Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 14/09
POSTANOWIENIE
Dnia 21 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka
w sprawie ze skargi R.P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w B. z dnia 22 lipca 2008 r., sygn. akt [...],
wydanego w sprawie z wniosku R.W.
przy uczestnictwie A.W., R.P. i M.G.
o dział spadku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 maja 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
R.P. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w B. z dnia 22 lipca 2008 r., wydanego na skutek
apelacji wniesionych od postanowienia Sądu Rejonowego w B., którym Sąd ten
dokonał działu spadku i zniesienia współwłasności.
Skarżąca oznaczyła orzeczenie, od którego skarga została wniesiona,
ze wskazaniem, że zaskarża je w części zasądzającej od niej na rzecz R.W. kwotę
43 835 zł, przytoczyła podstawy skargi oraz ich uzasadnienie, podnosząc, że w
sprawie zakończonej zaskarżonym orzeczeniem doszło do naruszenia przepisów
art. 233 § 1 k.p.c. przez brak wszechstronnego rozważenia zebranego materiału
oraz art. 217 § 1 i 2 k.p.c. przez niedopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego,
przedstawiła uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie zaskarżonego orzeczenia, wskazała, że wzruszenie tego orzeczenia w
drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe oraz sformułowała
wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem. Uszło jednak uwagi
skarżącej, że – zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. – skarga powinna zawierać
jeszcze wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest sformalizowanym środkiem prawnym. Jak już niejednokrotnie wyjaśniał Sąd
Najwyższy, w art. 4245
§ 1 k.p.c. określone zostały wymagania, które ze względu na
ich kreatywny charakter nazywane są wymaganiami konstrukcyjnymi (istotnymi).
Braki w zakresie tych wymagań nie podlegają uzupełnieniu, a dotknięta nimi skarga
podlega odrzuceniu a limine (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Wymagania określone w art. 4245
§ 1 pkt 1 – 6 k.p.c. mają charakter samoistny i powinny być spełnione w sposób
kumulatywny. Przytoczenie podstaw skargi oraz ich uzasadnienie (art. 4245
§ 1 pkt
2 k.p.c.) jest odrębnym wymaganiem od wskazania przepisu prawa, z którym
zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Pierwsze polega
na ogólnym określeniu wytykanych naruszeń prawa materialnego lub przepisów
postępowania oraz wskazaniu przepisów, które zostały naruszone. Spełnienie
3
drugiego z wymienionych wymagań polega natomiast na wskazaniu konkretnego
przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. Samo odwołanie
się przez skarżącego do podstaw skargi lub ich uzasadnienia, nie stanowi
spełnienia wymagania, o którym mowa w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
(zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05,
nie publ. I z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140).
Ze względu na to, skarżąca nie spełniła wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c., Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji.

V CNP 14/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia