III CZ 27/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-09-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 27/10
POSTANOWIENIE
Dnia 29 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa P. P.
przeciwko M. M.
o eksmisję,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 czerwca 2010 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 czerwca 2010 r., sygn. akt WSC (…),
oddala zażalenie i nie obciąża pozwanego kosztami postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 12 listopada 2009 r. oddalił zażalenie na
postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 20 sierpnia 2009 r., którym tenże Sąd
sprostował oczywistą niedokładność w wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 8 kwietnia
2002 r.
Od powyższego postanowienia pozwany złożył skargę kasacyjną, którą Sąd
Apelacyjny odrzucił postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2010 r. wskazując w
uzasadnieniu, że skarga kasacyjna wniesiona od takiego postanowienia jest
niedopuszczalna. Sąd Apelacyjny wyjaśnił nadto, że zgodnie z art. 3981
§ 1 k.p.c.
skarga kasacyjna do Sądu Najwyższego przysługuje od wydanego przez sąd II instancji
2
prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu albo
umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie.
W zażaleniu na to postanowienie pozwany zarzucił Sądowi Apelacyjnemu
naruszenie art. 3981
w zw. z art. 350 § 1 i art. 354 k.p.c. oraz art. 328 § 2 w zw. z art.
397 § 2 k.p.c. Zarzucając powyższe wniósł o jego uchylenie i przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem prawnym, który przysługuje od
wydanego przez sąd drugiej instancji prawomocnego wyroku lub postanowienia w
przedmiocie odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowania kończących
postępowanie w sprawie (art. 3981
§ 1 k.p.c.). Trafnie zatem Sąd Apelacyjny
postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2010 r. odrzucił skargę kasacyjną wniesioną od
postanowienia w przedmiocie sprostowania orzeczenia jako niedopuszczalną z mocy
samego prawa.
Należy przy tym zważyć, że zakres kognicji sądu drugiej instancji, który wydał
zaskarżone orzeczenie i do którego zgodnie z art. 3985
§ 1 k.p.c. wnosi się skargę
kasacyjną ograniczony jest do oceny zachowania wymogów formalnych i fiskalnych
skargi kasacyjnej oraz przesłanek jej dopuszczalności, w tym dopuszczalności skargi
kasacyjnej z mocy ustawy. Według art. 3986
§ 1 jeżeli skarga kasacyjna nie spełnia
wymagań przewidzianych w art. 3984
§ 2 lub 3, przewodniczący w sądzie drugiej
instancji wzywa skarżącego do usunięcia braków w terminie tygodniowym pod rygorem
odrzucenia skargi. Zgodnie zaś z § 2 art. 3986
sąd drugiej instancji odrzuca na
posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu, skargę
niespełniającą wymagań określonych w art. 3984
§ 1, nieopłaconą oraz skargę, której
braków nie usunięto w terminie lub z innych przyczyn niedopuszczalną. Sąd drugiej
instancji nie jest natomiast uprawniony, w najmniejszym nawet zakresie, do
merytorycznej oceny skargi kasacyjnej. Już tylko z tego względu Sąd drugiej instancji
odrzucając skargę kasacyjną wniesioną na postanowienie oddalające zażalenie na
postanowienie, którym Sąd sprostował oczywistą niedokładność wyroku, nie naruszył i
nie mógł naruszyć art. 3981
w zw. z art. 350 § 1 i art. 354 k.p.c. Sąd drugiej instancji
zaskarżonym postanowieniem nie sprostował na podstawie art. 350 § 1 w zw. z art. 350
§ 3 k.p.c. wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 8 kwietnia 2002 r. jak również nie
przeprowadził merytorycznej kontroli tej decyzji procesowej.
3
Sąd drugiej instancji nie naruszył również art. 328 § 2 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.
W pisemnych motywach zaskarżonego rozstrzygnięcia w sposób wyczerpujący wyjaśnił,
że skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu ze względu na jej niedopuszczalność.
Na marginesie tylko należy podnieść, że ocena prawidłowości sprostowania
oczywistej niedokładności w wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 8 kwietnia 2002 r.
nie należy również do kognicji Sądu Najwyższego rozpoznającego niniejsze zażalenie.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w
zw. z art. 39814
k.p.c. rozstrzygnął jak w sentencji, orzekając o kosztach postępowania
zgodnie z art. 102 oraz art. 108 § 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 29 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa P. P.
przeciwko M. M.
o eksmisję,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 czerwca 2010 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 czerwca 2010 r., sygn. akt WSC (…),
oddala zażalenie i nie obciąża pozwanego kosztami postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 12 listopada 2009 r. oddalił zażalenie na
postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 20 sierpnia 2009 r., którym tenże Sąd
sprostował oczywistą niedokładność w wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 8 kwietnia
2002 r.
Od powyższego postanowienia pozwany złożył skargę kasacyjną, którą Sąd
Apelacyjny odrzucił postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2010 r. wskazując w
uzasadnieniu, że skarga kasacyjna wniesiona od takiego postanowienia jest
niedopuszczalna. Sąd Apelacyjny wyjaśnił nadto, że zgodnie z art. 3981
§ 1 k.p.c.
skarga kasacyjna do Sądu Najwyższego przysługuje od wydanego przez sąd II instancji
2
prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu albo
umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie.
W zażaleniu na to postanowienie pozwany zarzucił Sądowi Apelacyjnemu
naruszenie art. 3981
w zw. z art. 350 § 1 i art. 354 k.p.c. oraz art. 328 § 2 w zw. z art.
397 § 2 k.p.c. Zarzucając powyższe wniósł o jego uchylenie i przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem prawnym, który przysługuje od
wydanego przez sąd drugiej instancji prawomocnego wyroku lub postanowienia w
przedmiocie odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowania kończących
postępowanie w sprawie (art. 3981
§ 1 k.p.c.). Trafnie zatem Sąd Apelacyjny
postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2010 r. odrzucił skargę kasacyjną wniesioną od
postanowienia w przedmiocie sprostowania orzeczenia jako niedopuszczalną z mocy
samego prawa.
Należy przy tym zważyć, że zakres kognicji sądu drugiej instancji, który wydał
zaskarżone orzeczenie i do którego zgodnie z art. 3985
§ 1 k.p.c. wnosi się skargę
kasacyjną ograniczony jest do oceny zachowania wymogów formalnych i fiskalnych
skargi kasacyjnej oraz przesłanek jej dopuszczalności, w tym dopuszczalności skargi
kasacyjnej z mocy ustawy. Według art. 3986
§ 1 jeżeli skarga kasacyjna nie spełnia
wymagań przewidzianych w art. 3984
§ 2 lub 3, przewodniczący w sądzie drugiej
instancji wzywa skarżącego do usunięcia braków w terminie tygodniowym pod rygorem
odrzucenia skargi. Zgodnie zaś z § 2 art. 3986
sąd drugiej instancji odrzuca na
posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu, skargę
niespełniającą wymagań określonych w art. 3984
§ 1, nieopłaconą oraz skargę, której
braków nie usunięto w terminie lub z innych przyczyn niedopuszczalną. Sąd drugiej
instancji nie jest natomiast uprawniony, w najmniejszym nawet zakresie, do
merytorycznej oceny skargi kasacyjnej. Już tylko z tego względu Sąd drugiej instancji
odrzucając skargę kasacyjną wniesioną na postanowienie oddalające zażalenie na
postanowienie, którym Sąd sprostował oczywistą niedokładność wyroku, nie naruszył i
nie mógł naruszyć art. 3981
w zw. z art. 350 § 1 i art. 354 k.p.c. Sąd drugiej instancji
zaskarżonym postanowieniem nie sprostował na podstawie art. 350 § 1 w zw. z art. 350
§ 3 k.p.c. wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 8 kwietnia 2002 r. jak również nie
przeprowadził merytorycznej kontroli tej decyzji procesowej.
3
Sąd drugiej instancji nie naruszył również art. 328 § 2 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.
W pisemnych motywach zaskarżonego rozstrzygnięcia w sposób wyczerpujący wyjaśnił,
że skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu ze względu na jej niedopuszczalność.
Na marginesie tylko należy podnieść, że ocena prawidłowości sprostowania
oczywistej niedokładności w wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 8 kwietnia 2002 r.
nie należy również do kognicji Sądu Najwyższego rozpoznającego niniejsze zażalenie.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w
zw. z art. 39814
k.p.c. rozstrzygnął jak w sentencji, orzekając o kosztach postępowania
zgodnie z art. 102 oraz art. 108 § 1 k.p.c.