Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 17/09
POSTANOWIENIE
Dnia 11 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie skargi R.J. Prezesa Zarządu Spółki z o.o. w upadłości (reprezentanta
upadłego) o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Rejonowego w W. z dnia 13 lutego 2008 r., sygn. akt [...],
wydanego w postępowaniu upadłościowym Spółki z o.o.
w przedmiocie zażalenia reprezentanta upadłego z dnia 26 września 2005 r. na
postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 9 września 2005 r.,
przy udziale Syndyka masy upadłości Spółki z o.o.
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 marca 2009 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych (tzw. przymus
adwokacko-radcowski). Tymczasem skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia Sądu Rejonowego w W., opisanego bliżej w części
2
wstępnej postanowienia, złożył Prezes Zarządu skarżącej spółki, a zatem osoba nie
mająca w tym zakresie zdolności postulacyjnej. Wobec takiego stanu rzeczy,
skarga ta jako wniesiona z naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c. podlegała odrzuceniu i
Sąd Rejonowy nie powinien w ogóle nadawać jej biegu procesowego (art. 4246
§ 3
k.p.c.). Skoro jednak została ona przedstawiona Sądowi Najwyższemu, to należało
orzec, jak w sentencji (art. 3986
§ 3 w zw. z art. 42412
k.p.c.).