I CZ 86/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 86/09
POSTANOWIENIE
Dnia 26 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi P.K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w W.
z dnia 20 kwietnia 2009 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa PNA
przeciwko P.K.
o eksmisję,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 listopada 2009 r.,
zażalenia skarżącego
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 23 czerwca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 23 czerwca 2009 r. odrzucił
skargę P.K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
tego Sądu z dnia 20 kwietnia 2009 r. z uwagi na to, że wniesiona ona została przez
skarżącego osobiście, z naruszeniem przymusu adwokacko-radcowskiego w
postępowaniu przed Sądem Najwyższym, przewidzianego w art. 871
§ 1 k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący wniósł o jego uchylenie,
zarzucając Sądowi Okręgowemu wadliwe zakwalifikowanie pisma wniesionego
w dniu 2 czerwca 2009 r. jako skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia oraz nieuwzględnienie oświadczeń precyzujących
i modyfikujących to pismo złożonych w dniach 7 i 14 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Sąd Okręgowy prawidłowo uznał, że niejasna treść pisma złożonego przez
skarżącego w dniu 2 czerwca 2009 r. uniemożliwiała ocenę jego charakteru
i wymagała w tym zakresie sprecyzowania. Skarżący po wysłaniu mu zarządzenia
przez przewodniczącego wydziału z dnia 9 czerwca 2009 r., wzywającego do
dokonania tej czynności, w piśmie z dnia 15 czerwca 2009 r. w sposób wyraźny
wskazał, że domaga się stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 20 kwietnia 2009 r. Wobec tak
jednoznacznego określenia charakteru wniesionej skargi Sąd Okręgowy
prawidłowo dokonał jej wstępnej kontroli i trafnie uznał, że skarga ta podlega
odrzuceniu, jako dotknięta brakiem nieusuwalnym z uwagi na nie zachowanie przez
skarżącego przymusu adwokacko-radcowskiego (art. 4246
§ 3 k.p.c.). W tej sytuacji
oświadczenia skarżącego, modyfikujące charakter pisma procesowego z dnia
2 czerwca 2009 r. oraz wyjaśnienia dotyczące tego pisma, złożone po wydaniu
postanowienia odrzucającego skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, nie mogły wywrzeć zamierzonego skutku. Nie stanowią
3
też one podstawy do skutecznego zakwestionowania postanowienia zaskarżonego
zażaleniem.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku
z art. 3941
k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi P.K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w W.
z dnia 20 kwietnia 2009 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa PNA
przeciwko P.K.
o eksmisję,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 listopada 2009 r.,
zażalenia skarżącego
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 23 czerwca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 23 czerwca 2009 r. odrzucił
skargę P.K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
tego Sądu z dnia 20 kwietnia 2009 r. z uwagi na to, że wniesiona ona została przez
skarżącego osobiście, z naruszeniem przymusu adwokacko-radcowskiego w
postępowaniu przed Sądem Najwyższym, przewidzianego w art. 871
§ 1 k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący wniósł o jego uchylenie,
zarzucając Sądowi Okręgowemu wadliwe zakwalifikowanie pisma wniesionego
w dniu 2 czerwca 2009 r. jako skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia oraz nieuwzględnienie oświadczeń precyzujących
i modyfikujących to pismo złożonych w dniach 7 i 14 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Sąd Okręgowy prawidłowo uznał, że niejasna treść pisma złożonego przez
skarżącego w dniu 2 czerwca 2009 r. uniemożliwiała ocenę jego charakteru
i wymagała w tym zakresie sprecyzowania. Skarżący po wysłaniu mu zarządzenia
przez przewodniczącego wydziału z dnia 9 czerwca 2009 r., wzywającego do
dokonania tej czynności, w piśmie z dnia 15 czerwca 2009 r. w sposób wyraźny
wskazał, że domaga się stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 20 kwietnia 2009 r. Wobec tak
jednoznacznego określenia charakteru wniesionej skargi Sąd Okręgowy
prawidłowo dokonał jej wstępnej kontroli i trafnie uznał, że skarga ta podlega
odrzuceniu, jako dotknięta brakiem nieusuwalnym z uwagi na nie zachowanie przez
skarżącego przymusu adwokacko-radcowskiego (art. 4246
§ 3 k.p.c.). W tej sytuacji
oświadczenia skarżącego, modyfikujące charakter pisma procesowego z dnia
2 czerwca 2009 r. oraz wyjaśnienia dotyczące tego pisma, złożone po wydaniu
postanowienia odrzucającego skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, nie mogły wywrzeć zamierzonego skutku. Nie stanowią
3
też one podstawy do skutecznego zakwestionowania postanowienia zaskarżonego
zażaleniem.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku
z art. 3941
k.p.c. orzekł, jak w sentencji.