Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I PZ 35/10
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gersdorf
SSA Krzysztof Staryk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. T.
przeciwko P.-P. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. w upadłości
w postępowaniu ze skargi o wznowienie postępowania w sprawie sygn. IV P …/09
o wynagrodzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 20 stycznia 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w K.
z dnia 2 czerwca 2010 r.,
I. oddala zażalenie;
II. zasądza od P.-P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w upadłości na rzecz J. T. kwotę 1.350 zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Rejonowy – Sąd Pracy postanowieniem z dnia 30 listopada 2009 r.,
wydanym po przeprowadzeniu rozprawy, odrzucił skargę P. – P. Spółki z o.o. w
2
upadłości o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa J. T. przeciwko P. –
P. Spółce z o.o., zakończonego prawomocnym nakazem zapłaty w postępowaniu
upominawczym Sądu Rejonowego z dnia 3 stycznia 2006 r. W nakazie tym
zasądzono od pozwanej spółki na rzecz powoda J. T. kwotę 54.315,15 zł tytułem
wynagrodzenia za pracę.
Odpis tego postanowienia z uzasadnieniem doręczony został syndykowi P. –
P. Spółki z o.o. w upadłości, na jego wniosek, w dniu 8 stycznia 2010 r.
W dniu 20 stycznia 2010 r. od powyższego postanowienia strona pozwana
P. – P. Spółka z o.o. w upadłości, reprezentowana przez syndyka, wniosła
apelację.
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z
dnia 2 czerwca 2010 r. odrzucił zażalenie oraz zasądził od P. – P. Spółki z o.o. w
upadłości na rzecz J. T. kwotę 675 zł złotych - tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
W ocenie Sądu Okręgowego spółka z o.o. w upadłości nie zaskarżyła
postanowienia Sądu I instancji w terminie określonym w art. 394 § 2 k.p.c., gdyż
tygodniowy termin do jego zaskarżenia upłynął w dniu 15 stycznia 2010 r., a
zażalenie, błędnie nazwane apelacją, wniesione zostało dopiero w dniu 20 stycznia
2010 r., a zatem z przekroczeniem terminu. Sąd Okręgowy uznał, że wniesienie
apelacji od orzeczenia będącego postanowieniem w terminie przewidzianym dla
tego środka odwoławczego nie oznacza, że strona zachowała termin do wniesienia
właściwego od takiego orzeczenia środka zaskarżenia, jakim jest zażalenie. O
dochowaniu terminu można byłoby mówić tylko w wypadku błędnego wydania
przez sąd wyroku zamiast postanowienia. Sytuacja taka jednakże w sprawie
niniejszej nie miała miejsca. Sąd Rejonowy prawidłowo odrzucił skargę o
wznowienie postępowania postanowieniem. Niewłaściwe natomiast pouczenie przy
doręczeniu odpisu postanowienia wraz z uzasadnieniem o rodzaju przysługującego
od niego środka zaskarżenia pozwala co najwyżej na wystąpienie z wnioskiem o
przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy uznał, że zażalenie P. – P.
Spółki z o.o. w upadłości zostało wniesione z przekroczeniem terminu, dlatego na
podstawie z art. 373 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c., zażalenie to odrzucił.
3
Od postanowienia tego w dniu 23 czerwca 2010 r. zażalenie skierowane do
Sądu Najwyższego wniósł pełnomocnik P. – P. Spółki z o.o., domagając się o
uchylenia tego postanowienia i zasądzenia od powoda na rzecz pozwanego
kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych. Wniósł też o
przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego
z dnia 30.11.2009 r., doręczone pozwanemu w dniu 8.01.2010 r.
Postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2010 r. Sąd Okręgowy przywrócił
pozwanej spółce termin do wniesienia zażalenia na postanowienie Sądu
Rejonowego z dnia 30 listopada 2009 r. 9 o odrzuceniu skargi o wznowienie
postępowania, a następnie przedstawił Sądowi Najwyższemu zażalenie.
J. T., reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o oddalenie zażalenia
oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm
przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 394 § 2 k.p.c. termin do wniesienia zażalenia jest tygodniowy i
liczy się od doręczenia postanowienia, a gdy strona nie zażądała w terminie
przepisanym doręczenia postanowienia zapadłego na rozprawie - od ogłoszenia
postanowienia.
W zażaleniu pozwana spółka nie kwestionuje, że wniosła zażalenie po
terminie. Z tego względu należało uznać, że Sąd Okręgowy dokonał właściwej
subsumpcji w/w normy prawnej do stanu faktycznego sprawy, co uzasadniało
zastosowanie art. 373 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c.
Zgodnie z treścią art. 394 § 3 k.p.c. zażalenie powinno czynić zadość
wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać wniosek o jego
uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia ze wskazaniem w miarę
potrzeby nowych faktów i dowodów.
Zażalenie pozwanej spółki, wniesione do Sądu Najwyższego, nie spełnia
tych wymagań, gdyż nie zawiera ono uzasadnienia dotyczącego odrzucenia
zażalenia.
4
Słusznie wskazuje powód w odpowiedzi na zażalenie, że treść zażalenia z
dnia 23 czerwca 2010 roku łączy w sobie zażalenie pozwanego na postanowienie
Sądu Okręgowego z dnia 2 czerwca 2010 roku, odrzucającego zażalenie
pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 30 listopada 2009 roku,
oraz wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie
Sądu Rejonowego z dnia 30 listopada 2009 roku. Uzasadnienie zażalenia
pozwanego z dnia 23 czerwca 2010 roku zawiera zaś wyłącznie uzasadnienie
wniosku o przywrócenie terminu, tj. zawiera uprawdopodobnienie okoliczności
uzasadniających wniosek o przywrócenie terminu (niewłaściwe pouczenie Sądu
Rejonowego o środku zaskarżenia i terminie do jego wniesienia), przedstawia
próbę wykazania braku winy pozwanego w uchybieniu terminu oraz wykazanie
momentu, w którym ustała przyczyna uchybienia terminowi do wniesienia zażalenia
na postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 30 listopada 2009 roku.
W ocenie Sądu Najwyższego wniosek o przywrócenie terminu do dokonania
czynności procesowej oraz środek odwoławczy (zażalenie) na odrzucenie pisma
procesowego z powodu uchybienia terminu dokonania czynności - wyłączają się
wzajemnie. Jeżeli bowiem strona twierdzi, że dokonała czynności w terminie, a sąd
błędnie uznał, iż uchybiła terminowi, to powinna wnieść zażalenie. Wniosek o
przywrócenie uchybionego terminu jest natomiast aktualny wtedy, gdy strona nie
neguje uchybienia terminowi i wskazuje przyczyny usprawiedliwiające to
uchybienie (podobnie - postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 października
2002 r. I CZ 120/02 - LEX nr 74409).
W konsekwencji, gdy w niniejszej sprawie powód złożył zarówno zażalenie,
jak i wniosek o przywrócenie terminu, to sądy muszą rozpoznać - i to niezależnie -
zażalenie i wniosek o przywrócenie terminu. Wskazane wyżej motywy złożenia
zażalenia nie tylko uzasadniają, lecz wręcz nakazują, aby zażalenie rozpoznać w
pierwszej kolejności (postanowienie Sądu Najwyższego z 5.03.1999 r., I CKN
1118/98 - LEX nr 521895).
W niniejszej sprawie stało się jednak inaczej. Na skutek wniosku pozwanego
zawartego w zażaleniu na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 2 czerwca
2010 roku Sąd Okręgowy w K. Wydział VI Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2010 roku postanowił przywrócić pozwanemu
5
termin do wniesienia zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego w K. Wydział
IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 30 listopada 2010 roku.
Postanowienie to wydane zostało na skutek wniosku wniesionego z
naruszeniem właściwości określonej w art. 169 § 1 k.p.c. tj. wniosku złożonego nie
do sądu, w którym czynność miała być dokonana (do sądu rejonowego - sądu I
instancji), a bezpośrednio do sądu lI instancji, w sytuacji niedokonania przez stronę
wraz z wnioskiem czynności procesowej, której terminowi uchybiła (brak złożonego
przez stronę zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego w K. Wydział IV Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 30 listopada 2010 roku, co stanowiło –
uzupełniony później - brak formalny wniosku o przywrócenie terminu) i wydane
zostało w składzie trzech sędziów zawodowych, podczas gdy wniosek winien
rozpatrzyć sąd w składzie jednego sędziego, jednakże postanowienie to nie
podlega na tym etapie zaskarżeniu zażaleniem. Zawarte w zażaleniu pozwanego
roszczenie o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia zostało uwzględnione
przez Sąd w całości i zażalenie zostanie poddane merytorycznej ocenie przez Sąd
Okręgowy w K.
Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Najwyższy uznał, że zażalenie
strony pozwanej wniesione do tego Sądu nie zawiera argumentów, pozwalających
na jego uwzględnienie. Postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 2 czerwca 2010
roku jest prawidłowe. Środek odwoławczy bowiem od postanowienia Sądu
Rejonowego z dnia 30 listopada 2010 roku wniesiony został przez pozwanego z
uchybieniem terminu.
Mając powyższe okoliczności na uwadze, a zwłaszcza skuteczne złożenie
wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia, nie znajdując podstaw do
uwzględnienia zażalenia Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art. 398 14
w zw. z art. 394 § 3 k.p.c.
O kosztach postępowania zażaleniowego, na które składają się koszty
zastępstwa procesowego, Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. związku z art. 108 § 1
zdanie 1 k.p.c., a ich wysokość ustalił stosownie do § 6 w związku z § 11 ust. 1 pkt
2 i § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
6
ustanowionego w urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1349 ze zm.) – zasądzając od
pozwanego na rzecz powoda kwotę 1350 zł.