Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SK 33/10
POSTANOWIENIE
Dnia 2 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z powództwa Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej K.
Holdingu Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
z udziałem zainteresowanej T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością o ochronę
konkurencji,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 2 grudnia 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w
Warszawie
z dnia 4 listopada 2009 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej
kwotę 270 (dwieście siedemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 listopada 2009 r., oddalił
apelację Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej K. Holdingu Sp. z
o.o. (powód) od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów z dnia 15 stycznia 2009 r.
2
Powód zaskarżył wyrok Sądu Apelacyjnego w całości skargą kasacyjną,
zarzucając naruszenie art. 321 § 1 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c.; art. 378 §
1 k.p.c.; art. 233 § 1 k.p.c. orz art. 8 ust.1 i ust. 2 pkt 5 oraz art. 4 pkt 8 i 9 ustawy z
dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. z 2005 r., Nr
2080, z późn. zm., dalej jako ustawa).
Wnosząc o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powód podnosi, że
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, ponieważ sądy orzekające w
niniejszej sprawie popełniły błąd przy wyznaczeniu rynku właściwego, uznając za
takowy rynek odbioru odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości (dalej
jako „rynek odbioru odpadów”), a nie rynek składowania stałych odpadów
komunalnych z terenu miasta K. (dalej jako „rynek składowania odpadów”),
wskazany w decyzji Prezesa Urzędu. Powód argumentuje również, że w odwołaniu
od decyzji Prezesa Urzędu oraz apelacji wnosił konsekwentnie o wydanie
orzeczenia niestwierdzającego nadużywania pozycji dominującej na lokalnym rynku
składowania odpadów, zaś sądy obu instancji „w sposób nieuprawniony przyjęły, iż
rynkiem właściwym był rynek odbioru odpadów komunalnych od właścicieli
nieruchomości”. Przedstawione przez powoda „pomylenie rynków spowodowało
nieuchronnie niewłaściwe zastosowanie przepisów prawa materialnego”
stanowiących podstawę skargi kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. jednym z wymogów skargi kasacyjnej jest
zawarcie w niej wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania i odpowiednie
uzasadnienie tego wniosku. Wymóg ten jest ściśle związany z uregulowaną w art.
3989
k.p.c. instytucją przedsądu. W niniejszej sprawie pełnomocnik powoda
uzasadnia wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania jej oczywistą
zasadnością. Oznacza to, że wniosek ten powinien wskazywać i uzasadnić, które
przepisy prawa zostały w sposób oczywisty naruszone albo uzasadnić dlaczego
zaskarżony wyrok jest oczywiście wadliwy.
Skarga kasacyjna powoda nie zawiera takiej argumentacji. Brak w niej nie
tylko odwołań do przepisów, które zostały w oczywisty sposób naruszone przez
Sąd Apelacyjny, ale także wyjaśnienia, w jaki sposób przepisy te zostały naruszone
3
i jakie konsekwencje miały stwierdzone naruszenia. Nawet jeżeli przyjmie się, że
oczywista zasadność skargi kasacyjnej ma być konsekwencją naruszenia art. 4 pkt
8 ustawy, w skardze kasacyjnej powoda brak stosownego wywodu, z którego
wynikałoby, że naruszenie tego przepisu przez Sąd Apelacyjny jest ewidentne. W
sprawach tego rodzaju, jak niniejsza, gdy naruszenie reguł konkurencji polega na
nieuprawnionym wykorzystaniu siły rynkowej na jednym rynku do wywołania
negatywnych skutków dla konkurencji na rynku powiązanym, istnieją co najmniej
dwa rynki właściwe – rynek pozycji dominującej oraz rynek, na który oddziałuje
zachowanie przedsiębiorcy posiadającego. Określenie rynku odbioru odpadów
mianem rynku właściwego, w sytuacji gdy z okoliczności faktycznych sprawy
wynika, że jest to rynek powiązany z rynkiem pozycji dominującej, nie stanowi
zatem dostatecznej podstawy do uznania skargi kasacyjnej powoda za oczywiście
uzasadnioną.
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji
postanowienia.