Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 22/09
POSTANOWIENIE
Dnia 25 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi M. K. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego
z dnia 31 stycznia 2003 roku w sprawie […]
z wniosku J. G.
przy uczestnictwie J. Ż. I innych, o zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 czerwca 2009 r.,
zażalenia skarżącej M. K. na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 14 października 2008 r.,
oddala zażalenie i przyznaje radcy prawnemu J. W. od Skarbu
Państwa (Sąd Okręgowy) kwotę 500 zł z 22 % podatkiem VAT
tytułem wynagrodzenia nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
z urzędu.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 14.10.2008 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę o
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem tego
Sądu z 31.01.2003 r. II Ca 691/02, wniesioną przez wnioskodawczynię M. K. W
uzasadnieniu wskazano, że nie zachodzi ustawowa podstawa wznowienia w art.
403 § 2 k.p.c. w postaci wykrycia takich okoliczności faktycznych, które mogły mieć
wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu. W szczególności podniesiono, że okoliczność nabycia
nieruchomości będącej przedmiotem zasiedzenia od żony J. R., a nie – jak przyjął
Sąd – od M. S., była znana wnoszącej skargę o wznowienie, gdyż okoliczność ta
była przez nią powoływana w postępowaniu w sprawie I Ns 1194/97 (k. 302 akt tej
sprawy). Tym samym nie występuje ustawowa podstawa wznowienia z art. 403 § 2
k.p.c.
W odniesieniu do podstawy wznowienia z art. 401 pkt 2 k.p.c. w postaci
braku należytej reprezentacji, Sąd Okręgowy wskazał, że zgodnie z art. 407 § 1
k.p.c. termin 3 miesięcy do wniesienia skargi, liczy się od dnia, w którym o wyniku
dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy. Wnosząca skargę
nie zachowała tego terminu, skoro o treści orzeczeń zapadłych w sprawie
I Ns 1194/97 i II Ca 691/01, skarżąca dowiedziała się nie później niż 9.06.2004 r.,
kiedy wniosła pierwszą skargę o wznowienie postępowania. Wnosząca skargę
zaskarżyła to postanowienie zażaleniem zarzucając naruszenie art. 410 § 1 k.p.c.
domagała się uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione. W szczególności nie można podzielić
zarzutu naruszenia art. 410 § 1 k.p.c. przez przyjęcie, iż skargę wniesiono po
upływie przypisanego terminu, gdy chodzi o podstawę wznowienia wskazaną
w art. 401 pkt 2 k.p.c. Skarżąca kwestionuje, że o tej podstawie wznowienia
dowiedziała się nie później niż 9.06.2004 r., kiedy wniosła pierwszą skargę
o wznowienie postępowania. Twierdzi, że istotnie w tej dacie wniosła po raz
pierwszy skargę o wznowienie postępowania, ale była ona oparta na innych
podstawach i nie miała świadomości, że nie była należycie reprezentowana przez
pełnomocnika. W związku z tymi twierdzeniami należy zauważyć, że w świetle
3
art. 407 § 1 k.p.c. są to okoliczności, które nie są istotne. Art. 407 § 1 k.p.c.
jednoznacznie stanowi, że gdy podstawą wznowienia jest brak należytej
reprezentacji, to 3 miesięczny termin liczy się od dnia, w którym o wyroku
dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy. Jeśli więc, co jest
bezsporne, pierwszą skargę o wznowienie skarżąca wniosła w dniu 9.06.2004 r., to
musiała najpóźniej w tej dacie dowiedzieć się o wyroku. Ta też okoliczność
decyduje o początku biegu 3 miesięcznego terminu do wniesienia skargi
o wznowienie postępowania. Tego terminu wnosząca skargę nie zachowała.
W odniesieniu do podstawy wznowienia w art. 403 § 2 k.p.c. należy
zauważyć, że w samym zażaleniu wnosząca skargę przyznaje, że w toku
postępowania w przedmiotowej sprawie wskazywała, że działka przy ul. B. […] w K.
była pierwotnie własnością J. R., a nie M. S. To jest istotna okoliczność, która
znana była wnoszącej skargę, Jeśli więc wnosząca skargę wnioskowała obecnie o
przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków R. R. i jego matki, to przecież nie
wskazała nawet, że z tych dowodów nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu. Oznacza to, że nie została spełniona przesłanka z art. 403 § 2
k.p.c., warunkująca wznowienie postępowania.
Z tych względów, na podstawie art. 3941
§.3 k.p.c. w związku z art. 39814
k.p.c., orzeczono jak w sentencji.

III CZ 22/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia