I CNP 32/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:07-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 32/10
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie ze skargi B. M. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 5 grudnia 2007 r., sygn. akt VI ACa (…),
wydanego w sprawie z powództwa B. M.
przeciwko J. M.
o rozwód,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 listopada 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Artykuł 4241
§ 1 k.p.c. dopuszcza wniesienie skargi o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia jedynie wówczas, gdy przez jego wydanie została
stronie wyrządzona szkoda. W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącej wskazuje
wprawdzie, że wydanie kwestionowanego wyroku wyrządziło szkodę na osobie powódki
w postaci rozstroju zdrowia powodującego konieczność leczenia się w przychodni
zdrowia psychicznego, trzeba jednak podkreślić, że z akt sprawy wynika, iż powódka już
wcześniej, przed wydaniem orzeczenia, cierpiała z powodu stanów depresyjnych.
Trudno zatem uznać, a już zdecydowanie nie wynika to ze skargi, jakoby nastąpiło
pogorszenie jej stanu zdrowia wskutek wydania rzeczonego wyroku. Zgodnie zaś z art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., jednym z wymagań formalnych skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia jest uprawdopodobnienie w skardze, że przez
2
wydanie kwestionowanego orzeczenia doszło do wyrządzenia szkody. Chociaż
oczywiście uprawdopodobnienie jest wymaganiem znacznie łagodniejszym od
udowodnienia, to jednak jego spełnienie nie może sprowadzać się do stwierdzenia, że
kwestionowane orzeczenie wyrządziło szkodę w postaci rozstroju zdrowia powódki,
zmuszając ją do leczenia w poradni zdrowia psychicznego. Na okoliczność tę nie
wskazano w skardze żadnych dowodów. Nie ma również żadnych dowodów co do tego,
że konieczność leczenia wynikała właśnie z wydania kwestionowanego orzeczenia. Nie
ma w konsekwencji żadnych przesłanek, które mogłyby pozwolić na określenie rozmiaru
doznanej szkody. W tym stanie rzeczy trzeba stwierdzić, że skarga nie spełnia
wymagania uprawdopodobnienia doznania przez skarżącą szkody wskutek wydania
kwestionowanego orzeczenia, a zatem zasługuje na odrzucenie.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie ze skargi B. M. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 5 grudnia 2007 r., sygn. akt VI ACa (…),
wydanego w sprawie z powództwa B. M.
przeciwko J. M.
o rozwód,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 listopada 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Artykuł 4241
§ 1 k.p.c. dopuszcza wniesienie skargi o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia jedynie wówczas, gdy przez jego wydanie została
stronie wyrządzona szkoda. W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącej wskazuje
wprawdzie, że wydanie kwestionowanego wyroku wyrządziło szkodę na osobie powódki
w postaci rozstroju zdrowia powodującego konieczność leczenia się w przychodni
zdrowia psychicznego, trzeba jednak podkreślić, że z akt sprawy wynika, iż powódka już
wcześniej, przed wydaniem orzeczenia, cierpiała z powodu stanów depresyjnych.
Trudno zatem uznać, a już zdecydowanie nie wynika to ze skargi, jakoby nastąpiło
pogorszenie jej stanu zdrowia wskutek wydania rzeczonego wyroku. Zgodnie zaś z art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., jednym z wymagań formalnych skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia jest uprawdopodobnienie w skardze, że przez
2
wydanie kwestionowanego orzeczenia doszło do wyrządzenia szkody. Chociaż
oczywiście uprawdopodobnienie jest wymaganiem znacznie łagodniejszym od
udowodnienia, to jednak jego spełnienie nie może sprowadzać się do stwierdzenia, że
kwestionowane orzeczenie wyrządziło szkodę w postaci rozstroju zdrowia powódki,
zmuszając ją do leczenia w poradni zdrowia psychicznego. Na okoliczność tę nie
wskazano w skardze żadnych dowodów. Nie ma również żadnych dowodów co do tego,
że konieczność leczenia wynikała właśnie z wydania kwestionowanego orzeczenia. Nie
ma w konsekwencji żadnych przesłanek, które mogłyby pozwolić na określenie rozmiaru
doznanej szkody. W tym stanie rzeczy trzeba stwierdzić, że skarga nie spełnia
wymagania uprawdopodobnienia doznania przez skarżącą szkody wskutek wydania
kwestionowanego orzeczenia, a zatem zasługuje na odrzucenie.