III CNP 32/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 32/10
POSTANOWIENIE
Dnia 14 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa A. B., I. B. i P. B.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w Warszawie
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 października 2010 r.,
na skutek skargi powódek
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 9 maja 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 9 maja 2008 r. Sąd Okręgowy zmienił częściowo wyrok
Sądu Rejonowego z dnia 14 lutego 2008 r., a w pozostałej części apelację
powódek oddalił i zniósł pomiędzy stronami koszty postępowania apelacyjnego.
Powódki zaskarżyły wyrok Sądu Okręgowego w części dotyczącej
rozstrzygnięcia o kosztach postępowania skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W dniu 22 lipca 2010 r. uchwalono ustawę o zmianie ustawy - Kodeks
cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo
upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 155, poz. 1037), która weszła w życie w dniu
25 września 2010 r. Zgodnie z przepisami tej ustawy, skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem orzeczenia przysługuje obecnie tylko od prawomocnych
wyroków sądu drugiej instancji kończących postępowanie w sprawie oraz od
postanowień co do istoty sprawy kończących postępowanie, wydanych przez sąd
drugiej instancji w postępowaniu nieprocesowym, w postępowaniu o uznanie
i stwierdzenie wykonalności orzeczeń sądów państw obcych oraz w postępowaniu
o uznanie i stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego wydanego za
granicą lub ugody zawartej przed sądem polubownym za granicą (art. 4241
, art.
5192
, art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215 § 3 k.p.c.). Od innych prawomocnych
orzeczeń, w tym postanowień incydentalnych, a także orzeczeń wydanych
w postępowaniu egzekucyjnym oraz upadłościowym i naprawczym, skarga nie
przysługuje (art. 7674
§ 3 k.p.c. oraz art. 33 ust. 3 i art. 2231
ustawy z dnia 28
lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, jedn. tekst: Dz.U. z 2009 r.
Nr 175, poz. 1361 ze zm.), a jeżeli przez ich wydanie została wyrządzona szkoda,
strona może dochodzić jej wynagrodzenia bez uprzedniego stwierdzenia
niezgodności orzeczenia z prawem w postępowaniu ze skargi, czyli przed sądem
powszechnym, bezpośrednio od Skarbu Państwa, w sprawie o odszkodowanie
(art. 4241b
). Unormowanie to jest zharmonizowane z art. 4171
§ 2 zdanie pierwsze
k.c. w nowym brzmieniu, z którego jednoznacznie obecnie wynika, że jeżeli
3
przepisy odrębne stanowią inaczej – a te właśnie tak stanowią – można dochodzić
odszkodowania bez obowiązku uzyskania orzeczenia prejudycjalnego.
W ustawie z dnia 22 lipca 2010 r. nie przewidziano przepisów
międzyczasowych, co oznacza – zgodnie z zasadą bezzwłocznego stosowania
przepisu procesowego (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego, zasady prawnej, z dnia 17 stycznia 2001 r., III CZP 49/00, OSNC
2001, nr 4, poz. 53) – że od chwili wejścia w życie tej ustawy skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem orzeczeń innych niż wymienionych w art. 4241
k.p.c. jest
niedopuszczalna. Dotyczy to także skarg wniesionych przed dniem wejścia w życie
wymienionej ustawy.
Zasada bezzwłocznego stosowania przepisu procesowego oznacza
stosowanie w sprawie będącej w toku przepisów obowiązujących w chwili
podejmowania czynności, a z art. 4248
k.p.c. wynika, że skarga niedopuszczalna
podlega odrzuceniu. Z tych względów skargę powódki o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia dotyczącego rozstrzygnięcia o kosztach
procesu zawartego w wyroku sądu drugiej instancji jako niedopuszczalną
odrzucono (art. 4248
§ 1 w związku z art. 4241
§ 1 i 2 k.p.c.).
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 14 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa A. B., I. B. i P. B.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w Warszawie
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 października 2010 r.,
na skutek skargi powódek
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 9 maja 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 9 maja 2008 r. Sąd Okręgowy zmienił częściowo wyrok
Sądu Rejonowego z dnia 14 lutego 2008 r., a w pozostałej części apelację
powódek oddalił i zniósł pomiędzy stronami koszty postępowania apelacyjnego.
Powódki zaskarżyły wyrok Sądu Okręgowego w części dotyczącej
rozstrzygnięcia o kosztach postępowania skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W dniu 22 lipca 2010 r. uchwalono ustawę o zmianie ustawy - Kodeks
cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo
upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 155, poz. 1037), która weszła w życie w dniu
25 września 2010 r. Zgodnie z przepisami tej ustawy, skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem orzeczenia przysługuje obecnie tylko od prawomocnych
wyroków sądu drugiej instancji kończących postępowanie w sprawie oraz od
postanowień co do istoty sprawy kończących postępowanie, wydanych przez sąd
drugiej instancji w postępowaniu nieprocesowym, w postępowaniu o uznanie
i stwierdzenie wykonalności orzeczeń sądów państw obcych oraz w postępowaniu
o uznanie i stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego wydanego za
granicą lub ugody zawartej przed sądem polubownym za granicą (art. 4241
, art.
5192
, art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215 § 3 k.p.c.). Od innych prawomocnych
orzeczeń, w tym postanowień incydentalnych, a także orzeczeń wydanych
w postępowaniu egzekucyjnym oraz upadłościowym i naprawczym, skarga nie
przysługuje (art. 7674
§ 3 k.p.c. oraz art. 33 ust. 3 i art. 2231
ustawy z dnia 28
lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, jedn. tekst: Dz.U. z 2009 r.
Nr 175, poz. 1361 ze zm.), a jeżeli przez ich wydanie została wyrządzona szkoda,
strona może dochodzić jej wynagrodzenia bez uprzedniego stwierdzenia
niezgodności orzeczenia z prawem w postępowaniu ze skargi, czyli przed sądem
powszechnym, bezpośrednio od Skarbu Państwa, w sprawie o odszkodowanie
(art. 4241b
). Unormowanie to jest zharmonizowane z art. 4171
§ 2 zdanie pierwsze
k.c. w nowym brzmieniu, z którego jednoznacznie obecnie wynika, że jeżeli
3
przepisy odrębne stanowią inaczej – a te właśnie tak stanowią – można dochodzić
odszkodowania bez obowiązku uzyskania orzeczenia prejudycjalnego.
W ustawie z dnia 22 lipca 2010 r. nie przewidziano przepisów
międzyczasowych, co oznacza – zgodnie z zasadą bezzwłocznego stosowania
przepisu procesowego (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego, zasady prawnej, z dnia 17 stycznia 2001 r., III CZP 49/00, OSNC
2001, nr 4, poz. 53) – że od chwili wejścia w życie tej ustawy skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem orzeczeń innych niż wymienionych w art. 4241
k.p.c. jest
niedopuszczalna. Dotyczy to także skarg wniesionych przed dniem wejścia w życie
wymienionej ustawy.
Zasada bezzwłocznego stosowania przepisu procesowego oznacza
stosowanie w sprawie będącej w toku przepisów obowiązujących w chwili
podejmowania czynności, a z art. 4248
k.p.c. wynika, że skarga niedopuszczalna
podlega odrzuceniu. Z tych względów skargę powódki o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia dotyczącego rozstrzygnięcia o kosztach
procesu zawartego w wyroku sądu drugiej instancji jako niedopuszczalną
odrzucono (art. 4248
§ 1 w związku z art. 4241
§ 1 i 2 k.p.c.).
jz