V CSK 358/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-12-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 358/08
POSTANOWIENIE
Dnia 27 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z powództwa V. Eurolines P. Sp. z o.o. w W.
przeciwko Eurolines P. Sp. z o.o. w K.
o stwierdzenie nieważności uchwał i uchylenie uchwały,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 stycznia 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 maja 2008 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagań
przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. może być zatem osiągnięty tylko przez
powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym,
które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia
jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Sąd Najwyższy, rozpoznając nadzwyczajny środek zaskarżenia, jakim jest
skarga kasacyjna, nie jest trzecią instancją sądową, lecz działa w interesie
publicznym, wyjaśniając istotne zagadnienia prawne, dokonując wykładni
przepisów budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, bądź usuwając z obrotu prawnego orzeczenia wydane
w postępowaniu dotkniętym nieważnością lub oczywiście wadliwe. Dlatego też nie
każda skarga kasacyjna może być przyjęta do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie występuje wskazane we wniosku istotne
zagadnienie prawne. Zagadnieniem takim, w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.,
jest zagadnienie nowe, nierozwiązane dotąd w orzecznictwie, którego
rozstrzygnięcie może przyczynić się do rozwoju prawa. Jak wyjaśniono
w orzecznictwie Sądu Najwyższego przedstawienie okoliczności, uzasadniających
rozpoznanie skargi kasacyjnej ze względu na występujące w sprawie istotne
zagadnienie prawne, polega na sformułowaniu tego zagadnienia i wskazaniu
argumentów, które prowadzą do rozbieżnych ocen. Konieczne jest wyjaśnienie,
jakie zagadnienie prawne występuje w sprawie i dlaczego jest ono istotne,
albo określenie, które przepisy wymagają wykładni Sądu Najwyższego,
ze wskazaniem, na czym polegają związane z tym poważne wątpliwości, lub
3
z przedstawieniem rozbieżności występujących w orzecznictwie sądów (por. np.
postanowienia z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11
i z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002, nr 12, poz. 151).
Tymczasem strona skarżąca ograniczyła się jedynie do przedstawienia
istotnego, jej zdaniem, zagadnienia prawnego oraz do stwierdzenia, że zagadnienie
to nie jest jednoznacznie rozstrzygnięte ani w doktrynie ani w orzecznictwie;
nie przedstawiła natomiast żadnego jurydycznego uzasadnienia, ograniczając swe
wywody do polemiki ze stanowiskiem Sądu.
Strona skarżąca wskazuje również na "oczywiste uzasadnienie" skargi
kasacyjnej, gdyż zaskarżony wyrok "pozostaje w sprzeczności z ideą zaskarżonych
przepisów prawa materialnego i jako taki nie powinien się ostać". Taki zarzut
powoduje, że nie można równocześnie podnosić, iż w ramach naruszenia tych
samych przepisów w sprawie pojawiło się istotne zagadnienie prawne albo
potrzeba wykładni tych przepisów, ponieważ budzą one poważne wątpliwości lub
wywołują rozbieżności w orzecznictwie. Jeżeli bowiem w związku z domniemanym
naruszeniem przepisu występuje istotne zagadnienie prawne albo powstaje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, to nie może być mowy
o oczywistym (rażącym) naruszeniu tego przepisu, prowadzącym do oczywistej
zasadności skargi kasacyjnej w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Uwzględniając powyższe stwierdzić trzeba, że stanowisko strony skarżącej
jest nielogiczne i niekonsekwentne, albo zagadnienie wykładni i zastosowania
normy jest proste, a w konsekwencji naruszenie przepisów prawa oczywiste albo
problem jest skomplikowany, przez co powoduje poważne wątpliwości, prowadzące
do rozbieżności ocen lub w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, a tym
samym naruszenie prawa przez sąd nie jest oczywiste.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 27 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z powództwa V. Eurolines P. Sp. z o.o. w W.
przeciwko Eurolines P. Sp. z o.o. w K.
o stwierdzenie nieważności uchwał i uchylenie uchwały,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 stycznia 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 maja 2008 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagań
przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. może być zatem osiągnięty tylko przez
powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym,
które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia
jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Sąd Najwyższy, rozpoznając nadzwyczajny środek zaskarżenia, jakim jest
skarga kasacyjna, nie jest trzecią instancją sądową, lecz działa w interesie
publicznym, wyjaśniając istotne zagadnienia prawne, dokonując wykładni
przepisów budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, bądź usuwając z obrotu prawnego orzeczenia wydane
w postępowaniu dotkniętym nieważnością lub oczywiście wadliwe. Dlatego też nie
każda skarga kasacyjna może być przyjęta do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie występuje wskazane we wniosku istotne
zagadnienie prawne. Zagadnieniem takim, w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.,
jest zagadnienie nowe, nierozwiązane dotąd w orzecznictwie, którego
rozstrzygnięcie może przyczynić się do rozwoju prawa. Jak wyjaśniono
w orzecznictwie Sądu Najwyższego przedstawienie okoliczności, uzasadniających
rozpoznanie skargi kasacyjnej ze względu na występujące w sprawie istotne
zagadnienie prawne, polega na sformułowaniu tego zagadnienia i wskazaniu
argumentów, które prowadzą do rozbieżnych ocen. Konieczne jest wyjaśnienie,
jakie zagadnienie prawne występuje w sprawie i dlaczego jest ono istotne,
albo określenie, które przepisy wymagają wykładni Sądu Najwyższego,
ze wskazaniem, na czym polegają związane z tym poważne wątpliwości, lub
3
z przedstawieniem rozbieżności występujących w orzecznictwie sądów (por. np.
postanowienia z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11
i z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002, nr 12, poz. 151).
Tymczasem strona skarżąca ograniczyła się jedynie do przedstawienia
istotnego, jej zdaniem, zagadnienia prawnego oraz do stwierdzenia, że zagadnienie
to nie jest jednoznacznie rozstrzygnięte ani w doktrynie ani w orzecznictwie;
nie przedstawiła natomiast żadnego jurydycznego uzasadnienia, ograniczając swe
wywody do polemiki ze stanowiskiem Sądu.
Strona skarżąca wskazuje również na "oczywiste uzasadnienie" skargi
kasacyjnej, gdyż zaskarżony wyrok "pozostaje w sprzeczności z ideą zaskarżonych
przepisów prawa materialnego i jako taki nie powinien się ostać". Taki zarzut
powoduje, że nie można równocześnie podnosić, iż w ramach naruszenia tych
samych przepisów w sprawie pojawiło się istotne zagadnienie prawne albo
potrzeba wykładni tych przepisów, ponieważ budzą one poważne wątpliwości lub
wywołują rozbieżności w orzecznictwie. Jeżeli bowiem w związku z domniemanym
naruszeniem przepisu występuje istotne zagadnienie prawne albo powstaje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, to nie może być mowy
o oczywistym (rażącym) naruszeniu tego przepisu, prowadzącym do oczywistej
zasadności skargi kasacyjnej w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Uwzględniając powyższe stwierdzić trzeba, że stanowisko strony skarżącej
jest nielogiczne i niekonsekwentne, albo zagadnienie wykładni i zastosowania
normy jest proste, a w konsekwencji naruszenie przepisów prawa oczywiste albo
problem jest skomplikowany, przez co powoduje poważne wątpliwości, prowadzące
do rozbieżności ocen lub w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, a tym
samym naruszenie prawa przez sąd nie jest oczywiste.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).