V CNP 89/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 89/08
POSTANOWIENIE
Dnia 5 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi "A." Spółki z o.o.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
nakazu zapłaty Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego w O.
z dnia 19 czerwca 2007 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa "D." Spółki z o.o.
przeciwko "A." Spółce z o.o.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Strona pozwana A. Spółka z o.o. wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty z dnia 19 czerwca 2007 r.
wydanego przez Sąd Okręgowy w O. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła
naruszenie art. 479 k.p.c., art. 491 § 2 k.p.c., art. 493 k.p.c., art. 133 § 3 k.p.c.
Zdaniem skarżącej doznała ona wymiernej szkody w postaci wszczęcia przeciwko
niej postępowania egzekucyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub
uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
było i nie jest możliwe. Wyjątek od wskazanej zasady przewidziano w art. 4241
§ 2
k.p.c. W sytuacji, gdy strona nie skorzystała z przysługujących jej środków
prawnych, dopuszczalność skargi uzależniona jest od istnienia wyjątkowego
wypadku polegającego na występowaniu niezgodności z prawem o kwalifikowanym
charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego
lub konstytucyjnych wolności, albo praw człowieka i obywatela.
W przedmiotowej sprawie taki wyjątkowy wypadek nie występuje. Strona
skarżąca nie sprecyzowała w żaden sposób, które podstawowe zasady porządku
prawnego lub konstytucyjne wolności albo prawa człowieka i obywatela zostały jej
zdaniem naruszone. Okoliczności te winny być wykazane w skardze (art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c.), co stanowi jeden z jej elementów konstrukcyjnych.
Skarga od prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej instancji jest
dopuszczalna w sytuacji bardzo wyjątkowej (zob. art. 4241
§ 2 k.p.c.). Strona
skarżąca miała możliwość skorzystania ze zwykłego środka zaskarżenia, ale –
z własnej winy - możliwość taką utracił.
W istocie strona skarżąca zastępuje skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia środki odwoławcze przysługujące od nakazu
3
zapłaty na zasadach ogólnych, w sytuacji gdy w sposób zawiniony przez siebie ze
środków tych nie skorzystała.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu (art. 4248
§ 2
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 5 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi "A." Spółki z o.o.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
nakazu zapłaty Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego w O.
z dnia 19 czerwca 2007 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa "D." Spółki z o.o.
przeciwko "A." Spółce z o.o.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Strona pozwana A. Spółka z o.o. wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty z dnia 19 czerwca 2007 r.
wydanego przez Sąd Okręgowy w O. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła
naruszenie art. 479 k.p.c., art. 491 § 2 k.p.c., art. 493 k.p.c., art. 133 § 3 k.p.c.
Zdaniem skarżącej doznała ona wymiernej szkody w postaci wszczęcia przeciwko
niej postępowania egzekucyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub
uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
było i nie jest możliwe. Wyjątek od wskazanej zasady przewidziano w art. 4241
§ 2
k.p.c. W sytuacji, gdy strona nie skorzystała z przysługujących jej środków
prawnych, dopuszczalność skargi uzależniona jest od istnienia wyjątkowego
wypadku polegającego na występowaniu niezgodności z prawem o kwalifikowanym
charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego
lub konstytucyjnych wolności, albo praw człowieka i obywatela.
W przedmiotowej sprawie taki wyjątkowy wypadek nie występuje. Strona
skarżąca nie sprecyzowała w żaden sposób, które podstawowe zasady porządku
prawnego lub konstytucyjne wolności albo prawa człowieka i obywatela zostały jej
zdaniem naruszone. Okoliczności te winny być wykazane w skardze (art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c.), co stanowi jeden z jej elementów konstrukcyjnych.
Skarga od prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej instancji jest
dopuszczalna w sytuacji bardzo wyjątkowej (zob. art. 4241
§ 2 k.p.c.). Strona
skarżąca miała możliwość skorzystania ze zwykłego środka zaskarżenia, ale –
z własnej winy - możliwość taką utracił.
W istocie strona skarżąca zastępuje skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia środki odwoławcze przysługujące od nakazu
3
zapłaty na zasadach ogólnych, w sytuacji gdy w sposób zawiniony przez siebie ze
środków tych nie skorzystała.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu (art. 4248
§ 2
k.p.c.).