I CNP 67/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 67/09
POSTANOWIENIE
Dnia 10 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi G.M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnych postanowień
Sądu Rejonowego w W.
z dnia 2 października 2006 r., sygn. akt [...],
i Sądu Okręgowego w W.
z dnia 16 stycznia 2007 r., sygn. akt [...],
oraz wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 5 lipca 2006 r., sygn. akt [...],
w sprawie z powództwa G.M.
przeciwko T. S.A.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 listopada 2009 r.,
1) odrzuca skargę w odniesieniu do zaskarżenia
postanowienia Sądu Rejonowego w W. z 2
października 2006 r. oraz wyroku tegoż Sądu z 5 lipca
2006 r.;
2) odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania w części
dotyczącej postanowienia Sądu Okręgowego w W. z
16 stycznia 2007 r.
2
Uzasadnienie
Powód G.M. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem trzech
orzeczeń:
- postanowienia Sądu Rejonowego w W. z 2.10.2006 r., którym odrzucono
jego apelację,
- postanowienia Sądu Okręgowego w W. z 16.01.2007 r., którym oddalono
zażalenie na wyżej wskazane postanowienie Sądu Rejonowego oraz
- wyroku Sądu Rejonowego w W. z 5 07.2006 r., od którego apelacja została
odrzucona wskazanym postanowieniem Sądu Rejonowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4246
§ 1 k.p.c., skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone
orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się.
Wskazane wyżej dwa orzeczenia Sądu Rejonowego W. (postanowienie z 2.
października 2006 r. i wyrok z 5 lipca 2006 r.) zostały zaskarżone po upływie
dwuletniego terminu od ich prawomocności. W tej sytuacji obie te skargi, jako
wniesione po upływie terminu, podlegały odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Co się natomiast tyczy skargi od postanowienia Sądu Okręgowego w W. z
dnia 16 stycznia 2007 r., to należy podkreślić, że zgodnie z art. 4249
k.p.c., Sąd
Najwyższy odmawia przyjęcia do rozpoznania skargi, która jest oczywiście
bezzasadna. W niniejszej sprawie skarżący wskazuje, że szkoda jaką poniósł
wiązała się z utratą możliwości merytorycznego rozpoznania sprawy przez Sąd
drugiej instancji i koniecznością zapłaty na rzecz pozwanego kwoty zasądzonej
przez Sąd pierwszej instancji. Wynika z tego, że skarżący w istocie upatruje źródła
szkody nie w samym postanowieniu o odrzuceniu apelacji, lecz w wyroku Sądu
Rejonowego z 5 lipca 2006 r. W związku z takim stanem rzeczy, podzielając pogląd
wyrażony przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z 19 marca 2008 r., III CNP 10/08
(OSNC – A 2009, poz. 3), należy stwierdzić, że orzeczenie odrzucające środek
3
zaskarżenia może być skutecznie zaskarżone skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia, tylko jeśli to ono stanowi źródło szkody.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art. 4248
§ 1 i 2 oraz
art. 4249
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 10 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi G.M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnych postanowień
Sądu Rejonowego w W.
z dnia 2 października 2006 r., sygn. akt [...],
i Sądu Okręgowego w W.
z dnia 16 stycznia 2007 r., sygn. akt [...],
oraz wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 5 lipca 2006 r., sygn. akt [...],
w sprawie z powództwa G.M.
przeciwko T. S.A.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 listopada 2009 r.,
1) odrzuca skargę w odniesieniu do zaskarżenia
postanowienia Sądu Rejonowego w W. z 2
października 2006 r. oraz wyroku tegoż Sądu z 5 lipca
2006 r.;
2) odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania w części
dotyczącej postanowienia Sądu Okręgowego w W. z
16 stycznia 2007 r.
2
Uzasadnienie
Powód G.M. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem trzech
orzeczeń:
- postanowienia Sądu Rejonowego w W. z 2.10.2006 r., którym odrzucono
jego apelację,
- postanowienia Sądu Okręgowego w W. z 16.01.2007 r., którym oddalono
zażalenie na wyżej wskazane postanowienie Sądu Rejonowego oraz
- wyroku Sądu Rejonowego w W. z 5 07.2006 r., od którego apelacja została
odrzucona wskazanym postanowieniem Sądu Rejonowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4246
§ 1 k.p.c., skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone
orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się.
Wskazane wyżej dwa orzeczenia Sądu Rejonowego W. (postanowienie z 2.
października 2006 r. i wyrok z 5 lipca 2006 r.) zostały zaskarżone po upływie
dwuletniego terminu od ich prawomocności. W tej sytuacji obie te skargi, jako
wniesione po upływie terminu, podlegały odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Co się natomiast tyczy skargi od postanowienia Sądu Okręgowego w W. z
dnia 16 stycznia 2007 r., to należy podkreślić, że zgodnie z art. 4249
k.p.c., Sąd
Najwyższy odmawia przyjęcia do rozpoznania skargi, która jest oczywiście
bezzasadna. W niniejszej sprawie skarżący wskazuje, że szkoda jaką poniósł
wiązała się z utratą możliwości merytorycznego rozpoznania sprawy przez Sąd
drugiej instancji i koniecznością zapłaty na rzecz pozwanego kwoty zasądzonej
przez Sąd pierwszej instancji. Wynika z tego, że skarżący w istocie upatruje źródła
szkody nie w samym postanowieniu o odrzuceniu apelacji, lecz w wyroku Sądu
Rejonowego z 5 lipca 2006 r. W związku z takim stanem rzeczy, podzielając pogląd
wyrażony przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z 19 marca 2008 r., III CNP 10/08
(OSNC – A 2009, poz. 3), należy stwierdzić, że orzeczenie odrzucające środek
3
zaskarżenia może być skutecznie zaskarżone skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia, tylko jeśli to ono stanowi źródło szkody.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art. 4248
§ 1 i 2 oraz
art. 4249
k.p.c.).