Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 42/09
POSTANOWIENIE
Dnia 22 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa I.M.
przeciwko Szpitalowi Specjalistycznemu i P. S.A.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 października 2009 r.,
na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 2 czerwca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 2 czerwca 2009 r. odrzucił apelację
powoda od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 5 marca 2009 r., uznając, że nie
została ona należycie opłacona. Powód, reprezentowany przez zawodowego
pełnomocnika, składając apelację nie uiścił wymaganej opłaty podstawowej.
W zażaleniu na to postanowienie powód zarzucił naruszenie art. 14 ust. 2
w zw. z art. 149 ust 1 ustawy o kosztach w sprawach cywilnych (dalej u.k.s.c.) oraz
art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach w sprawach
cywilnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zaskarżony przez powoda wyrok został wydany w dniu 5 marca 2009 r.
Niewątpliwie zatem w rozpoznawanej sprawie miały zastosowanie przepisy u.k.s.c.,
które w pierwotnym brzmieniu tej ustawy przewidywały pobieranie opłaty
podstawowej od pism wnoszonych przez strony zwolnione od kosztów sądowych.
Ustawa z dnia 14 grudnia 2006 r. nowelizująca u.k.s.c. (Dz. U. Nr 21, poz. 123)
uchyliła ten wymóg, z wyjątkiem jednak dotyczącym postępowań wszczętych przed
jej wejściem w życie. Zagadnienie to zostało wyjaśnione w powołanej przez Sąd
Apelacyjny uchwale Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2008 r., III CZP 48/08
i nie wymaga rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny kwestia zgodności
z Konstytucją art. 2 powołanej wyżej ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. Prawidłowa
była zatem ocena Sądu drugiej instancji, że apelacja wniesiona przez powoda,
reprezentowanego przez zawodowego pełnomocnika nie została należycie
opłacona i z tego względu podlegała odrzuceniu.
Z przyczyn wyżej wskazanych zażalenie było pozbawione uzasadnionych
podstaw i podlegało oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c.