I CZ 106/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZP 142/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 106/09
POSTANOWIENIE
Dnia 2 grudnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Stanisław Dąbrowski
w sprawie z powództwa H.B. i T.B.
przeciwko miastu W.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 2 grudnia 2009 r.,
zażalenia powodów na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 września 2009 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
powodów H. i T.B. od wyroku tego Sądu z 8 kwietnia 2009 r., uznając, że nie
została ona opłacona, mimo wymagania przewidzianego w dawnym art. 1302
§ 3
k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie powodowie wnieśli o uchylenie
zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie.
Trafnie skarżący zarzucają, że art. 1302
§ 3 k.p.c., który uprawniał do
odrzucenia bez wezwania o uiszczenie opłaty środka zaskarżenia wniesionego
przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego podlegającego opłacie
stałej lub stosunkowej obliczonej od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu
zaskarżenia stosuje się do postępowań wszczętych po dniu 1 lipca 2009 r. (art. 8
ustawy z 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego
oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. Nr 234, poz. 1571). Skarga w niniejszej
sprawie została wniesiona 27 sierpnia 2009 r. Zgodnie zaś z przytoczoną przez
Sąd Apelacyjny uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 5 czerwca
2008 r., III CZP 142/07, skarga kasacyjna nie stanowi prostej kontynuacji
dotychczasowego postępowania w sprawie, lecz wszczyna nową sprawę
ograniczającą się do kontroli zaskarżonego orzeczenia pod kątem zgodności
z prawem. Jest to stwierdzenie dość oczywiste, skoro zważy się, że postępowanie
w sprawie zostało zakończone prawomocnie z datą wydania przez Sąd drugiej
instancji wyroku z 8 kwietnia 2009 r., a skarga kasacyjna została wywiedziona
dopiero w dniu 27 sierpnia 2009 r. W związku z tym należy uznać, że art. 1302
§ 3
k.p.c. nie mógł mieć zastosowania w niniejszej sprawie, a Sąd Apelacyjny przed
odrzuceniem skargi powinien był wezwać powodów do uiszczenia należnej opłaty
na zasadach ogólnych (art. 3986
§ 2 w zw. z art. 130 § 1 k.p.c.).
Z tych względów zażalenie należało uwzględnić (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw.
z art. 39815
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 2 grudnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Stanisław Dąbrowski
w sprawie z powództwa H.B. i T.B.
przeciwko miastu W.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 2 grudnia 2009 r.,
zażalenia powodów na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 września 2009 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
powodów H. i T.B. od wyroku tego Sądu z 8 kwietnia 2009 r., uznając, że nie
została ona opłacona, mimo wymagania przewidzianego w dawnym art. 1302
§ 3
k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie powodowie wnieśli o uchylenie
zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie.
Trafnie skarżący zarzucają, że art. 1302
§ 3 k.p.c., który uprawniał do
odrzucenia bez wezwania o uiszczenie opłaty środka zaskarżenia wniesionego
przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego podlegającego opłacie
stałej lub stosunkowej obliczonej od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu
zaskarżenia stosuje się do postępowań wszczętych po dniu 1 lipca 2009 r. (art. 8
ustawy z 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego
oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. Nr 234, poz. 1571). Skarga w niniejszej
sprawie została wniesiona 27 sierpnia 2009 r. Zgodnie zaś z przytoczoną przez
Sąd Apelacyjny uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 5 czerwca
2008 r., III CZP 142/07, skarga kasacyjna nie stanowi prostej kontynuacji
dotychczasowego postępowania w sprawie, lecz wszczyna nową sprawę
ograniczającą się do kontroli zaskarżonego orzeczenia pod kątem zgodności
z prawem. Jest to stwierdzenie dość oczywiste, skoro zważy się, że postępowanie
w sprawie zostało zakończone prawomocnie z datą wydania przez Sąd drugiej
instancji wyroku z 8 kwietnia 2009 r., a skarga kasacyjna została wywiedziona
dopiero w dniu 27 sierpnia 2009 r. W związku z tym należy uznać, że art. 1302
§ 3
k.p.c. nie mógł mieć zastosowania w niniejszej sprawie, a Sąd Apelacyjny przed
odrzuceniem skargi powinien był wezwać powodów do uiszczenia należnej opłaty
na zasadach ogólnych (art. 3986
§ 2 w zw. z art. 130 § 1 k.p.c.).
Z tych względów zażalenie należało uwzględnić (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw.
z art. 39815
§ 1 k.p.c.).