IV CNP 9/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 9/09
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie ze skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 15 października 2007 r., sygn. akt I[...],
w sprawie z powództwa E.B. i Prokuratora Rejonowego w G.
działającego na rzecz E.B.
przeciwko P.F.
o eksmisję,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 marca 2009 r.,
odrzuca skargę i zasądza od pozwanego na rzecz powódki
E.B. kwotę 400 (czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów
postępowania wywołanego wniesieniem skargi.
2
Uzasadnienie
Wniesiona przez pozwanego P.F., zastępowanego przez adwokata S.J.,
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w G. z dnia 15 października 2007 r. podlegała odrzuceniu z
następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia
warunki przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi
„wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego
warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy
prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie –
w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych
przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien zatem
wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie
przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę
o wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na
zmianę lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub
ograniczeniu wykonalności orzeczenia. Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie
z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi „wykazać" (nie tylko „wskazać"), iż wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w skardze tę okoliczność w sposób
wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze stosownego wywodu
dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić. Zawarta w niniejszej skardze
argumentacja nie może być uznane za prawidłowe (wystarczające) wypełnienie
obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Dodatkowo wskazać należy, że w skardze pozwany nie uprawdopodobnił
szkody jaką poniósł w związku w wydaniem zaskarżonego wyroku. Brak w niej
3
bowiem przytoczenia dowodów na to, że wskutek eksmisji pozwanego
z mieszkania poniósł on jakiekolwiek koszty z tym związane. Skarga pozwanego
nie spełnia więc także niezbędnego wymogu, o którym mowa w art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c.
Mając na uwadze powyższe względy Sąd Najwyższy, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., odrzucił skargę. O kosztach postępowania ze skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
i art. 42412
k.p.c.
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie ze skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 15 października 2007 r., sygn. akt I[...],
w sprawie z powództwa E.B. i Prokuratora Rejonowego w G.
działającego na rzecz E.B.
przeciwko P.F.
o eksmisję,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 marca 2009 r.,
odrzuca skargę i zasądza od pozwanego na rzecz powódki
E.B. kwotę 400 (czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów
postępowania wywołanego wniesieniem skargi.
2
Uzasadnienie
Wniesiona przez pozwanego P.F., zastępowanego przez adwokata S.J.,
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w G. z dnia 15 października 2007 r. podlegała odrzuceniu z
następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia
warunki przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi
„wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego
warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy
prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie –
w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych
przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien zatem
wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie
przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę
o wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na
zmianę lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub
ograniczeniu wykonalności orzeczenia. Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie
z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi „wykazać" (nie tylko „wskazać"), iż wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w skardze tę okoliczność w sposób
wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze stosownego wywodu
dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić. Zawarta w niniejszej skardze
argumentacja nie może być uznane za prawidłowe (wystarczające) wypełnienie
obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Dodatkowo wskazać należy, że w skardze pozwany nie uprawdopodobnił
szkody jaką poniósł w związku w wydaniem zaskarżonego wyroku. Brak w niej
3
bowiem przytoczenia dowodów na to, że wskutek eksmisji pozwanego
z mieszkania poniósł on jakiekolwiek koszty z tym związane. Skarga pozwanego
nie spełnia więc także niezbędnego wymogu, o którym mowa w art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c.
Mając na uwadze powyższe względy Sąd Najwyższy, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., odrzucił skargę. O kosztach postępowania ze skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
i art. 42412
k.p.c.
jz