Pełny tekst orzeczenia

UCHWAŁA Z DNIA 26 MAJA 2009 R.
SNO 38/09
Przewodniczący: sędzia SN Dariusz Świecki.
Sędziowie SN: Marian Buliński (sprawozdawca), Roman Sądej.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem sędziego
Sądu Okręgowego – Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego oraz protokolanta w
sprawie sędziego Sądu Rejonowego po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2009 r. zażalenia
obwinionego na uchwałę Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 9 lutego
2009 r., sygn. akt (...), w przedmiocie wyrażenia zgody na pociągnięcie sędziego Sądu
Rejonowego do odpowiedzialności karnej
u c h w a l i ł :
1. utrzymał w mocy zaskarżoną uchwałę;
2. kosztami postępowania odwoławczego obciążył Skarb Państwa.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny uchwałą z dnia 9 lutego 2009 r., sygn. akt
ASDo (...), zezwolił na pociągnięcie do odpowiedzialności sędziego Sądu
Rejonowego, w związku z tym, że zachodzi dostatecznie uzasadnione podejrzenie
popełnienia przez niego przestępstwa polegającego na tym, że w dniu 25 stycznia
2008 r. w A. w Oddziale P.(...)banku EFG S.A. przedłożył w celu uzyskania kredytu
bankowego w kwocie 100 100 zł przerobione zaświadczenie nr 102/335/2008 o
wysokości średniego wynagrodzenia za okres: lipiec 2007 r. – grudzień 2007 r. na
stanowisku sędziego Sądu Rejonowego, które to zaświadczenie dotyczyło
okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego kredytu, czym działał
na szkodę EFG E.(...)banku E. S.A. z siedzibą w W., tj. przestępstwa z art. 297 § 1 k.k.
w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Nadto Sąd Dyscyplinarny tą uchwałą
zawiesił sędziego Sądu Rejonowego w czynnościach służbowych do czasu
prawomocnego zakończenia postępowania karnego oraz obniżył o 30 % wysokość
jego wynagrodzenia w stosunku miesięcznym na czas trwania zawieszenia w
czynnościach służbowych.
Wymienioną uchwałę w całości zaskarżył sędzia Sądu Rejonowego, nie
formułując w tej części środka zaskarżenia konkretnego zarzutu [mimo, że ten błąd
wytknął mu już wcześniej w odniesieniu do zażalenia na uchwałę z dnia 18 kwietnia
2008 r., ASDo (...) Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny w uchwale z dnia 18
listopada 2008 r. – SNO 67/08] wniósł „o zmianę zaskarżonej uchwały poprzez jej
2
uchylenie i wydanie uchwały odmawiającej zezwolenia na pociągnięcie obwinionego
do odpowiedzialności karnej, ewentualnie uchylenia zaskarżonej uchwały i
przekazanie sprawy Sądowi Dyscyplinarnemu pierwszej instancji do ponownego
rozpoznania wniosku Prokuratury Rejonowej z dnia 4 kwietnia 2008 r., wydanego w
sprawie o sygn. akt 3 Ds. 48/08”.
Z treści uzasadnienia tego zażalenia wynika, że skarżący zarzuca Sądowi
pierwszej instancji „jedynie pozorne uwzględnienie zaleceń Sądu Najwyższego” przy
ponownym rozpoznaniu sprawy, obrazę przepisów postępowania, a to „zasady
bezpośredniości postępowania dowodowego”, błędne ustalenia faktyczne (np. brak
oceny „skuteczności” wniosku kredytowego) oraz obrazę prawa materialnego (art. 270
§ 1 k.k.).
Na posiedzeniu przed Sądem Najwyższym obwiniony poparł złożone zażalenie, a
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wniósł o utrzymanie w mocy zaskarżonej
uchwały.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd pierwszej instancji w pełni wykonał
zalecenia Sądu Najwyższego przy ponownym rozpoznaniu sprawy (por. k. 6 i 7
uchwały Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2008 r., SNO 67/08 oraz k. 16 i 17
uzasadnienia zaskarżonej uchwały). Zgodnie z art. 128 ustawy – Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) przepisy k.p.k. mają
odpowiednie zastosowanie w postępowaniu dyscyplinarnym sędziów jedynie w
zakresie nieregulowanym tą ustawą. Nie można jednak porównywać posiedzenia sądu
dyscyplinarnego w przedmiocie wyrażenia zgody na pociągnięcie do
odpowiedzialności karnej sędziego z rozprawą przed sądem orzekającym w sprawie
karnej. Sąd Dyscyplinarny nie przesądza bowiem o winie obwinionego w popełnieniu
zarzuconego mu przestępstwa, rozważa jedynie czy zachodzi dostatecznie uzasadnione
podejrzenie popełnienia przez sędziego przestępstwa.
Uchwała sądu dyscyplinarnego zezwalająca na pociągnięcie sędziego do
odpowiedzialności karnej nie pozbawia go domniemania niewinności do czasu
prawomocnego zakończenia postępowania karnego.
Obwiniony w przedmiotowej sprawie starał się zmienić postępowanie
dyscyplinarne o wyrażenie zgody na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej na
postępowanie polegające na merytorycznym rozpoznaniu zarzucanego mu
przestępstwa.
Słusznie tym usiłowaniom nie uległ Sąd pierwszej instancji. Sąd ten wyraźnie
określił jakie ustalenia faktyczne, przekonują go, że zachodzi dostatecznie
uzasadnione podejrzenie popełnienia przez obwinionego przestępstwa, wskazując
jednocześnie na jakich dowodach oparł swoją decyzję (k. 3 – 7 uzasadnienia uchwały),
3
dokonując szczegółowej oceny wyjaśnień obwinionego i zeznań świadków (k. 8 – 13
uzasadnienia uchwały) oraz rozważając kwalifikację prawną zarzuconego
obwinionemu przestępstwa (k. 13 – 16 uzasadnienia uchwały).
Aprobując powyższe dokonania Sądu pierwszej instancji, Sąd Najwyższy – Sąd
Dyscyplinarny uznał podniesione w zażaleniu obwinionego zarzuty jako niezasadne.
Mając to na uwadze orzekł, jak na wstępie.