V CZ 27/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 27/10
POSTANOWIENIE
Dnia 22 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z powództwa Indos Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w C.
przeciwko H. B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 kwietnia 2010 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie o kosztach, zawarte w wyroku Sądu Okręgowego
Sądu Gospodarczego w K.
z dnia 9 listopada 2009 r., sygn. akt XIX Ga (...),
uchyla zaskarżone postanowienie i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi
Okręgowemu w K. do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 9 listopada 2009 r. Sąd Okręgowy w K. zmienił zaskarżony
przez pozwaną wyrok sądu pierwszej instancji w ten sposób, że powództwo co do
należności głównej w kwocie 8.346,81 zł oddalił, oddalił apelację w pozostałej części (tj.
co do odsetek ustawowych od należności głównej) i zasądził od pozwanej na rzecz
powoda kwotę 600 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego. Na uzasadnienie
rozstrzygnięcia o kosztach postępowania Sąd Okręgowy powołał art. 103 k.p.c. i
2
wskazał, że pozwana, pomimo zobowiązania do zapłaty na rzecz powoda nie podjęła
żadnych czynności w celu wykonania zobowiązania, a dokonując zapłaty dopiero w dniu
27 lipca 2009 r. (tj. na trzy dni przed wydaniem wyroku Sądu pierwszej instancji), nie
wykazała, że kwota objęta przelewem wpłynęła na rachunek bankowy powoda.
Postanowienie o kosztach postępowania apelacyjnego zawarte w wymienionym
wyroku pozwana zaskarżyła zażaleniem do Sądu Najwyższego. Zarzuciła błędne
zastosowanie art. 103 k.p.c., zamiast art. 98 k.p.c. Wniosła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie o zmianę
zaskarżonego postanowienia i obciążenie powoda kosztami postępowania apelacyjnego
lub – z ostrożności procesowej – „o wzajemne zniesienie kosztów zastępstwa
procesowego oraz podzielenie kosztów postępowania”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Artykuł 103 k.p.c. jest przepisem stanowiącym wyjątek od zasady obowiązującej
przy orzekaniu o kosztach procesu, tj. zasady odpowiedzialności stron za wynik procesu
(art. 98 § 1 k.p.c.). Może on znaleźć zastosowanie tylko w okolicznościach w tym
przepisie wskazanych i nie podlega wykładni rozszerzającej. Przy orzekaniu o kosztach
procesu za drugą instancję jedynie okoliczności przewidziane w art. 103 k.p.c.,
występujące w postępowaniu w tej instancji, mogą uzasadnić zastosowanie tego
przepisu. Pozwanej nie można jednakże zarzucić ani niesumiennego, ani niewłaściwego
postępowania dlatego, że korzystając z przysługującego jej uprawnienia wniosła
apelację od niekorzystnego dla niej wyroku sądu pierwszej instancji. Niesumiennym
ani niewłaściwym postępowaniem nie było też popieranie przez pozwaną apelacji przed
Sądem Okręgowym. Przy orzekaniu o kosztach procesu za drugą instancję nie ma
znaczenia – z punktu widzenia możliwości zastosowania art. 103 k.p.c. – postępowanie
pozwanej przed sądem pierwszej instancji.
Z przytoczonych względów zażalenie jest zasadne. Sąd Najwyższy na podstawie
art. 39815
zd. pierwsze w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. postanowił przeto jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z powództwa Indos Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w C.
przeciwko H. B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 kwietnia 2010 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie o kosztach, zawarte w wyroku Sądu Okręgowego
Sądu Gospodarczego w K.
z dnia 9 listopada 2009 r., sygn. akt XIX Ga (...),
uchyla zaskarżone postanowienie i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi
Okręgowemu w K. do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 9 listopada 2009 r. Sąd Okręgowy w K. zmienił zaskarżony
przez pozwaną wyrok sądu pierwszej instancji w ten sposób, że powództwo co do
należności głównej w kwocie 8.346,81 zł oddalił, oddalił apelację w pozostałej części (tj.
co do odsetek ustawowych od należności głównej) i zasądził od pozwanej na rzecz
powoda kwotę 600 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego. Na uzasadnienie
rozstrzygnięcia o kosztach postępowania Sąd Okręgowy powołał art. 103 k.p.c. i
2
wskazał, że pozwana, pomimo zobowiązania do zapłaty na rzecz powoda nie podjęła
żadnych czynności w celu wykonania zobowiązania, a dokonując zapłaty dopiero w dniu
27 lipca 2009 r. (tj. na trzy dni przed wydaniem wyroku Sądu pierwszej instancji), nie
wykazała, że kwota objęta przelewem wpłynęła na rachunek bankowy powoda.
Postanowienie o kosztach postępowania apelacyjnego zawarte w wymienionym
wyroku pozwana zaskarżyła zażaleniem do Sądu Najwyższego. Zarzuciła błędne
zastosowanie art. 103 k.p.c., zamiast art. 98 k.p.c. Wniosła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie o zmianę
zaskarżonego postanowienia i obciążenie powoda kosztami postępowania apelacyjnego
lub – z ostrożności procesowej – „o wzajemne zniesienie kosztów zastępstwa
procesowego oraz podzielenie kosztów postępowania”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Artykuł 103 k.p.c. jest przepisem stanowiącym wyjątek od zasady obowiązującej
przy orzekaniu o kosztach procesu, tj. zasady odpowiedzialności stron za wynik procesu
(art. 98 § 1 k.p.c.). Może on znaleźć zastosowanie tylko w okolicznościach w tym
przepisie wskazanych i nie podlega wykładni rozszerzającej. Przy orzekaniu o kosztach
procesu za drugą instancję jedynie okoliczności przewidziane w art. 103 k.p.c.,
występujące w postępowaniu w tej instancji, mogą uzasadnić zastosowanie tego
przepisu. Pozwanej nie można jednakże zarzucić ani niesumiennego, ani niewłaściwego
postępowania dlatego, że korzystając z przysługującego jej uprawnienia wniosła
apelację od niekorzystnego dla niej wyroku sądu pierwszej instancji. Niesumiennym
ani niewłaściwym postępowaniem nie było też popieranie przez pozwaną apelacji przed
Sądem Okręgowym. Przy orzekaniu o kosztach procesu za drugą instancję nie ma
znaczenia – z punktu widzenia możliwości zastosowania art. 103 k.p.c. – postępowanie
pozwanej przed sądem pierwszej instancji.
Z przytoczonych względów zażalenie jest zasadne. Sąd Najwyższy na podstawie
art. 39815
zd. pierwsze w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. postanowił przeto jak w sentencji.