I CZ 35/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 35/09
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Iwona Koper
SSN Marek Sychowicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa R. C.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "O." w W.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie powoda I. P.
o uchylenie uchwał,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 lipca 2009 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 11 lutego 2009 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 11 lutego 2009 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej –Spółdzielni Mieszkaniowej od wyroku tego Sądu z dnia 20
października 2008 r. jako niedopuszczalną, gdyż wniesioną w sprawie o prawa
majątkowe, w której wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 50.000 zł (art.
3982
§ 1 k.p.c.).
W zażaleniu na wymienione postanowienie pozwana wniosła o jego
uchylenie. Podniosła, że skarga kasacyjna zawiera zarzut nieważności
postępowania (art. 379 pkt 6 k.p.c.) i w zaskarżonym postanowieniu Sąd nie odniósł
się do niego, a stosownie do art. 378 § 1 k.p.c. sąd z urzędu bierze pod uwagę
nieważność postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Okoliczności podniesione w zażaleniu, w ocenie skarżącej mające je
uzasadniać, są wynikiem nieporozumienia.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy orzekł o niedopuszczalności
skargi kasacyjnej. Do orzeczenia w tym przedmiocie był on uprawniony stosownie
do art. 3986
§ 2 k.p.c. Orzekając o niedopuszczalności skargi kasacyjnej sąd
drugiej instancji nie jest władny oceniać jej zasadności, także wówczas, gdy jej
podstawą jest zarzut nieważności postępowania. Przepis art. 378 § 1 k.p.c. ma
zastosowanie w postępowaniu apelacyjnym i w związku z art. 397 § 2 k.p.c. ma
odpowiednie zastosowanie w postępowaniu zażaleniowym. Zaskarżone
postanowienie nie wydane zostało w żadnym z tych postępowań. Nie może więc
być mowy o naruszeniu art. 378 § 1 k.p.c. przez Sąd Okręgowy przy wydaniu
zaskarżonego postanowienia.
Skarga kasacyjna odrzucona zaskarżonym postanowieniem wniesiona
została w sprawie o uchylenie uchwał nr 6/2006 i nr 7/2006 z dnia 20 maja 2006 r.
Zebrania Przedstawicieli pozwanej w sprawie scalenia i uśrednienia okresu
użytkowania wieczystego gruntów objętych działkami określonymi w uchwałach.
Trafnie sądy rozpoznające sprawę uznały, że jest to sprawa o prawa majątkowe.
3
W sytuacji, gdy powód wskazał jako wartość przedmiotu sporu kwotę 560 zł,
pozwana nie wniosła o jej sprawdzenie i nie uczynił tego Sąd z urzędu (art. 25
k.p.c.), wskazana kwota, jako wartość przedmiotu sporu jest – gdy powód
nie rozszerzył powództwa i sąd nie orzekł ponad żądanie – wiążąca w dalszym
postępowaniu (art. 368 § 2 k.p.c. i tenże przepis w zw. z art. 39821
k.p.c.).
Wymieniona kwota wskazana została jako wartość przedmiotu zaskarżenia
w apelacji powoda od wyroku Sądu pierwszej instancji i określa ona wartość
przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną pozwanej wyroku Sądu drugiej instancji.
Z mocy art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga ta jest niedopuszczalna.
Zaskarżonym postanowieniem została przeto trafnie odrzucona (art. 3986
§ 2
k.p.c.).
Z wymienionych względów zażalenie jest niezasadne. Sąd Najwyższy
na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. postanowił zatem jak
w sentencji.
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Iwona Koper
SSN Marek Sychowicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa R. C.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "O." w W.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie powoda I. P.
o uchylenie uchwał,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 lipca 2009 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 11 lutego 2009 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 11 lutego 2009 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej –Spółdzielni Mieszkaniowej od wyroku tego Sądu z dnia 20
października 2008 r. jako niedopuszczalną, gdyż wniesioną w sprawie o prawa
majątkowe, w której wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 50.000 zł (art.
3982
§ 1 k.p.c.).
W zażaleniu na wymienione postanowienie pozwana wniosła o jego
uchylenie. Podniosła, że skarga kasacyjna zawiera zarzut nieważności
postępowania (art. 379 pkt 6 k.p.c.) i w zaskarżonym postanowieniu Sąd nie odniósł
się do niego, a stosownie do art. 378 § 1 k.p.c. sąd z urzędu bierze pod uwagę
nieważność postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Okoliczności podniesione w zażaleniu, w ocenie skarżącej mające je
uzasadniać, są wynikiem nieporozumienia.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy orzekł o niedopuszczalności
skargi kasacyjnej. Do orzeczenia w tym przedmiocie był on uprawniony stosownie
do art. 3986
§ 2 k.p.c. Orzekając o niedopuszczalności skargi kasacyjnej sąd
drugiej instancji nie jest władny oceniać jej zasadności, także wówczas, gdy jej
podstawą jest zarzut nieważności postępowania. Przepis art. 378 § 1 k.p.c. ma
zastosowanie w postępowaniu apelacyjnym i w związku z art. 397 § 2 k.p.c. ma
odpowiednie zastosowanie w postępowaniu zażaleniowym. Zaskarżone
postanowienie nie wydane zostało w żadnym z tych postępowań. Nie może więc
być mowy o naruszeniu art. 378 § 1 k.p.c. przez Sąd Okręgowy przy wydaniu
zaskarżonego postanowienia.
Skarga kasacyjna odrzucona zaskarżonym postanowieniem wniesiona
została w sprawie o uchylenie uchwał nr 6/2006 i nr 7/2006 z dnia 20 maja 2006 r.
Zebrania Przedstawicieli pozwanej w sprawie scalenia i uśrednienia okresu
użytkowania wieczystego gruntów objętych działkami określonymi w uchwałach.
Trafnie sądy rozpoznające sprawę uznały, że jest to sprawa o prawa majątkowe.
3
W sytuacji, gdy powód wskazał jako wartość przedmiotu sporu kwotę 560 zł,
pozwana nie wniosła o jej sprawdzenie i nie uczynił tego Sąd z urzędu (art. 25
k.p.c.), wskazana kwota, jako wartość przedmiotu sporu jest – gdy powód
nie rozszerzył powództwa i sąd nie orzekł ponad żądanie – wiążąca w dalszym
postępowaniu (art. 368 § 2 k.p.c. i tenże przepis w zw. z art. 39821
k.p.c.).
Wymieniona kwota wskazana została jako wartość przedmiotu zaskarżenia
w apelacji powoda od wyroku Sądu pierwszej instancji i określa ona wartość
przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną pozwanej wyroku Sądu drugiej instancji.
Z mocy art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga ta jest niedopuszczalna.
Zaskarżonym postanowieniem została przeto trafnie odrzucona (art. 3986
§ 2
k.p.c.).
Z wymienionych względów zażalenie jest niezasadne. Sąd Najwyższy
na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. postanowił zatem jak
w sentencji.
jz