V CZ 49/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 49/10
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lipca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa „M.(...)” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
przeciwko „P.(...)” Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 lipca 2010 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego
w K. z dnia 22 lutego 2010 r., sygn. akt XIX Ga (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2009 r. Sąd Okręgowy w K. zmienił zaskarżony
przez pozwanego wyrok Sądu Rejonowego w K. i oddalił powództwo oraz zasądził od
powoda na rzecz pozwanego kwotę 1 217 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego za pierwszą instancję oraz kwotę 858 zł tytułem zwrotu kosztów procesu
za instancję odwoławczą.
Pismem procesowym złożonym w dniu 13 stycznia 2010 r. pozwany wniósł o
sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w odniesieniu do wysokości zsądzonych
kosztów procesu za pierwszą instancję, ponieważ Sąd Okręgowy pominął poniesiony
przez skarżącego wydatek na koszty opinii biegłego w kwocie 1 000 zł.
2
Postanowieniem z dnia 22 lutego 2010 r. Sąd Okręgowy uzupełnił orzeczenie o
kosztach pierwszoinstancyjnych, zamieszczone w wyroku z dnia 30 grudnia 2009 r.,
zasądzając dodatkowo z tego tytułu od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1 000 zł.
Sąd Okręgowy potraktował wniosek o sprostowanie jako wniosek o uzupełnienie
wyroku (art. 351 k.p.c.) i uwzględnił go, ponieważ okazał się merytorycznie uzasadniony.
W zażaleniu powód wniósł o uchylenie postanowienia uzupełniającego, powołując
się na naruszenie art. 351 k.p.c. Skarżący zarzucił, że warunkiem wydania
postanowienia uzupełniającego jest złożenie wniosku przez zainteresowaną stronę, a
takiego wniosku pozwany nie złożył. W tym przedmiocie istnieją wymagania odnoszące
się do profesjonalnego pełnomocnika w zakresie formułowania żądań opartych na
właściwej podstawie prawnej. Jeżeli więc wniosek pełnomocnika pozwanego dotyczył
instytucji procesowej określonej w art. 350 k.p.c., nie mógł być potraktowany jako
wniosek z art. 351 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nie ma wątpliwości co do tego, że w następstwie oddalenia powództwa przez
Sąd Okręgowy powód był zobowiązany do zwrotu wszystkich kosztów poniesionych
przez pozwanego (art. 98 k.p.c.), a w wyroku z dnia 30 grudnia 2009 r. (pkt 1) koszty te
zostały ograniczone do kosztów zastępstwa prawnego (art. 98 § 3 k.p.c.), bez
uwzględnienia wydatku pozwanego na koszty opinii biegłego w wysokości 1 000 zł. W
konsekwencji Sąd ten nie orzekł o całości żądania pozwanego co do zwrotu
poniesionych kosztów postępowania pierwszoinstancyjnego i w tym zakresie
zaktualizował się wniosek zainteresowanej strony o uzupełnienie wyroku (art. 351
k.p.c.). Wypada więc podzielić stanowisko powoda, że wniosek pozwanego o
sprostowanie wyroku nie był właściwym środkiem procesowym uzasadniającym
żądanie. Należy jednak wskazać, że w obowiązującej procedurze cywilnej istnieje
możliwość sądowej sanacji niewłaściwego oznaczenia pisma procesowego przez
stronę. Przepis art. 130 § 1 in fine k.p.c. stanowi bowiem, że mylne oznaczenie pisma
procesowego lub inne oczywiste niedokładności nie stanowią przeszkody do nadania
pismu biegu i rozpoznania go w trybie właściwym. Sąd Okręgowy skorzystał z tego
ustawowego upoważnienia i zakwalifikował pismo pozwanego o sprostowanie jako
pismo o uzupełnieniu wyroku. W ten sposób doszło do uwzględnienia wniosku bez kolizji
z treścią art. 351 k.p.c.
Należało w konsekwencji oddalić zażalenie (art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lipca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa „M.(...)” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
przeciwko „P.(...)” Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 lipca 2010 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego
w K. z dnia 22 lutego 2010 r., sygn. akt XIX Ga (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2009 r. Sąd Okręgowy w K. zmienił zaskarżony
przez pozwanego wyrok Sądu Rejonowego w K. i oddalił powództwo oraz zasądził od
powoda na rzecz pozwanego kwotę 1 217 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego za pierwszą instancję oraz kwotę 858 zł tytułem zwrotu kosztów procesu
za instancję odwoławczą.
Pismem procesowym złożonym w dniu 13 stycznia 2010 r. pozwany wniósł o
sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w odniesieniu do wysokości zsądzonych
kosztów procesu za pierwszą instancję, ponieważ Sąd Okręgowy pominął poniesiony
przez skarżącego wydatek na koszty opinii biegłego w kwocie 1 000 zł.
2
Postanowieniem z dnia 22 lutego 2010 r. Sąd Okręgowy uzupełnił orzeczenie o
kosztach pierwszoinstancyjnych, zamieszczone w wyroku z dnia 30 grudnia 2009 r.,
zasądzając dodatkowo z tego tytułu od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1 000 zł.
Sąd Okręgowy potraktował wniosek o sprostowanie jako wniosek o uzupełnienie
wyroku (art. 351 k.p.c.) i uwzględnił go, ponieważ okazał się merytorycznie uzasadniony.
W zażaleniu powód wniósł o uchylenie postanowienia uzupełniającego, powołując
się na naruszenie art. 351 k.p.c. Skarżący zarzucił, że warunkiem wydania
postanowienia uzupełniającego jest złożenie wniosku przez zainteresowaną stronę, a
takiego wniosku pozwany nie złożył. W tym przedmiocie istnieją wymagania odnoszące
się do profesjonalnego pełnomocnika w zakresie formułowania żądań opartych na
właściwej podstawie prawnej. Jeżeli więc wniosek pełnomocnika pozwanego dotyczył
instytucji procesowej określonej w art. 350 k.p.c., nie mógł być potraktowany jako
wniosek z art. 351 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nie ma wątpliwości co do tego, że w następstwie oddalenia powództwa przez
Sąd Okręgowy powód był zobowiązany do zwrotu wszystkich kosztów poniesionych
przez pozwanego (art. 98 k.p.c.), a w wyroku z dnia 30 grudnia 2009 r. (pkt 1) koszty te
zostały ograniczone do kosztów zastępstwa prawnego (art. 98 § 3 k.p.c.), bez
uwzględnienia wydatku pozwanego na koszty opinii biegłego w wysokości 1 000 zł. W
konsekwencji Sąd ten nie orzekł o całości żądania pozwanego co do zwrotu
poniesionych kosztów postępowania pierwszoinstancyjnego i w tym zakresie
zaktualizował się wniosek zainteresowanej strony o uzupełnienie wyroku (art. 351
k.p.c.). Wypada więc podzielić stanowisko powoda, że wniosek pozwanego o
sprostowanie wyroku nie był właściwym środkiem procesowym uzasadniającym
żądanie. Należy jednak wskazać, że w obowiązującej procedurze cywilnej istnieje
możliwość sądowej sanacji niewłaściwego oznaczenia pisma procesowego przez
stronę. Przepis art. 130 § 1 in fine k.p.c. stanowi bowiem, że mylne oznaczenie pisma
procesowego lub inne oczywiste niedokładności nie stanowią przeszkody do nadania
pismu biegu i rozpoznania go w trybie właściwym. Sąd Okręgowy skorzystał z tego
ustawowego upoważnienia i zakwalifikował pismo pozwanego o sprostowanie jako
pismo o uzupełnieniu wyroku. W ten sposób doszło do uwzględnienia wniosku bez kolizji
z treścią art. 351 k.p.c.
Należało w konsekwencji oddalić zażalenie (art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).