II CSK 21/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 21/09
POSTANOWIENIE
Dnia 9 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z odwołania AR.
od decyzji Ministra Skarbu Państwa
o wyrażenie zgody na zbycie nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 9 czerwca 2009 r.,
skargi kasacyjnej AR.
od postanowienia Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 czerwca 2008 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną i oddala wniosek Ministra Skarbu
Państwa o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 listopada 2007 r. Sąd Okręgowy w S. oddalił
odwołanie AR. od rozstrzygnięcia Ministra Skarbu Państwa z dnia 2 lipca 2007 r.
nie uwzględniającego jej sprzeciwu na odmowę zgody tego Ministra na zbycie
przez AR. określonych nieruchomości gruntowych oraz udziałów w działkach
położonych w K.
Sąd Apelacyjny, na skutek apelacji odwołującej się AR., postanowieniem
zaskarżonym skargą kasacyjną uchylił postanowienie Sądu Okręgowego i odrzucił
odwołanie. Sąd Apelacyjny wskazał, że w postępowaniu wywołanym wniesieniem
odwołania na podstawie art. 5c ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach
wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz.
493 ze zm.; dalej: "ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r.") Minister Skarbu Państwa nie
ma zdolności sądowej. Odmienne zapatrywanie skarżącej nie znajduje
uzasadnienia, ani w przepisach kodeksu postępowania cywilnego (art. 6911
-6919
,
art. 64), ani w unormowaniach zawartych w art. 5a, 5c ust. 5 i 6 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. Wyrażając powyższy pogląd Sąd Apelacyjny odwołał się również
do stanowiska Sądu Najwyższego zaprezentowanego w uzasadnieniu uchwały z
dnia 4 sierpnia 2006 r., III CZP 50/06 (OSNC 2007, nr 6, poz. 80), zgodnie z którym
Minister Skarbu Państwa, wobec braku szczególnego przepisu przyznającego mu
w sposób wyraźny zdolność sądową w postępowaniu wywołanym odwołaniem
wniesionym na podstawie art. 5c ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r., może
w tym postępowaniu występować jedynie jako statio fisci Skarbu Państwa.
Tymczasem w rozpoznawanej sprawie skarżący kategorycznie obstaje przy swoim
stanowisku wskazując, że status uczestnika postępowania posiada Minister Skarbu
Państwa. W tej sytuacji zaskarżone postanowienie podlegało uchyleniu,
a odwołanie odrzuceniu (art. 386 § 3 w związku z art. 199 § 1 pkt 3 i art. 13 § 2
k.p.c.).
W skardze kasacyjnej, opartej na podstawie określonej w art. 3983
§ 1 pkt 2
k.p.c., AR. wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy
Sądowi drugiej instancji lub sądowi równorzędnemu do ponownego rozpoznania,
3
podnosząc zarzuty naruszenia art. 510 § 1 i 2 k.p.c. i art. 8 ust. 1 Ustawy z dnia 8
lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 169, poz. 1417
ze zm.) oraz art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Minister Skarbu Państwa wniósł o jej
odrzucenie. Do wniosku tego przyłączyła się Prokuratoria Generalna Skarbu
Państwa.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 5c ust. 6 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach
wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa, do rozpatrywania
spraw wniesionych do sądu wskutek odwołania od rozstrzygnięcia Ministra do
spraw Skarbu Państwa stosuje się odpowiednio przepisy części pierwszej księgi
drugiej tytułu II działu IVa kodeksu postępowania cywilnego, a więc przepisy
o postępowaniu nieprocesowym dotyczące spraw z zakresu przepisów
o przedsiębiorstwach państwowych i o samorządzie załogi przedsiębiorstwa
państwowego (art. 6911
-6919
k.p.c.). W przepisach tych nie ma regulacji dotyczącej
dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach rozpoznawanych przy ich
zastosowaniu. Kwestia dopuszczalności skargi kasacyjnej od orzeczenia sądu
drugiej instancji wydanego w następstwie odwołania wniesionego na podstawie art.
5c ust. 5 ustawy z 1996 r. podlega zatem rozstrzygnięciu na podstawie przepisów
ogólnych o postępowaniu nieprocesowym (tytułu I). Artykuł 5191
k.p.c., określający
w jakich sprawach od orzeczeń sądu drugiej instancji - co do istoty sprawy oraz
w przedmiocie odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania kończące
postępowanie w sprawie – przysługuje skarga kasacyjna, nie przewiduje
możliwości wniesienia tego środka zaskarżenia od orzeczeń wydanych
w następstwie odwołania wniesionego przez państwową osobę prawną od
rozstrzygnięcia Ministra Skarbu Państwa na podstawie art. 5c ust. 5 powoływanej
ustawy, ani też w sprawach z zakresu przepisów o przedsiębiorstwach
państwowych i samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego,
rozpoznawanych według przepisów art. 6911
-6919
k.p.c. Nie ma też przepisów
szczególnych dopuszczających skargę kasacyjną w tych sprawach.
4
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3 w związku z art.
5191
k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z odwołania AR.
od decyzji Ministra Skarbu Państwa
o wyrażenie zgody na zbycie nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 9 czerwca 2009 r.,
skargi kasacyjnej AR.
od postanowienia Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 czerwca 2008 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną i oddala wniosek Ministra Skarbu
Państwa o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 listopada 2007 r. Sąd Okręgowy w S. oddalił
odwołanie AR. od rozstrzygnięcia Ministra Skarbu Państwa z dnia 2 lipca 2007 r.
nie uwzględniającego jej sprzeciwu na odmowę zgody tego Ministra na zbycie
przez AR. określonych nieruchomości gruntowych oraz udziałów w działkach
położonych w K.
Sąd Apelacyjny, na skutek apelacji odwołującej się AR., postanowieniem
zaskarżonym skargą kasacyjną uchylił postanowienie Sądu Okręgowego i odrzucił
odwołanie. Sąd Apelacyjny wskazał, że w postępowaniu wywołanym wniesieniem
odwołania na podstawie art. 5c ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach
wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz.
493 ze zm.; dalej: "ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r.") Minister Skarbu Państwa nie
ma zdolności sądowej. Odmienne zapatrywanie skarżącej nie znajduje
uzasadnienia, ani w przepisach kodeksu postępowania cywilnego (art. 6911
-6919
,
art. 64), ani w unormowaniach zawartych w art. 5a, 5c ust. 5 i 6 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. Wyrażając powyższy pogląd Sąd Apelacyjny odwołał się również
do stanowiska Sądu Najwyższego zaprezentowanego w uzasadnieniu uchwały z
dnia 4 sierpnia 2006 r., III CZP 50/06 (OSNC 2007, nr 6, poz. 80), zgodnie z którym
Minister Skarbu Państwa, wobec braku szczególnego przepisu przyznającego mu
w sposób wyraźny zdolność sądową w postępowaniu wywołanym odwołaniem
wniesionym na podstawie art. 5c ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r., może
w tym postępowaniu występować jedynie jako statio fisci Skarbu Państwa.
Tymczasem w rozpoznawanej sprawie skarżący kategorycznie obstaje przy swoim
stanowisku wskazując, że status uczestnika postępowania posiada Minister Skarbu
Państwa. W tej sytuacji zaskarżone postanowienie podlegało uchyleniu,
a odwołanie odrzuceniu (art. 386 § 3 w związku z art. 199 § 1 pkt 3 i art. 13 § 2
k.p.c.).
W skardze kasacyjnej, opartej na podstawie określonej w art. 3983
§ 1 pkt 2
k.p.c., AR. wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy
Sądowi drugiej instancji lub sądowi równorzędnemu do ponownego rozpoznania,
3
podnosząc zarzuty naruszenia art. 510 § 1 i 2 k.p.c. i art. 8 ust. 1 Ustawy z dnia 8
lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 169, poz. 1417
ze zm.) oraz art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Minister Skarbu Państwa wniósł o jej
odrzucenie. Do wniosku tego przyłączyła się Prokuratoria Generalna Skarbu
Państwa.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 5c ust. 6 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach
wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa, do rozpatrywania
spraw wniesionych do sądu wskutek odwołania od rozstrzygnięcia Ministra do
spraw Skarbu Państwa stosuje się odpowiednio przepisy części pierwszej księgi
drugiej tytułu II działu IVa kodeksu postępowania cywilnego, a więc przepisy
o postępowaniu nieprocesowym dotyczące spraw z zakresu przepisów
o przedsiębiorstwach państwowych i o samorządzie załogi przedsiębiorstwa
państwowego (art. 6911
-6919
k.p.c.). W przepisach tych nie ma regulacji dotyczącej
dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach rozpoznawanych przy ich
zastosowaniu. Kwestia dopuszczalności skargi kasacyjnej od orzeczenia sądu
drugiej instancji wydanego w następstwie odwołania wniesionego na podstawie art.
5c ust. 5 ustawy z 1996 r. podlega zatem rozstrzygnięciu na podstawie przepisów
ogólnych o postępowaniu nieprocesowym (tytułu I). Artykuł 5191
k.p.c., określający
w jakich sprawach od orzeczeń sądu drugiej instancji - co do istoty sprawy oraz
w przedmiocie odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania kończące
postępowanie w sprawie – przysługuje skarga kasacyjna, nie przewiduje
możliwości wniesienia tego środka zaskarżenia od orzeczeń wydanych
w następstwie odwołania wniesionego przez państwową osobę prawną od
rozstrzygnięcia Ministra Skarbu Państwa na podstawie art. 5c ust. 5 powoływanej
ustawy, ani też w sprawach z zakresu przepisów o przedsiębiorstwach
państwowych i samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego,
rozpoznawanych według przepisów art. 6911
-6919
k.p.c. Nie ma też przepisów
szczególnych dopuszczających skargę kasacyjną w tych sprawach.
4
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3 w związku z art.
5191
k.p.c. orzekł, jak w sentencji.