I CZ 127/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-08-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 127/09
POSTANOWIENIE
Dnia 21 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko N.(…) Wydawnictwu P.(…) Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 stycznia 2010 r.,
na skutek zażalenia strony pozwanej na postanowienie
Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 września 2009 r., sygn. akt VI ACa (..),
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem, został oddalony wniosek pozwanej spółki
o zwolnienie od opłaty od skargi kasacyjnej.
W zażaleniu pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia przez
uwzględnienie wskazanego wniosku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wstępną kwestią jest odpowiedź na pytanie, czy zażalenie na opisane wyżej
postanowienie Sądu Apelacyjnego jest w ogóle dopuszczalne. Negatywne
rozstrzygnięcie tej kwestii przesądza bowiem o braku możliwości jego merytorycznego
rozpoznania.
2
Postanowienia, od których przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego zostały
szczegółowo wskazane w art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c., a katalog tych postanowień jest
zamknięty. Autor zażalenia (profesjonalny pełnomocnik) jest – jak się wydaje –
przekonany, że podstawę tę stanowi przepis art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. Jest to
przekonanie oczywiście błędne, gdyż w przepisie tym mowa jest wyłącznie o kosztach
procesu, a zatem o kosztach zdefiniowanych w art. 98 § 1 k.p.c. Tymczasem omawiane
zażalenie dotyczy opłaty sądowej stanowiącej element kosztów sądowych.
Z przedstawionych powodów, skoro Sąd Apelacyjny zażalenia, mimo oczywistej
jego niedopuszczalności, nie odrzucił go, należało orzec, jak w sentencji (art. 3941
§ 3. w
zw. z art. 39821
, art. 373 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 21 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko N.(…) Wydawnictwu P.(…) Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 stycznia 2010 r.,
na skutek zażalenia strony pozwanej na postanowienie
Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 września 2009 r., sygn. akt VI ACa (..),
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem, został oddalony wniosek pozwanej spółki
o zwolnienie od opłaty od skargi kasacyjnej.
W zażaleniu pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia przez
uwzględnienie wskazanego wniosku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wstępną kwestią jest odpowiedź na pytanie, czy zażalenie na opisane wyżej
postanowienie Sądu Apelacyjnego jest w ogóle dopuszczalne. Negatywne
rozstrzygnięcie tej kwestii przesądza bowiem o braku możliwości jego merytorycznego
rozpoznania.
2
Postanowienia, od których przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego zostały
szczegółowo wskazane w art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c., a katalog tych postanowień jest
zamknięty. Autor zażalenia (profesjonalny pełnomocnik) jest – jak się wydaje –
przekonany, że podstawę tę stanowi przepis art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. Jest to
przekonanie oczywiście błędne, gdyż w przepisie tym mowa jest wyłącznie o kosztach
procesu, a zatem o kosztach zdefiniowanych w art. 98 § 1 k.p.c. Tymczasem omawiane
zażalenie dotyczy opłaty sądowej stanowiącej element kosztów sądowych.
Z przedstawionych powodów, skoro Sąd Apelacyjny zażalenia, mimo oczywistej
jego niedopuszczalności, nie odrzucił go, należało orzec, jak w sentencji (art. 3941
§ 3. w
zw. z art. 39821
, art. 373 k.p.c.).