I CZ 76/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:07-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 76/10
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z powództwa Zakładu Ubezpieczeń S.A. w W.
przeciwko Specjalistycznej Spółdzielni Gastronomicznej w W.
z siedzibą w W.
o zapłatę,
i z powództwa wzajemnego Specjalistycznej Spółdzielni Gastronomicznej w W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 października
2010 r.,
zażalenia pozwanej (powódki wzajemnej)
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 29 kwietnia 2010 r., sygn. akt VI ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej (powódki wzajemnej) od wyroku tego Sądu z dnia 25 listopada
2009 r., sygn. akt VI ACa (…), którym oddalona została jej apelacja od wyroku Sądu
Okręgowego w W. z dnia 5 grudnia 2008 r., sygn. akt IV C (…), zasądzającego
2
powództwo główne w kwocie 7.868.738 zł wraz z wyszczególnionymi w tym wyroku
odsetkami ustawowymi i oddalającego powództwo wzajemne w kwocie 11.914.474 zł.
Powyższe postanowienie zaskarżyła w całości zażaleniem pozwana, żądając
jego uchylenia i nadania biegu skardze kasacyjnej. Na podstawie art. 380 k.p.c.
zaskarżyła również postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 16 lutego 2010 r.
odmawiające jej zwolnienia od opłat od skargi kasacyjnej ponad kwotę 30.000 zł co do
powództwa głównego oraz ponad kwotę 30.000 zł co do powództwa wzajemnego,
zarzucając mu naruszenie art. 103 u.k.s.c. i żądając jego zmiany i zwolnienia jej w
całości od opłaty od skargi. Wniosła również o zasądzenie od powódki kosztów
postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Ocenę Sądu drugiej instancji co do sytuacji majątkowej pozwanej z punktu
widzenia zastosowania art. 103 u.k.s.c. należy uznać za prawidłową. W konsekwencji za
prawidłowe należy uznać również odrzucenie skargi kasacyjnej z powodu nieuiszczenia
przez pozwaną, mimo stosownego wezwania, opłaty należnej od skargi. Podstawy do
przyjęcia, iż pozwana wykazała, że nie ma dostatecznych środków na uiszczenie opłat
od skargi w kwotach po 30.000 zł, nie stanowią informacje zawarte w dołączonych do
zażalenia raportach kasowych, wyciągu z rachunku bankowego oraz bilansie
przepływów pieniężnych pochodzących z okresu od 1 stycznia do 31 marca 2010 r., ani
powołanie się na zajęcie rachunku bankowego przez komornika w toku bliżej
nieokreślonego postępowania egzekucyjnego. Z przedstawionego przez pozwaną
sprawozdania statystycznego wynika bowiem, że w czwartym kwartale 2009 r.,
tj. wówczas, gdy zakończyło się postępowanie przed Sądem drugiej instancji, uzyskała
ona ze sprzedaży przychód netto w kwocie ponad 5.700.000 zł.
Z tych względów na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z powództwa Zakładu Ubezpieczeń S.A. w W.
przeciwko Specjalistycznej Spółdzielni Gastronomicznej w W.
z siedzibą w W.
o zapłatę,
i z powództwa wzajemnego Specjalistycznej Spółdzielni Gastronomicznej w W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 października
2010 r.,
zażalenia pozwanej (powódki wzajemnej)
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 29 kwietnia 2010 r., sygn. akt VI ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej (powódki wzajemnej) od wyroku tego Sądu z dnia 25 listopada
2009 r., sygn. akt VI ACa (…), którym oddalona została jej apelacja od wyroku Sądu
Okręgowego w W. z dnia 5 grudnia 2008 r., sygn. akt IV C (…), zasądzającego
2
powództwo główne w kwocie 7.868.738 zł wraz z wyszczególnionymi w tym wyroku
odsetkami ustawowymi i oddalającego powództwo wzajemne w kwocie 11.914.474 zł.
Powyższe postanowienie zaskarżyła w całości zażaleniem pozwana, żądając
jego uchylenia i nadania biegu skardze kasacyjnej. Na podstawie art. 380 k.p.c.
zaskarżyła również postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 16 lutego 2010 r.
odmawiające jej zwolnienia od opłat od skargi kasacyjnej ponad kwotę 30.000 zł co do
powództwa głównego oraz ponad kwotę 30.000 zł co do powództwa wzajemnego,
zarzucając mu naruszenie art. 103 u.k.s.c. i żądając jego zmiany i zwolnienia jej w
całości od opłaty od skargi. Wniosła również o zasądzenie od powódki kosztów
postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Ocenę Sądu drugiej instancji co do sytuacji majątkowej pozwanej z punktu
widzenia zastosowania art. 103 u.k.s.c. należy uznać za prawidłową. W konsekwencji za
prawidłowe należy uznać również odrzucenie skargi kasacyjnej z powodu nieuiszczenia
przez pozwaną, mimo stosownego wezwania, opłaty należnej od skargi. Podstawy do
przyjęcia, iż pozwana wykazała, że nie ma dostatecznych środków na uiszczenie opłat
od skargi w kwotach po 30.000 zł, nie stanowią informacje zawarte w dołączonych do
zażalenia raportach kasowych, wyciągu z rachunku bankowego oraz bilansie
przepływów pieniężnych pochodzących z okresu od 1 stycznia do 31 marca 2010 r., ani
powołanie się na zajęcie rachunku bankowego przez komornika w toku bliżej
nieokreślonego postępowania egzekucyjnego. Z przedstawionego przez pozwaną
sprawozdania statystycznego wynika bowiem, że w czwartym kwartale 2009 r.,
tj. wówczas, gdy zakończyło się postępowanie przed Sądem drugiej instancji, uzyskała
ona ze sprzedaży przychód netto w kwocie ponad 5.700.000 zł.
Z tych względów na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji.