III CNP 47/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 47/10
POSTANOWIENIE
Dnia 10 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie egzekucyjnej z wniosku wierzycieli: Banku P.(...) S.A w W., II Oddział w K. i
Bank B.(…) S.A. w K.
przeciwko dłużnikowi K. L.
przy uczestnictwie nabywcy licytacyjnego W. P.
o świadczenie pieniężne,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 grudnia 2010 r.,
na skutek skargi dłużnika K. L.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 22 września 2009 r., sygn. akt II Cz (…)
[(WSC (…)],
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 22 września 2009 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił zażalenie
dłużnika Kazimierza Lewandowskiego na postanowienie Sądu Rejonowego w K. z dnia
29 grudnia 2008 r., którym przysądzone zostało na rzecz nabywcy licytacyjnego W. P.
prawo własności nieruchomości położonej w N. stanowiącej działkę nr 1039/3 o pow. 35
a 60 m2
nabytej na licytacji w dniu 9 marca 2000 r. za cenę 21 406 zł.
Dłużnik K. L. zaskarżył postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 22 września
2009 r. skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
W dniu 22 lipca 2010 r. uchwalono ustawę o zmianie ustawy - Kodeks cywilny,
ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i napraw-
cze (Dz. U. Nr 155, poz. 1037), która weszła w życie w dniu 25 września 2010 r.
Zgodnie z przepisami tej ustawy, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
orzeczenia przysługuje obecnie tylko od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji
kończących postępowanie w sprawie oraz od postanowień co do istoty sprawy kończą-
cych postępowanie, wydanych przez sąd drugiej instancji w postępowaniu nieproce-
sowym, w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczeń sądów państw
obcych oraz w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polu-
bownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed sądem polubownym za gra-
nicą (art. 4241
, art. 5192
, art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215 § 3 k.p.c.). Od innych
prawomocnych orzeczeń, w tym postanowień incydentalnych, a także orzeczeń wyda-
nych w postępowaniu egzekucyjnym oraz upadłościowym i naprawczym, skarga nie
przysługuje (art. 7674
§ 3 k.p.c. oraz art. 33 ust. 3 i art. 2231
ustawy z dnia 28 lutego
2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, jedn. tekst: Dz. U. z 2009 r. Nr 175,
poz. 1361 ze zm.), a jeżeli przez ich wydanie została wyrządzona szkoda, strona może
dochodzić jej wynagrodzenia bez uprzedniego stwierdzenia niezgodności orzeczenia
z prawem w postępowaniu ze skargi, czyli przed sądem powszechnym, bezpośrednio od
Skarbu Państwa, w sprawie o odszkodowanie (art. 4241b
). Unormowanie to jest
zharmonizowane z art. 4171
§ 2 zdanie pierwsze k.c. w nowym brzmieniu, z którego
jednoznacznie obecnie wynika, że jeżeli przepisy odrębne stanowią inaczej – a te właś-
nie tak stanowią – można dochodzić odszkodowania bez obowiązku uzyskania
orzeczenia prejudycjalnego.
W ustawie z dnia 22 lipca 2010 r. nie przewidziano przepisów międzyczasowych,
co oznacza – zgodnie z zasadą bezzwłocznego stosowania przepisu procesowego (por.
uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego, zasady prawnej,
z dnia 17 stycznia 2001 r., III CZP 49/00, OSNC 2001, nr 4, poz. 53) – że od chwili wejś-
cia w życie tej ustawy skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczeń innych
niż wymienionych w art. 4241
k.p.c. jest niedopuszczalna. Dotyczy to także skarg
wniesionych przed dniem wejścia w życie wymienionej ustawy.
Zasada bezzwłocznego stosowania przepisu procesowego oznacza stosowanie
w sprawie będącej w toku przepisów obowiązujących w chwili podejmowania czynności,
a z art. 4248
k.p.c. wynika, że skarga niedopuszczalna podlega odrzuceniu. Z tych
względów skargę dłużnika K. L. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
3
orzeczenia wydanego w postępowaniu egzekucyjnym należało odrzucić jako
niedopuszczalną (art. 4248
§ 1 w związku z art. 4241
§ 1 i 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 10 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie egzekucyjnej z wniosku wierzycieli: Banku P.(...) S.A w W., II Oddział w K. i
Bank B.(…) S.A. w K.
przeciwko dłużnikowi K. L.
przy uczestnictwie nabywcy licytacyjnego W. P.
o świadczenie pieniężne,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 grudnia 2010 r.,
na skutek skargi dłużnika K. L.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 22 września 2009 r., sygn. akt II Cz (…)
[(WSC (…)],
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 22 września 2009 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił zażalenie
dłużnika Kazimierza Lewandowskiego na postanowienie Sądu Rejonowego w K. z dnia
29 grudnia 2008 r., którym przysądzone zostało na rzecz nabywcy licytacyjnego W. P.
prawo własności nieruchomości położonej w N. stanowiącej działkę nr 1039/3 o pow. 35
a 60 m2
nabytej na licytacji w dniu 9 marca 2000 r. za cenę 21 406 zł.
Dłużnik K. L. zaskarżył postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 22 września
2009 r. skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
W dniu 22 lipca 2010 r. uchwalono ustawę o zmianie ustawy - Kodeks cywilny,
ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i napraw-
cze (Dz. U. Nr 155, poz. 1037), która weszła w życie w dniu 25 września 2010 r.
Zgodnie z przepisami tej ustawy, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
orzeczenia przysługuje obecnie tylko od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji
kończących postępowanie w sprawie oraz od postanowień co do istoty sprawy kończą-
cych postępowanie, wydanych przez sąd drugiej instancji w postępowaniu nieproce-
sowym, w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczeń sądów państw
obcych oraz w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polu-
bownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed sądem polubownym za gra-
nicą (art. 4241
, art. 5192
, art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215 § 3 k.p.c.). Od innych
prawomocnych orzeczeń, w tym postanowień incydentalnych, a także orzeczeń wyda-
nych w postępowaniu egzekucyjnym oraz upadłościowym i naprawczym, skarga nie
przysługuje (art. 7674
§ 3 k.p.c. oraz art. 33 ust. 3 i art. 2231
ustawy z dnia 28 lutego
2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, jedn. tekst: Dz. U. z 2009 r. Nr 175,
poz. 1361 ze zm.), a jeżeli przez ich wydanie została wyrządzona szkoda, strona może
dochodzić jej wynagrodzenia bez uprzedniego stwierdzenia niezgodności orzeczenia
z prawem w postępowaniu ze skargi, czyli przed sądem powszechnym, bezpośrednio od
Skarbu Państwa, w sprawie o odszkodowanie (art. 4241b
). Unormowanie to jest
zharmonizowane z art. 4171
§ 2 zdanie pierwsze k.c. w nowym brzmieniu, z którego
jednoznacznie obecnie wynika, że jeżeli przepisy odrębne stanowią inaczej – a te właś-
nie tak stanowią – można dochodzić odszkodowania bez obowiązku uzyskania
orzeczenia prejudycjalnego.
W ustawie z dnia 22 lipca 2010 r. nie przewidziano przepisów międzyczasowych,
co oznacza – zgodnie z zasadą bezzwłocznego stosowania przepisu procesowego (por.
uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego, zasady prawnej,
z dnia 17 stycznia 2001 r., III CZP 49/00, OSNC 2001, nr 4, poz. 53) – że od chwili wejś-
cia w życie tej ustawy skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczeń innych
niż wymienionych w art. 4241
k.p.c. jest niedopuszczalna. Dotyczy to także skarg
wniesionych przed dniem wejścia w życie wymienionej ustawy.
Zasada bezzwłocznego stosowania przepisu procesowego oznacza stosowanie
w sprawie będącej w toku przepisów obowiązujących w chwili podejmowania czynności,
a z art. 4248
k.p.c. wynika, że skarga niedopuszczalna podlega odrzuceniu. Z tych
względów skargę dłużnika K. L. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
3
orzeczenia wydanego w postępowaniu egzekucyjnym należało odrzucić jako
niedopuszczalną (art. 4248
§ 1 w związku z art. 4241
§ 1 i 2 k.p.c.).