Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 5/10
POSTANOWIENIE
Dnia 17 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa Drukarni L.(...) sp. z o.o. w K.
przeciwko B. Z.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 grudnia 2010 r.,
na skutek skargi strony powodowej o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 28 stycznia 2009 r., sygn. akt XII
Ga (….) [XII WSC (…)],
umarza postępowanie wywołane skargą.
Uzasadnienie
W dniu 13 listopada 2009 r. r. strona powodowa wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia o kosztach sądowych zawartego
w wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 28 stycznia 2009 r.
Postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2010 r. Sąd Najwyższy przyjął skargę do
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wyrokiem z dnia 1 kwietnia 2008 r., SK 77/06 (OTK-A Zb. Urz. 2008, nr 3,
poz. 39) Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 4241
§ 1 i 2 k.p.c., w części obejmującej
słowa: „kończącego postępowanie w sprawie” jest niezgodny z Konstytucją.
W wyniku tego wyroku w dniu 22 lica 2010 r. uchwalono ustawę o zmianie ustawy
– Kodeks cywilny, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo
2
upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 155, poz. 1037), która weszła w życie w dniu 25
września 2010 r.
Zgodnie z przepisami tej ustawy, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
orzeczenia przysługuje tylko od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji
kończących postępowanie w sprawie oraz od postanowień co do istoty sprawy
kończących postępowanie, wydanych przez sąd drugiej instancji w postępowaniu
nieprocesowym, w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczeń
sądów państw obcych oraz w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności
wyroku sądu polubownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed sądem
polubownym za granicą (art. 4241
, art. 5192
, art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215 § 3
k.p.c.). Od innych prawomocnych orzeczeń, w tym postanowień incydentalnych, a także
orzeczeń wydanych w postępowaniu egzekucyjnym oraz upadłościowym i naprawczym,
skarga nie przysługuje (art. 7674
§ 3 k.p.c. oraz art. 33 ust. 3 i art. 2231
ustawy z dnia 28
lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze, jedn. tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 175,
poz. 1361 ze zm.), a jeżeli przez ich wydanie została wyrządzona szkoda, strona może
dochodzić jej wynagrodzenia bez uprzedniego stwierdzenia niezgodności orzeczenia z
prawem w postępowaniu ze skargi, czyli przed sądem powszechnym, bezpośrednio od
Skarbu Państwa, w sprawie o odszkodowanie (art. 4241b
). Unormowanie to jest
zharmonizowane z art. 4171
§ 2 zdanie pierwsze k.c. w nowym brzmieniu, z którego
jednoznacznie obecnie wynika, że jeżeli przepisy odrębne stanowią inaczej – a te
właśnie tak stanowią – można dochodzić odszkodowania bez obowiązku uzyskania
orzeczenia prejudycjalnego.
W wymienionej ustawie nie przewidziano przepisów międzyczasowych, co
oznacza – zgodnie z zasadą bezzwłocznego stosowania przepisu procesowego (por.
uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego, zasady prawnej, z
dnia 17 stycznia 2001 r., III CZP 49/00, OSNC 2001, nr 4, poz. 53) – iż od chwili jej
wejścia w życie skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczeń innych niż
wymienionych w art. 4241
k.p.c. jest niedopuszczalna. Dotyczy to także skarg
wniesionych przed dniem wejścia w życie wymienionej ustawy.
W tej sytuacji, skoro skarga stała się niedopuszczalna, wydanie orzeczenia jest
niedopuszczalne, a to nakazuje postępowanie wywołane tą skargą umorzyć (art. 355 § 1
w związku z art. 391 §1, art. 39821
i art. 42412
k.p.c.).

III CNP 5/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia