I CZ 23/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 23/09
POSTANOWIENIE
Dnia 20 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Gerard Bieniek (sprawozdawca)
SSN Stanisław Dąbrowski
w sprawie z wniosku M. Spółki z o.o.
przy uczestnictwie Banku G. i Z. Spółki z o.o. w upadłości
o wpis w księdze wieczystej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 maja 2009 r.,
zażalenia uczestnika postępowania Z. Spółki z o.o.
w upadłości w Warszawie na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 30 stycznia 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 30.01.2009 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił skargę
kasacyjną uczestnika postępowania „Z.” spółka z o.o. w upadłości stwierdzając, że jest
ona niedopuszczalna. Skargę kasacyjną wniesiono bowiem na postanowienie Sądu
Okręgowego z dnia 28.08.2008 r., w którym zmieniono orzeczenie sądu I instancji
przez odrzucenie skargi na orzeczenie referendarza sądowego. Zaskarżone skargą
kasacyjną postanowienie nie jest orzeczeniem co do istoty sprawy i nie ma też
zastosowania art. 5191
§ 1 k.p.c.
Zażalenie na to postanowienie wniósł uczestnik postępowania, zarzucając
naruszenie art. 5191
§ 1 k.p.c. w związku z art. 370, art. 39821
i art. 13 § 2 k.p.c.
i wskazując na powyższe domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione. Podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia
kwestii dopuszczalności skargi kasacyjnej ma art. 5191
§ 1 k.p.c. Przepis ten
stanowi, że od wydanego przez sąd drugiej instancji postanowienia co do
istoty sprawy oraz od postanowienia w przedmiocie odrzucenia wniosku
i umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie - w sprawach
z zakresu prawa osobowego, rzeczowego i spadkowego – przysługuje skarga
kasacyjna, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Takim przepisem
szczególnym jest art. 5191
§ 4 k.p.c., w którym nie wymieniono spraw z zakresu
postępowania wieczystoksięgowego. W sprawach tych – co do zasady –
dopuszczalna jest skarga kasacyjna, jeśli spełnione są przesłanki z art. 5191
§ 1
k.p.c. Skarżone postanowienie nie dotyczy odrzucenia wniosku, ani umorzenia
postępowania. Istota zagadnienia sprowadza się więc do tego, czy skarżone
orzeczenie jest „postanowieniem co do istoty sprawy”, o którym stanowi art. 5191
§ 1
k.p.c. Na to pytanie należy oczywiście udzielić odpowiedzi negatywnej.
Zgodnie przyjmuje się, że postanowienie co do istoty sprawy to takie,
które rozstrzyga o istocie sprawy. Dotyczy to również postanowień
wydanych w toku postępowania wieczystoksięgowego. Tych cech nie ma
postanowienie o odrzuceniu skargi na orzeczenie referendarza sądowego,
które wprawdzie kończy postępowanie, lecz nie orzeka o istocie sprawy.
3
Tą istotą było natomiast żądanie dokonania wpisu w księdze wieczystej zmiany
wierzyciela trzech hipotek ujawnionych w tej księdze. Tej oceny w niczym nie może
zmienić okoliczność błędnego pouczenia przez sąd o możliwości wniesienia skargi
kasacyjnej. Nie ma także żadnego znaczenia fakt zaskarżenia tego postanowienia
zażaleniem.
Z tych względów, na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39814
k.p.c., orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 20 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Gerard Bieniek (sprawozdawca)
SSN Stanisław Dąbrowski
w sprawie z wniosku M. Spółki z o.o.
przy uczestnictwie Banku G. i Z. Spółki z o.o. w upadłości
o wpis w księdze wieczystej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 maja 2009 r.,
zażalenia uczestnika postępowania Z. Spółki z o.o.
w upadłości w Warszawie na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 30 stycznia 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 30.01.2009 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił skargę
kasacyjną uczestnika postępowania „Z.” spółka z o.o. w upadłości stwierdzając, że jest
ona niedopuszczalna. Skargę kasacyjną wniesiono bowiem na postanowienie Sądu
Okręgowego z dnia 28.08.2008 r., w którym zmieniono orzeczenie sądu I instancji
przez odrzucenie skargi na orzeczenie referendarza sądowego. Zaskarżone skargą
kasacyjną postanowienie nie jest orzeczeniem co do istoty sprawy i nie ma też
zastosowania art. 5191
§ 1 k.p.c.
Zażalenie na to postanowienie wniósł uczestnik postępowania, zarzucając
naruszenie art. 5191
§ 1 k.p.c. w związku z art. 370, art. 39821
i art. 13 § 2 k.p.c.
i wskazując na powyższe domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione. Podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia
kwestii dopuszczalności skargi kasacyjnej ma art. 5191
§ 1 k.p.c. Przepis ten
stanowi, że od wydanego przez sąd drugiej instancji postanowienia co do
istoty sprawy oraz od postanowienia w przedmiocie odrzucenia wniosku
i umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie - w sprawach
z zakresu prawa osobowego, rzeczowego i spadkowego – przysługuje skarga
kasacyjna, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Takim przepisem
szczególnym jest art. 5191
§ 4 k.p.c., w którym nie wymieniono spraw z zakresu
postępowania wieczystoksięgowego. W sprawach tych – co do zasady –
dopuszczalna jest skarga kasacyjna, jeśli spełnione są przesłanki z art. 5191
§ 1
k.p.c. Skarżone postanowienie nie dotyczy odrzucenia wniosku, ani umorzenia
postępowania. Istota zagadnienia sprowadza się więc do tego, czy skarżone
orzeczenie jest „postanowieniem co do istoty sprawy”, o którym stanowi art. 5191
§ 1
k.p.c. Na to pytanie należy oczywiście udzielić odpowiedzi negatywnej.
Zgodnie przyjmuje się, że postanowienie co do istoty sprawy to takie,
które rozstrzyga o istocie sprawy. Dotyczy to również postanowień
wydanych w toku postępowania wieczystoksięgowego. Tych cech nie ma
postanowienie o odrzuceniu skargi na orzeczenie referendarza sądowego,
które wprawdzie kończy postępowanie, lecz nie orzeka o istocie sprawy.
3
Tą istotą było natomiast żądanie dokonania wpisu w księdze wieczystej zmiany
wierzyciela trzech hipotek ujawnionych w tej księdze. Tej oceny w niczym nie może
zmienić okoliczność błędnego pouczenia przez sąd o możliwości wniesienia skargi
kasacyjnej. Nie ma także żadnego znaczenia fakt zaskarżenia tego postanowienia
zażaleniem.
Z tych względów, na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39814
k.p.c., orzeczono jak w sentencji.