IV CZ 17/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 17/09
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie ze skargi R.P. o stwierdzenie niezgodności
z prawem wyroków Sądu Rejonowego w T.
w sprawach: [...] później [...],
z powództwa R.P.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości przy ulicy S. 21 w T.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 marca 2009 r.,
na skutek zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego w T.
z dnia 28 listopada 2008 r., sygn. akt [...],
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
2
Powód R.P. wniósł sporządzoną osobiście skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem wyroków Sądu Rejonowego w T. wydanych w
sprawach:[...]. Postanowieniem z dnia 28 listopada 2008 r. Sąd Okręgowy w T.
skargę powoda odrzucił.
Od powyższego postanowienia powód R.P. wniósł osobiście sporządzone
zażalenie do Sądu Apelacyjnego, które to zażalenie Sąd ten przekazał Sądowi
Najwyższemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym – zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. –
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo
to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed
Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji.
Przepisu przytoczonego paragrafu pierwszego nie stosuje się
w postępowaniu o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie
adwokata lub radcy prawnego oraz gdy stroną, jej organem, jej przedstawicielem
ustawowym lub pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz, albo profesor lub
doktor habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej organem lub
przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa. Przepisu przytoczonego paragrafu pierwszego nie
stosuje się także wtedy, gdy zastępstwo procesowe Skarbu Państwa jest
wykonywane przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa.
Z powołanego przepisu wynika, że przed Sądem Najwyższym obowiązuje przymus
adwokacko-radcowski, co oznacza, że strony mogą występować w tym
postępowaniu tylko reprezentowane przez adwokata lub radcę prawnego, chyba że
zachodzą wyjątki przewidziane w art. 871
§ 2 i 3 k.p.c. Obowiązek zachowania
przymusu adwokacko-radcowskiego dotyczy także czynności procesowych
związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed
sądem niższej instancji.
Bezspornym w rozpoznawanej sprawie jest, że powód wniósł osobiście
zażalenie od zaskarżonego postanowienia oraz nie posiada on zdolności do
samodzielnego dokonania tej czynności procesowej. Powód nie należy bowiem do
3
żadnej kategorii osób wymienionych w art. 871
§ 2 k.p.c. Wniesione przez niego
zażalenie podlega zatem odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39821
k.p.c. i art. 373 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie ze skargi R.P. o stwierdzenie niezgodności
z prawem wyroków Sądu Rejonowego w T.
w sprawach: [...] później [...],
z powództwa R.P.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości przy ulicy S. 21 w T.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 marca 2009 r.,
na skutek zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego w T.
z dnia 28 listopada 2008 r., sygn. akt [...],
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
2
Powód R.P. wniósł sporządzoną osobiście skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem wyroków Sądu Rejonowego w T. wydanych w
sprawach:[...]. Postanowieniem z dnia 28 listopada 2008 r. Sąd Okręgowy w T.
skargę powoda odrzucił.
Od powyższego postanowienia powód R.P. wniósł osobiście sporządzone
zażalenie do Sądu Apelacyjnego, które to zażalenie Sąd ten przekazał Sądowi
Najwyższemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym – zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. –
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo
to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed
Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji.
Przepisu przytoczonego paragrafu pierwszego nie stosuje się
w postępowaniu o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie
adwokata lub radcy prawnego oraz gdy stroną, jej organem, jej przedstawicielem
ustawowym lub pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz, albo profesor lub
doktor habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej organem lub
przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa. Przepisu przytoczonego paragrafu pierwszego nie
stosuje się także wtedy, gdy zastępstwo procesowe Skarbu Państwa jest
wykonywane przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa.
Z powołanego przepisu wynika, że przed Sądem Najwyższym obowiązuje przymus
adwokacko-radcowski, co oznacza, że strony mogą występować w tym
postępowaniu tylko reprezentowane przez adwokata lub radcę prawnego, chyba że
zachodzą wyjątki przewidziane w art. 871
§ 2 i 3 k.p.c. Obowiązek zachowania
przymusu adwokacko-radcowskiego dotyczy także czynności procesowych
związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed
sądem niższej instancji.
Bezspornym w rozpoznawanej sprawie jest, że powód wniósł osobiście
zażalenie od zaskarżonego postanowienia oraz nie posiada on zdolności do
samodzielnego dokonania tej czynności procesowej. Powód nie należy bowiem do
3
żadnej kategorii osób wymienionych w art. 871
§ 2 k.p.c. Wniesione przez niego
zażalenie podlega zatem odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39821
k.p.c. i art. 373 k.p.c.).