Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 14 grudnia 2010 r.
I PZ 38/10
Skarga kasacyjna sporządzona przez radcę prawnego w okresie, w któ-
rym jest on orzeczeniem sądu dyscyplinarnego zawieszony w wykonywaniu
zawodu, podlega odrzuceniu (art. 3986
§ 2 w związku z art. 871
§ 1 k.p.c.).
Przewodniczący SSN Małgorzata Gersdorf, Sędziowie SN: Roman Kuczyński
(sprawozdawca), Romualda Spyt.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 grudnia
2010 r. sprawy z powództwa Jarosława Z. przeciwko „R.P.” SA w P.G. o odszkodo-
wanie, na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 20 sierpnia 2010 r. [...]
o d d a l i ł zażalenie.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2010 r. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Łodzi w sprawie z powództwa Jarosława Z. przeciwko „R.P.”
SA w P.G. o odszkodowanie odrzucił skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowe-
go-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 8 kwietnia 2010 r. na pod-
stawie art. 3986
§ 2 k.p.c. w związku z art. 3984
k.p.c., z uwagi na okoliczność, iż w
rozpatrywanym przypadku radca prawny Hanna K.-S. reprezentująca powoda,
skargę kasacyjną wniosła w dniu 24 lipca 2010 r., kiedy nie miała prawa wykonywa-
nia zawodu. Mając powyższe na uwadze skarga kasacyjna została wniesiona przez
osobę, która nie posiadała do tego wymaganej art. 871
k.p.c. legitymacji.
Na powyższe rozstrzygnięcie pełnomocnik powoda wniosła zażalenie wskazu-
jąc, że jest ono oczywiście uzasadnione i postanowienie powinno zostać uchylone w
trybie art. 395 § 2 k.p.c. Pełnomocnik w uzasadnieniu wskazała, co następuje: „za-
skarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Łodzi odrzucił skargę kasacyjną argu-
mentując, iż w dacie jej składania, pełnomocnik nie posiadał uprawnień do zastęp-
2
stwa strony przed Sądem Najwyższym. Powyższe argumenty rozmijają się z prawdą
i są chybione, wobec następujących faktów: Orzeczona wobec radcy prawnego po-
stanowieniem Sądu Dyscyplinarnego w Łodzi z dnia 5 maja 2007 r. kara zawieszenia
wykonywania zawodu przez okres 3 miesięcy - została przez radcę prawnego wyko-
nana w okresie od 1 grudnia 2007 r. do 29 lutego 2008 r. Dokumenty dowodzące
wykonania kary doręczone zostały do Okręgowej Izby Radców Prawnych w Ł. Radca
prawny - pełnomocnik nie otrzymał żadnej informacji z Sądu Dyscyplinarnego w
Łodzi dot. wskazanego w postanowieniu Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 28 sierp-
nia 2010 r. terminu wykonania orzeczonej w 2007 roku kary. Brak wiedzy w tym
przedmiocie, do chwili obecnej, uniemożliwił wyjaśnienie przez radcę prawnego w
OIRP w Ł. powstałych wadliwości w sprawie. Pełnomocnik powoda podnosi ponadto,
iż w powyższym stanie faktycznym brak jest podstaw procesowych do odrzucenia
złożonej skargi kasacyjnej. Pełnomocnik przeczy zarzutom braku umocowania do
reprezentowania przed Sądem Najwyższym powoda na podstawie art. 871
§ 1 k.p.c.”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie okazało się nieuzasadnione. W niniejszym stanie faktycznym decy-
dujące znaczenie miały dowody, na podstawie których Sąd Okręgowy w Łodzi odrzu-
cił skargę kasacyjną, a mianowicie: pismo z dnia 30 czerwca 2010 r. Okręgowej Izby
Radców Prawnych w Ł. skierowane do Prezesa Sądu Okręgowego w Łodzi. Powyż-
sze pismo zawierało informację, że sprawa dotycząca postępowania dyscyplinarnego
wobec pełnomocnika powoda z jego kasacji została rozstrzygnięta przez Sąd Naj-
wyższy - Izbę Karną w Warszawie w dniu 5 maja 2010 r. [...], w ten sposób, że Sąd
Najwyższy postanowił pozostawić bez rozpoznania kasację od postanowienia Wyż-
szego Sądu Dyscyplinarnego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2009 r. [...].
Mając na uwadze treść przepisu art. 622
ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r.
o radcach prawnych (jednolity tekst: Dz.U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65), zgodnie z któ-
rym od orzeczenia wydanego przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny w drugiej instancji
przysługuje stronom kasacja do Sądu Najwyższego oraz to, iż (ust. 2) stwierdza on,
że orzeczenie takie nie podlega wykonaniu do czasu wniesienia kasacji lub bezsku-
tecznego upływu terminu do jej wniesienia, stwierdzić należy, że Rada OIRP w Ł.
władna była do wykonania orzeczonej kary dopiero z chwilą wydania orzeczenia
przez Sąd Najwyższy na skutek rozpatrzenia wniesionej w niniejszej sprawie kasacji,
3
co nastąpiło w dniu 5 maja 2010 r. Licząc od tej daty zawieszenie na okres trzech
miesięcy prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego stwierdzić należy, iż zło-
żona w dniu 24 lipca 2010 r. w niniejszej sprawie skarga kasacyjna przez radcę
prawnego Hannę K.-S. naruszała przepis art. 871
k.p.c.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy na podstawie wyżej powołanych
przepisów oraz art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
========================================