prawna stanu
faktycznego jest przeszkodą w postaci zarzutu osadzenia sprawy”.
Z omówionych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. skargę
odrzucił.

IV CNP 77/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia