II CSK 187/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 187/10
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z wniosku J. P.
przy uczestnictwie J. S., M. S. i P. S.
o stwierdzenie nabycia spadku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lipca 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 12 listopada 2009 r., sygn. akt II Ca (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Określone w art. 3984
§ 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze kasacyjnej
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący wykaże, że w
sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w
orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest
oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może
być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o
charakterze publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi
kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd
2
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Pełnomocnik wnioskodawcy J. P. w skardze kasacyjnej wniesionej od
postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 12 listopada 2009 r. zarzucił naruszenie
art. 233 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania oparł na
przesłance wskazanej w art. 3989
§ 1 pkt 2 k.p.c., podnosząc, że zachodzi potrzeba
wykładni art. 233 k.p.c. W ocenie Sądu Najwyższego powołana przesłanka nie została
wykazana.
Zawarte w art. 3983
§ 1 pkt 2 uprawnienie do oparcia skargi kasacyjnej na
podstawie naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik
sprawy podlega ograniczeniu przewidzianym w art. 39813
§ 2 oraz art. 3983
§ 3 k.p.c.
Zgodnie z tym ostatnim przepisem, podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty
dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Skarga taka, jako niedopuszczalna,
podlega odrzuceniu (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III
CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 76). Przepis art. 233 k.p.c. dotyczy bezpośrednio
oceny dowodów i w związku z tym zarzut jego naruszenia uchyla się spod rozważań
Sądu Najwyższego. W konsekwencji również ewentualna potrzeba jego wykładni nie
może uzasadniać przyjęcia skargi do rozpoznania. Zgodnie bowiem z art. 39813
§ 1
k.p.c. in principio, Sąd Najwyższy rozpoznaje skargę kasacyjną w granicach
zaskarżenia oraz w granicach podstaw.
Z przytoczonych względów, na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c., Sąd Najwyższy
orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z wniosku J. P.
przy uczestnictwie J. S., M. S. i P. S.
o stwierdzenie nabycia spadku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lipca 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 12 listopada 2009 r., sygn. akt II Ca (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Określone w art. 3984
§ 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze kasacyjnej
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący wykaże, że w
sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w
orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest
oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może
być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o
charakterze publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi
kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd
2
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Pełnomocnik wnioskodawcy J. P. w skardze kasacyjnej wniesionej od
postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 12 listopada 2009 r. zarzucił naruszenie
art. 233 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania oparł na
przesłance wskazanej w art. 3989
§ 1 pkt 2 k.p.c., podnosząc, że zachodzi potrzeba
wykładni art. 233 k.p.c. W ocenie Sądu Najwyższego powołana przesłanka nie została
wykazana.
Zawarte w art. 3983
§ 1 pkt 2 uprawnienie do oparcia skargi kasacyjnej na
podstawie naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik
sprawy podlega ograniczeniu przewidzianym w art. 39813
§ 2 oraz art. 3983
§ 3 k.p.c.
Zgodnie z tym ostatnim przepisem, podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty
dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Skarga taka, jako niedopuszczalna,
podlega odrzuceniu (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III
CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 76). Przepis art. 233 k.p.c. dotyczy bezpośrednio
oceny dowodów i w związku z tym zarzut jego naruszenia uchyla się spod rozważań
Sądu Najwyższego. W konsekwencji również ewentualna potrzeba jego wykładni nie
może uzasadniać przyjęcia skargi do rozpoznania. Zgodnie bowiem z art. 39813
§ 1
k.p.c. in principio, Sąd Najwyższy rozpoznaje skargę kasacyjną w granicach
zaskarżenia oraz w granicach podstaw.
Z przytoczonych względów, na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c., Sąd Najwyższy
orzekł jak w sentencji.