Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 64/09
POSTANOWIENIE
Dnia 5 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa małoletniej J.O.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Wojewodę […]
o zadośćuczynienie i odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 5 listopada 2009 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 lipca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie i nie obciąża powódki kosztami
postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 9 lipca 2009 roku Sąd Apelacyjny, na podstawie art.
3986
§ 2 k.p.c., odrzucił skargę kasacyjną powódki J.O., albowiem w wyznaczonym
terminie nie został usunięty brak formalny skargi kasacyjnej przez złożenie
pełnomocnictwa zawierającego umocowanie do wniesienia skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że działający z urzędu
w dotychczasowym postępowaniu pełnomocnik nie wykazał swojego umocowania
do wniesienia skargi kasacyjnej, stąd, po uprzednim wezwaniu do usunięcia braku
formalnego skargi w postaci przedłożenia dokumentu pełnomocnictwa, skarga
kasacyjna została odrzucona. Sąd zaznaczył przy tym – powołując się na uchwałę
składu siedmiu sędziów z dnia 5 czerwca 2008 r., sygn. akt III CZP 142/07, publ.
OSNC 2008, nr 11, poz. 122 – że pełnomocnictwo procesowe nie obejmuje z mocy
prawa umocowania do wniesienia skargi kasacyjnej i udziału w postępowaniu
kasacyjnym, z tych też względów działający z urzędu w postępowaniu przed sądem
drugiej instancji adwokat nie był umocowany do wniesienia skargi kasacyjnej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła powódka domagając się jego
uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. W motywach
zażalenia wskazała na naruszenie art. 126 § 3 k.p.c. w zw. z art. 117 § 1 k.p.c.
w zw. z art. 118 k.p.c. poprzez jego błędne zastosowanie i odrzucenie skargi
kasacyjnej w sytuacji, gdy została ona złożona przez prawidłowo umocowanego
pełnomocnika ustanowionego z urzędu, co konwaliduje brak pełnomocnictwa
w chwili wniesienia skargi, gdyż złożenie wniosku o ustanowienie pełnomocnika
z urzędu po sporządzeniu skargi kasacyjnej, lecz w terminie do uzupełnienia braku
formalnego tej skargi, powoduje ten skutek, iż brak pełnomocnictwa zostaje
uzupełniony w przypadku pozytywnego rozpoznania wniosku. Powódka zarzuciła
nadto naruszenie art. 3984
§ 1 i 2 k.p.c. poprzez jego błędne zastosowanie
i uznanie, że brak pełnomocnictwa podpisanego przez powoda w sytuacji, gdy
pełnomocnik powoda działa z urzędu stanowi podstawę do odrzucenia skargi
kasacyjnej.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 89 § 1 k.p.c. pełnomocnictwo powinno być złożone przy
pierwszej czynności procesowej podjętej przez ustanowionego pełnomocnika
procesowego. Dołączenie dokumentu w postaci pełnomocnictwa, według art. 126
§ 3 k.p.c., jest elementem formalnym pisma procesowego, w tym także, z uwagi na
przepis art. 3984
§ 3 k.p.c., skargi kasacyjnej.
Niedołączenie do skargi kasacyjnej wniesionej przez adwokata lub radcę
prawnego (art. 871
§ 1 k.p.c.) dokumentu pełnomocnictwa, zawierającego jego
umocowanie do dokonania tej czynności procesowej, stanowi brak formalny skargi
kasacyjnej, który może być usunięty w terminie tygodnia od dnia wezwania do
usunięcia braku przez przewodniczącego sądu drugiej instancji (art. 3986
§ 1
k.p.c.). Nieusunięcie wskazanego braku w terminie tygodniowym skutkuje
odrzuceniem skargi kasacyjnej (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
Prawidłowo zatem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną powódki, której
brak formalny w postaci braku dokumentu pełnomocnictwa zamierającego
umocowanie do wniesienia skargi kasacyjnej, nie został usunięty w wyznaczonym
terminie. Nie ma przy tym znaczenia, że po upływie tego terminu wnoszący skargę
adwokat został ustanowiony pełnomocnikiem uprawnionym do wniesienia skargi
kasacyjnej.
Z tych też względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
k.p.c.
w związku z art. 3941
k.p.c. postanowił jak w sentencji.
W przedmiocie kosztów postępowania zażaleniowego orzeczono na
postawie art. 102 k.p.c.