II CZ 38/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 38/09
POSTANOWIENIE
Dnia 24 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. C. i R. G.
przy uczestnictwie U. K.
o umieszczeniu w szpitalu psychiatrycznym bez zgody pacjenta,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 lipca 2009 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w Z.
z dnia 4 marca 2009 r.,
oddala zażalenie i wniosek o przyznanie kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Uczestniczka postępowania U. K., zastępowana przez profesjonalnego
pełnomocnika z urzędu, wniosła zażalenie od postanowienia Sądu Okręgowego w
Z. z dnia 4 marca 2009 r. W sprawie tej ustalono, co następuje. Postanowieniem z
dnia 19 lutego 2009 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację uczestniczki postępowania U.
K. od postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 19 listopada 2008 r.
Uczestniczka postępowania wniosła, sporządzone osobiście, pismo
datowane na dzień 22 lutego 2009 r., oznaczone jako „Odwołanie na postanowienie
Sądu Okręgowego w dniu 19 lutego 2009 r.” W piśmie tym uczestniczka
postępowania stwierdziła m.in.: „protestuję i nie zgadzam się z takim
postanowieniem sądu” oraz „proszę o umorzenie tej sprawy.” Sąd Okręgowy
potraktował pismo uczestniczki postępowania U. K. jako skargę kasacyjną i
stwierdziwszy, że nie jest ona osobą uprawnioną w rozumieniu art. 871
§ 1 i 2
k.p.c. do sporządzenia i wniesienia skargi, postanowieniem z dnia 4 marca 2009 r.
odrzucił ją. W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca zarzuciła, że Sąd
Okręgowy dokonał błędnej kwalifikacji jej pisma i potraktował je jako skargę
kasacyjną, podczas gdy w rzeczywistości był to jedynie wniosek o doręczenie
orzeczenia z uzasadnieniem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Trafnie Sąd Okręgowy ustalił, że pismo uczestniczki postępowania mogło
być potraktowane jako skarga kasacyjna. W jej piśmie brak bowiem jakiejkolwiek
wzmianki, która mogłaby świadczyć o tym, że domaga się on doręczenia jej
orzeczenia z uzasadnieniem. Wniosek taki jest tym bardziej uzasadniony, że przed
Sadem Okręgowym uczestniczka była reprezentowana przez pełnomocnika
ustanowionego z urzędu, a w trakcie całego postępowania zwracała się do sądu
wielokrotnie z różnymi pismami, w których przedstawiała swoje stanowisko,
odmienne od zawartego w orzeczeniach sądu. Skoro wiec niewątpliwie skarżąca
sama lub przez pełnomocnika nie wystąpiła o doręczenie jej postanowienia Sądu
Okręgowego z dnia 4 marca 2009 r. to brak podstaw aby uwzględnić jej zażalenie.
3
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
k.p.c.
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji. W tej sytuacji oddaleniu
podlegał także wniosek o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego oraz
bark było podstaw do zasądzenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
uczestniczce z urzędu wobec niezłożenia przez pełnomocnika stosowanego
wniosku i oświadczenia, że koszty te nie zostały opłacone.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 24 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. C. i R. G.
przy uczestnictwie U. K.
o umieszczeniu w szpitalu psychiatrycznym bez zgody pacjenta,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 lipca 2009 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w Z.
z dnia 4 marca 2009 r.,
oddala zażalenie i wniosek o przyznanie kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Uczestniczka postępowania U. K., zastępowana przez profesjonalnego
pełnomocnika z urzędu, wniosła zażalenie od postanowienia Sądu Okręgowego w
Z. z dnia 4 marca 2009 r. W sprawie tej ustalono, co następuje. Postanowieniem z
dnia 19 lutego 2009 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację uczestniczki postępowania U.
K. od postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 19 listopada 2008 r.
Uczestniczka postępowania wniosła, sporządzone osobiście, pismo
datowane na dzień 22 lutego 2009 r., oznaczone jako „Odwołanie na postanowienie
Sądu Okręgowego w dniu 19 lutego 2009 r.” W piśmie tym uczestniczka
postępowania stwierdziła m.in.: „protestuję i nie zgadzam się z takim
postanowieniem sądu” oraz „proszę o umorzenie tej sprawy.” Sąd Okręgowy
potraktował pismo uczestniczki postępowania U. K. jako skargę kasacyjną i
stwierdziwszy, że nie jest ona osobą uprawnioną w rozumieniu art. 871
§ 1 i 2
k.p.c. do sporządzenia i wniesienia skargi, postanowieniem z dnia 4 marca 2009 r.
odrzucił ją. W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca zarzuciła, że Sąd
Okręgowy dokonał błędnej kwalifikacji jej pisma i potraktował je jako skargę
kasacyjną, podczas gdy w rzeczywistości był to jedynie wniosek o doręczenie
orzeczenia z uzasadnieniem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Trafnie Sąd Okręgowy ustalił, że pismo uczestniczki postępowania mogło
być potraktowane jako skarga kasacyjna. W jej piśmie brak bowiem jakiejkolwiek
wzmianki, która mogłaby świadczyć o tym, że domaga się on doręczenia jej
orzeczenia z uzasadnieniem. Wniosek taki jest tym bardziej uzasadniony, że przed
Sadem Okręgowym uczestniczka była reprezentowana przez pełnomocnika
ustanowionego z urzędu, a w trakcie całego postępowania zwracała się do sądu
wielokrotnie z różnymi pismami, w których przedstawiała swoje stanowisko,
odmienne od zawartego w orzeczeniach sądu. Skoro wiec niewątpliwie skarżąca
sama lub przez pełnomocnika nie wystąpiła o doręczenie jej postanowienia Sądu
Okręgowego z dnia 4 marca 2009 r. to brak podstaw aby uwzględnić jej zażalenie.
3
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
k.p.c.
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji. W tej sytuacji oddaleniu
podlegał także wniosek o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego oraz
bark było podstaw do zasądzenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
uczestniczce z urzędu wobec niezłożenia przez pełnomocnika stosowanego
wniosku i oświadczenia, że koszty te nie zostały opłacone.
db