II UK 189/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UK 189/10
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z wniosku B. Ż.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanego: A. I. G. Sp. z o.o.
o przeniesienie odpowiedzialności za składki na członka zarządu,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 listopada 2010 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 19 stycznia 2010 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 19 stycznia 2010 r. Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych na skutek apelacji B. Ż. z udziałem zainteresowanej A. I.
G. Spółki z o.o. od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych z dnia 24 października 2008 r. - w sprawie o przeniesienie
odpowiedzialności za składki na członka zarządu – oddalił apelację.
Skarga kasacyjna B. Ż. zarzuca powyższemu wyrokowi naruszenie prawa
materialnego - art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej w związku z art. 31 i art. 32
ustawy z dnia 13 października 1998 o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity
tekst: Dz.U. 207, Nr 11 poz. 74) oraz prawa procesowego – art. 233 § 1 k.p.c. w
związku z art. 382 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c.
2
W ocenie ubezpieczonego za przyjęciem skargi kasacyjnej do rozpoznania
przemawia to, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona bowiem
zaskarżony wyrok został wydany z rażącym naruszeniem wyżej wskazanych
przepisów, w szczególności w zakresie naruszenia przepisów prawa materialnego
art. 116 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa w związku z art. 31 ustawy z dnia 13
października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, poprzez nie
zastosowanie wykładni tych przepisów określonej uchwałą siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego z dnia 13 maja 2009 r., w sprawie sygn. akt I UZP 4/09, a nadto
naruszenia przepisów postępowania poprzez pominięcie istotnych dowodów
dotyczących czynności podejmowanych w celu egzekucji należności z tytułu
składek i nie poddanie tych dowodów analizie i ocenie.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
Skarga kasacyjna, spełniająca wymagania z przepisu art. 3984
k.p.c.
podlega dalszej kontroli w postaci tzw. przedsądu a więc badaniu, czy w sprawie
występują okoliczności uzasadniające przyjęcie jej do rozpoznania (art. 3989
§ 1 i 2
k.p.c.) a mianowicie, czy w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne (co
polega na przytoczeniu jego treści i wskazaniu argumentów prawnych, które z
reguły prowadzą do rozbieżnych ocen prawnych – por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, M.Prawn. 2001, nr 13, poz. 670),
czy istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne
wątpliwości a także potrzeba wykładni przepisów prawnych wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów (co wymaga przedstawienia tych rozbieżności i
wykazania, że przepisy je wywołujące nie zostały dostatecznie wyjaśnione w
dotychczasowej judykaturze sądowej). W ramach przedsądu następuje także
badanie, czy skarga jest oczywiście uzasadniona (przy czym oczywistość ta musi
jawić się jako rażące i od razu dostrzegalne, uwidoczniające się bez głębszej
analizy naruszenie prawa wyrażające się w sprzeczności wykładni lub stosowania
prawa z jego brzmieniem lub powszechnie przyjętymi regułami interpretacji) a
nadto, czy w sprawie nie występuje nieważność postępowania (art. 39813
§ 1
k.p.c.). Tę ostatnią okoliczność Sąd Najwyższy bierze pod uwagę z urzędu,
jakkolwiek może ją także podnieść strona skarżąca, co podlega ocenie w ramach
przedsądu.
3
Oceniając skargę kasacyjną Sąd Najwyższy nie dopatruje się występowania
przesłanek pozwalających na przyjęcie jej do rozpoznania. Powołane w skardze
kasacyjnej argumenty prawne w istocie stanowią polemikę z ustalonym stanem
faktycznym w niniejszej sprawie przez Sąd drugiej instancji. Skarżący powołując się
na oczywistość naruszenia prawa przez zaskarżone orzeczenie, obowiązany był
wykazać kwalifikowaną postać tego naruszenia, widocznego „od razu” przy
wykorzystaniu podstawowej wiedzy prawniczej (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 10 stycznia 2003 r. V CZ 187/02, OSNC 2004, Nr 3, poz. 49).
Powód oczywistość naruszenia art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej w związku z art.
31 i art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998 o systemie ubezpieczeń
społecznych sprowadza do kwestii ocennych, skoro naruszenie wyżej powołanego
przepisu przez Sąd drugiej instancji utożsamia z błędną oceną prawną. Odmienna
ocena okoliczności faktycznych nie może być uzasadnieniem dla wykazania
oczywistości naruszenia powołanego w skardze przepisu.
Z powyższych motywów Sąd Najwyższy nie dopatrując się też nieważności
postępowania - na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c. odmówił przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z wniosku B. Ż.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanego: A. I. G. Sp. z o.o.
o przeniesienie odpowiedzialności za składki na członka zarządu,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 listopada 2010 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 19 stycznia 2010 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 19 stycznia 2010 r. Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych na skutek apelacji B. Ż. z udziałem zainteresowanej A. I.
G. Spółki z o.o. od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych z dnia 24 października 2008 r. - w sprawie o przeniesienie
odpowiedzialności za składki na członka zarządu – oddalił apelację.
Skarga kasacyjna B. Ż. zarzuca powyższemu wyrokowi naruszenie prawa
materialnego - art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej w związku z art. 31 i art. 32
ustawy z dnia 13 października 1998 o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity
tekst: Dz.U. 207, Nr 11 poz. 74) oraz prawa procesowego – art. 233 § 1 k.p.c. w
związku z art. 382 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c.
2
W ocenie ubezpieczonego za przyjęciem skargi kasacyjnej do rozpoznania
przemawia to, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona bowiem
zaskarżony wyrok został wydany z rażącym naruszeniem wyżej wskazanych
przepisów, w szczególności w zakresie naruszenia przepisów prawa materialnego
art. 116 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa w związku z art. 31 ustawy z dnia 13
października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, poprzez nie
zastosowanie wykładni tych przepisów określonej uchwałą siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego z dnia 13 maja 2009 r., w sprawie sygn. akt I UZP 4/09, a nadto
naruszenia przepisów postępowania poprzez pominięcie istotnych dowodów
dotyczących czynności podejmowanych w celu egzekucji należności z tytułu
składek i nie poddanie tych dowodów analizie i ocenie.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
Skarga kasacyjna, spełniająca wymagania z przepisu art. 3984
k.p.c.
podlega dalszej kontroli w postaci tzw. przedsądu a więc badaniu, czy w sprawie
występują okoliczności uzasadniające przyjęcie jej do rozpoznania (art. 3989
§ 1 i 2
k.p.c.) a mianowicie, czy w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne (co
polega na przytoczeniu jego treści i wskazaniu argumentów prawnych, które z
reguły prowadzą do rozbieżnych ocen prawnych – por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, M.Prawn. 2001, nr 13, poz. 670),
czy istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne
wątpliwości a także potrzeba wykładni przepisów prawnych wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów (co wymaga przedstawienia tych rozbieżności i
wykazania, że przepisy je wywołujące nie zostały dostatecznie wyjaśnione w
dotychczasowej judykaturze sądowej). W ramach przedsądu następuje także
badanie, czy skarga jest oczywiście uzasadniona (przy czym oczywistość ta musi
jawić się jako rażące i od razu dostrzegalne, uwidoczniające się bez głębszej
analizy naruszenie prawa wyrażające się w sprzeczności wykładni lub stosowania
prawa z jego brzmieniem lub powszechnie przyjętymi regułami interpretacji) a
nadto, czy w sprawie nie występuje nieważność postępowania (art. 39813
§ 1
k.p.c.). Tę ostatnią okoliczność Sąd Najwyższy bierze pod uwagę z urzędu,
jakkolwiek może ją także podnieść strona skarżąca, co podlega ocenie w ramach
przedsądu.
3
Oceniając skargę kasacyjną Sąd Najwyższy nie dopatruje się występowania
przesłanek pozwalających na przyjęcie jej do rozpoznania. Powołane w skardze
kasacyjnej argumenty prawne w istocie stanowią polemikę z ustalonym stanem
faktycznym w niniejszej sprawie przez Sąd drugiej instancji. Skarżący powołując się
na oczywistość naruszenia prawa przez zaskarżone orzeczenie, obowiązany był
wykazać kwalifikowaną postać tego naruszenia, widocznego „od razu” przy
wykorzystaniu podstawowej wiedzy prawniczej (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 10 stycznia 2003 r. V CZ 187/02, OSNC 2004, Nr 3, poz. 49).
Powód oczywistość naruszenia art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej w związku z art.
31 i art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998 o systemie ubezpieczeń
społecznych sprowadza do kwestii ocennych, skoro naruszenie wyżej powołanego
przepisu przez Sąd drugiej instancji utożsamia z błędną oceną prawną. Odmienna
ocena okoliczności faktycznych nie może być uzasadnieniem dla wykazania
oczywistości naruszenia powołanego w skardze przepisu.
Z powyższych motywów Sąd Najwyższy nie dopatrując się też nieważności
postępowania - na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c. odmówił przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania.