Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 14/09
POSTANOWIENIE
Dnia 17 kwietnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Stanisław Dąbrowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Henryk Pietrzkowski
SSN Wojciech Katner
w sprawie ze skargi J. G. i Z. G.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu
Rejonowego w M. z dnia 29 listopada 2002 r.,
z wniosku M. R.
przy uczestnictwie R. G. i A. R.
o zniesienie współwłasności nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 kwietnia 2009 r.,
zażalenia skarżących
na postanowienie Sądu Okręgowego w N.
z dnia 19 grudnia 2008 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
W sprawie ze skargi J. G. i Z. G. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w M. z dnia 29 listopada 2002 r.
z wniosku M. R. o zniesienie współwłasności nieruchomości Sąd Okręgowy w N.
postanowieniem z dnia 19 grudnia 2008 r. odrzucił skargę kasacyjną J. G. i Z. G. od
postanowienia tegoż Sądu Okręgowego z dnia 28 sierpnia 2008 r.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd Okręgowy stwierdził, że stosownie do
treści art. 5191
§ 4 k.p.c. skarga kasacyjna nie przysługuje w sprawach dotyczących
zniesienia współwłasności, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż
sto pięćdziesiąt tysięcy złotych. W rozpoznawanej sprawie skarżący określili
wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 100.000 złotych. Podana wartość
przesądza o niedopuszczalności skargi kasacyjnej w rozumieniu art. 3986
§ 2 k.p.c.
w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
Na postanowienie Sądu Okręgowego zażalenie wnieśli J. G. i Z. G.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucili naruszenie przepisów postępowania, które
to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 3986
§ 2 k.p.c.
w związku z art. 5191
§ 4 k.p.c. przez przyjęcie, że skarga kasacyjna jest
niedopuszczalna, gdyż wartość przedmiotu zaskarżenia jest mniejsza niż 150.000
zł, podczas gdy przedmiotem postępowania jest wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 28
listopada 2002 r., a w podanej dacie, stosownie do obowiązującej wówczas treści
art. 5191
§ 4 k.p.c. granicę dopuszczalności skargi kasacyjnej określa kwota 50.000
zł, a nie kwota 150.000 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. dopuszczalność skargi kasacyjnej
w sprawach o zniesienie współwłasności jest ograniczona ze względu na wartość
przedmiotu zaskarżenia. W dacie wydania postanowienia znoszącego
współwłasność przez Sąd Rejonowy, tj. w dniu 29 listopada 2002 r., wedle
ówczesnego brzmienia przepisu granicę wartości przedmiotu zaskarżenia od której
3
kasacja była dopuszczalna określała kwota 50.000 zł. Jednakże, ustawa z dnia 22
grudnia 2004 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy –
Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 13, poz. 98) podwyższyła tę
kwotę do 150.000 złotych. Ustawa z dnia 22 grudnia 2004 r. weszła w życie z
dniem 5 lutego 2005 r. (art. 6). Zgodnie z art. 3 ustawy nowelizującej sprawy
wszczęte przed dniem jej wejścia w życie toczą się od tego dnia według nowych
przepisów. Wyjątek został uczyniony tylko do złożenia i rozpoznania kasacji od
orzeczenia wydanego przed dniem 5 lutego 2005 r. W takim przypadku stosuje się
przepisy dotychczasowe. Wyjątek ten nie ma zastosowania w niniejszej sprawie,
gdyż skarga kasacyjna została wniesiona od postanowienia z dnia 28 sierpnia 2008
r., a więc wydanego po dniu 5 lutego 2005 r. Zatem, do skargi kasacyjnej
zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r., także przepis
nadający nowe brzmienie art. 5191
k.p.c., zgodnie z którym skarga kasacyjna nie
przysługuje w sprawach dotyczących zniesienia współwłasności jeżeli wartość
przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 150.000 złotych.
Bezspornym jest, że wartość przedmiotu zaskarżenia w niniejszej sprawie
jest niższa niż 150.000 złotych, więc skarga kasacyjna nie przysługiwała, Sąd
Okręgowy trafnie ją odrzucił, a zażalenia nie można uznać za usprawiedliwione.
Z powyższych względów na mocy art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3944
§ 3 k.p.c.
i art. 13 § 2 k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
md