Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 24/09
POSTANOWIENIE
Dnia 25 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
w sprawie z wniosku Gminy Miejskiej K.
przy uczestnictwie J.W., M.K., Skarbu Państwa-Ministra Skarbu Państwa i Skarbu
Państwa-Prezydenta Miasta K.
o ustanowienie kuratora spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 czerwca 2009 r.,
zażalenia uczestniczki J.W.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 27 lutego 2009 r., sygn. akt [...], [...],
oddala zażalenie i zasądza od uczestniczki J.W. na rzecz
wnioskodawcy kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem
zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 27 lutego 2009 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę
kasacyjną J.W. od postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 13 listopada 2008
r., w którym Sąd ten oddalił apelację skarżącej od orzeczenia Sądu I instancji z dnia
16 marca 2007 r. zwalniającego J.W. z funkcji kuratora spadku oraz od orzeczenia
z dnia 17 października, zatwierdzającego częściowo sprawozdanie kuratora J.W.
za okres od 1 stycznia 2006 do 31 marca 2007 r. Postanowienie to zaskarżyła J.W.,
zarzucając mu naruszenie art. 5191
§ 4 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Nie można podzielić stanowiska
skarżącej, że Sąd Okręgowy – wydając zaskarżone postanowienie o odrzuceniu
skargi kasacyjnej – naruszył przepis art. 5191
§ 4 k.p.c.
Funkcjonowanie kuratora spadku nieobjętego oraz podejmowane przez
niego czynności uregulowane są w Rozdziale 7 zatytułowanym „Zarząd spadku
nieobjętego” zamieszczonym w Dziale IV – Sprawy z zakresu prawa spadkowego”
Tytułu II, Księgi Drugiej k.p.c.
Artykuł 5191
§ 4 pkt 3 k.p.c. stanowi, że skarga kasacyjna nie przysługuje,
m.in. w sprawach dotyczących zarządu spadku nieobjętego. Tak sformułowanie
powołanego przepisu wyraźnie wskazuje, że nawiązuje on bezpośrednio do materii
uregulowanej w przywołanym Rozdziale 7 (art. 666-668 k.p.c.) i tym samym
wyklucza możliwość wniesienia skargi kasacyjnej od orzeczeń sądu II instancji
odnoszących się do tych zagadnień.
Zupełnie nietrafne jest powołanie się przez skarżącą na wyrok Sądu
Najwyższego z 22 października 1997 r., gdyż ograniczenia w dostępie do skargi
kasacyjnej, które uzasadniają odrzucenie jej skargi kasacyjnej, a znajdujące
podstawę w art. 5191
k.p.c., pojawiły się dopiero od 1 lipca 2000 r., tj. wraz
z nadaniem temu przepisowi jego obecnego brzmienia przez ustawę z dnia 24 maja
2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie
rejestrowym i rejestrze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 48, poz.
554).
3
Mając na uwadze powyższe względy Sąd Najwyższy, na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c., oddalił zażalenie jako nieuzasadnione.
O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98, art. 108 § 1
w zw. z art. 13 § 2 oraz w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
oraz art. 3941
§ 3 k.p.c.

III CZ 24/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia