I UZ 162/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I UZ 162/10
POSTANOWIENIE
Dnia 26 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Iwulski (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski
SSA Krzysztof Staryk (sprawozdawca)
w sprawie z odwołania A. P.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o rentę z tytułu niezdolności do
pracy w związku z wypadkiem w drodze do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 26 stycznia 2011 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 19 maja 2010 r.,
I oddala zażalenie,
II przyznaje adwokatowi A. G.-P. od Skarbu Państwa (Kasy
Sądu Apelacyjnego) kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł powiększoną
o stawkę podatku od towarów i usług - tytułem kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2007 roku Sąd Okręgowy oddalił odwołanie A.
P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 sierpnia 2006 roku, w
której odmówiono wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w
związku z wypadkiem w drodze z pracy.
2
Powyższy wyrok został zaskarżony przez wnioskodawczynię w drodze
apelacji, która została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 15 stycznia
2009 roku.
Dnia 17 sierpnia 2009 r. wnioskodawczyni sporządziła skargę o wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 17
grudnia 2007 r., która wpłynęła do Sądu Okręgowego w S. w dniu 25 sierpnia 2009
r. Postanowieniem z dnia 24 listopada 2009 r. Sąd Okręgowy stwierdził swoją
niewłaściwość rzeczową do rozpoznania skargi i sprawę przekazał do rozpoznania
Sądowi Apelacyjnemu.
W skardze wnioskodawczyni wniosła o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem z uwagi na wykrycie środków
dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu (art. 403 §2 k.p.c.) - wskazując, iż w
postępowaniu nie mogła przedstawić wyniku rezonansu magnetycznego, który był
przeprowadzony po raz pierwszy w dniu 5 czerwca 2009 r., a wynik tego badania
mógłby mieć wpływ na treść opinii biegłych, a tym samym na wynik sprawy. W
konkluzji skargi skarżąca wniosła o zmianę wyroku Sądu Okręgowego przez
przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem z pracy do
domu.
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 19 maja 2010 r., w sprawie sygn. akt
III AUa …/08 odrzucił skargę o wznowienie postępowania.
Sąd Apelacyjny wskazał, że zgodnie z art. 403 §2 k.p.c. można żądać
wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku,
dotyczącego tego samego stosunku prawnego, albo wykrycia takich okoliczności
faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy,
a których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Ustawową
podstawą wznowienia postępowania wskazaną w art. 403 § 2 k.p.c. jest powołanie
się na dowody, co do których w trakcie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem strona obiektywnie dysponowała możliwością ich zgłoszenia, jednakże
tego nie uczyniła wskutek braku procesowej potrzeby ich powołania, a nie wskutek
opieszałości, zaniedbania, zapomnienia, czy błędnej oceny. Podstawą wznowienia
postępowania mogą być takie nowe okoliczności oraz środki dowodowe, które
3
zaistniały przed rozstrzygnięciem sporu - w trakcie postępowania i przed jego
zakończeniem. Dlatego nie stanowią podstawy prawnej wznowienia postępowania
(art. 403 § 2 k.p.c.) wyniki badań lekarskich, które były przeprowadzone po dacie
wydania zaskarżonej decyzji i po uprawomocnieniu się wyroku, którym sąd
rozstrzygał o jej prawidłowości.
Środek dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku - a za taki
należy uznać powołane w skardze badanie rezonansu magnetycznego - nie
stanowi postawy wznowienia przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c. Z tych względów
Sąd Apelacyjny skargę odrzucił na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
Postanowienie to zaskarżył w całości zażaleniem do Sądu Najwyższego
pełnomocnik z urzędu wnioskodawczyni A. P., zarzucając postanowieniu
naruszenie przepisów prawa procesowego, mające istotny wpływ na wynik sprawy -
a mianowicie art. 410 § 1 k.p.c., przez odrzucenie wniesionej skargi, mimo iż
skarga została oparta na ustawowej podstawie, tzn. na podstawie przepisu art. 403
§ 2 k.p.c. Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie kosztów
pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Żądanie wznowienia postępowania oparte na podstawie art. 403 § 2 k.p.c.
jest dopuszczalne wtedy, gdy po zakończeniu postępowania, którego dotyczy
skarga, ujawniły się okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby
mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w
poprzednim postępowaniu. Podstawą wznowienia postępowania na podstawie art.
403 § 2 k.p.c. mogą być takie nowe okoliczności oraz środki dowodowe, które
zaistniały przed rozstrzygnięciem sporu - w trakcie postępowania i przed jego
zakończeniem. Środek dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku,
nie stanowi podstawy wznowienia postępowania przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c.
Stanowisko to jest utrwalone (por. między innymi uchwałę składu siedmiu sędziów
Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 1969 r., III PZP 63/68 mającej moc zasady
prawnej, OSN 1969 nr 12, poz. 208; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22
4
lipca 2008 r., II UZ 31/08, LEX nr 500233, postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 6 maja 2010 r. III PZ 3/10).
Sąd Najwyższy w obecnym składzie podziela także pogląd wyrażony w
postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1975 r., III PZP 4/75 (OSNC
1976 nr 2, poz. 38), zgodnie z którym uzyskanie - po uprawomocnieniu się wyroku -
świadectwa lekarza specjalisty, które to świadectwo przedstawia wyniki badań
strony procesowej i zawiera ocenę stanu zdrowia badanego odmienną od
wyrażonej przez biegłych lekarzy w poprzednio zakończonym postępowaniu
sądowym, nie stanowi późniejszego wykrycia takiego środka dowodowego, o
którym stanowi art. 403 § 2 k.p.c. Także to stanowisko jest konsekwentnie
podtrzymywane w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por.: postanowienie z dnia 10
stycznia 1977 r., I CO 5/76, LEX nr 7899 oraz postanowienie z dnia 9 listopada
2000 r., II CKN 510/00, LEX nr 535989), a w przedmiotowej sprawie nie zachodzą
żadne okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę do jego zmiany.
W ocenie Sądu Najwyższego Sąd Apelacyjny trafnie przyjął, iż podnoszone
w skardze okoliczności nie mogą uzasadniać wznowienia postępowania.
Zaskarżone postanowienie jest więc prawidłowe i brak jest podstaw do
przyjęcia, że wydane zostało z naruszeniem art. 410 § 1 k.p.c. Nowy dowód w
postaci wyniku badania - rezonansu magnetycznego powstał kilka miesięcy po
zakończeniu postępowania sądowego w poprzedniej sprawie. Może być podstawą
nowego wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy, ale nie może stanowić
podstawy wznowienia postępowania.
Mając powyższe okoliczności na względzie Sąd Najwyższy na podstawie art.
39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Iwulski (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski
SSA Krzysztof Staryk (sprawozdawca)
w sprawie z odwołania A. P.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o rentę z tytułu niezdolności do
pracy w związku z wypadkiem w drodze do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 26 stycznia 2011 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 19 maja 2010 r.,
I oddala zażalenie,
II przyznaje adwokatowi A. G.-P. od Skarbu Państwa (Kasy
Sądu Apelacyjnego) kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł powiększoną
o stawkę podatku od towarów i usług - tytułem kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2007 roku Sąd Okręgowy oddalił odwołanie A.
P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 sierpnia 2006 roku, w
której odmówiono wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w
związku z wypadkiem w drodze z pracy.
2
Powyższy wyrok został zaskarżony przez wnioskodawczynię w drodze
apelacji, która została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 15 stycznia
2009 roku.
Dnia 17 sierpnia 2009 r. wnioskodawczyni sporządziła skargę o wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 17
grudnia 2007 r., która wpłynęła do Sądu Okręgowego w S. w dniu 25 sierpnia 2009
r. Postanowieniem z dnia 24 listopada 2009 r. Sąd Okręgowy stwierdził swoją
niewłaściwość rzeczową do rozpoznania skargi i sprawę przekazał do rozpoznania
Sądowi Apelacyjnemu.
W skardze wnioskodawczyni wniosła o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem z uwagi na wykrycie środków
dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu (art. 403 §2 k.p.c.) - wskazując, iż w
postępowaniu nie mogła przedstawić wyniku rezonansu magnetycznego, który był
przeprowadzony po raz pierwszy w dniu 5 czerwca 2009 r., a wynik tego badania
mógłby mieć wpływ na treść opinii biegłych, a tym samym na wynik sprawy. W
konkluzji skargi skarżąca wniosła o zmianę wyroku Sądu Okręgowego przez
przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem z pracy do
domu.
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 19 maja 2010 r., w sprawie sygn. akt
III AUa …/08 odrzucił skargę o wznowienie postępowania.
Sąd Apelacyjny wskazał, że zgodnie z art. 403 §2 k.p.c. można żądać
wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku,
dotyczącego tego samego stosunku prawnego, albo wykrycia takich okoliczności
faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy,
a których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Ustawową
podstawą wznowienia postępowania wskazaną w art. 403 § 2 k.p.c. jest powołanie
się na dowody, co do których w trakcie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem strona obiektywnie dysponowała możliwością ich zgłoszenia, jednakże
tego nie uczyniła wskutek braku procesowej potrzeby ich powołania, a nie wskutek
opieszałości, zaniedbania, zapomnienia, czy błędnej oceny. Podstawą wznowienia
postępowania mogą być takie nowe okoliczności oraz środki dowodowe, które
3
zaistniały przed rozstrzygnięciem sporu - w trakcie postępowania i przed jego
zakończeniem. Dlatego nie stanowią podstawy prawnej wznowienia postępowania
(art. 403 § 2 k.p.c.) wyniki badań lekarskich, które były przeprowadzone po dacie
wydania zaskarżonej decyzji i po uprawomocnieniu się wyroku, którym sąd
rozstrzygał o jej prawidłowości.
Środek dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku - a za taki
należy uznać powołane w skardze badanie rezonansu magnetycznego - nie
stanowi postawy wznowienia przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c. Z tych względów
Sąd Apelacyjny skargę odrzucił na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
Postanowienie to zaskarżył w całości zażaleniem do Sądu Najwyższego
pełnomocnik z urzędu wnioskodawczyni A. P., zarzucając postanowieniu
naruszenie przepisów prawa procesowego, mające istotny wpływ na wynik sprawy -
a mianowicie art. 410 § 1 k.p.c., przez odrzucenie wniesionej skargi, mimo iż
skarga została oparta na ustawowej podstawie, tzn. na podstawie przepisu art. 403
§ 2 k.p.c. Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie kosztów
pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Żądanie wznowienia postępowania oparte na podstawie art. 403 § 2 k.p.c.
jest dopuszczalne wtedy, gdy po zakończeniu postępowania, którego dotyczy
skarga, ujawniły się okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby
mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w
poprzednim postępowaniu. Podstawą wznowienia postępowania na podstawie art.
403 § 2 k.p.c. mogą być takie nowe okoliczności oraz środki dowodowe, które
zaistniały przed rozstrzygnięciem sporu - w trakcie postępowania i przed jego
zakończeniem. Środek dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku,
nie stanowi podstawy wznowienia postępowania przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c.
Stanowisko to jest utrwalone (por. między innymi uchwałę składu siedmiu sędziów
Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 1969 r., III PZP 63/68 mającej moc zasady
prawnej, OSN 1969 nr 12, poz. 208; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22
4
lipca 2008 r., II UZ 31/08, LEX nr 500233, postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 6 maja 2010 r. III PZ 3/10).
Sąd Najwyższy w obecnym składzie podziela także pogląd wyrażony w
postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1975 r., III PZP 4/75 (OSNC
1976 nr 2, poz. 38), zgodnie z którym uzyskanie - po uprawomocnieniu się wyroku -
świadectwa lekarza specjalisty, które to świadectwo przedstawia wyniki badań
strony procesowej i zawiera ocenę stanu zdrowia badanego odmienną od
wyrażonej przez biegłych lekarzy w poprzednio zakończonym postępowaniu
sądowym, nie stanowi późniejszego wykrycia takiego środka dowodowego, o
którym stanowi art. 403 § 2 k.p.c. Także to stanowisko jest konsekwentnie
podtrzymywane w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por.: postanowienie z dnia 10
stycznia 1977 r., I CO 5/76, LEX nr 7899 oraz postanowienie z dnia 9 listopada
2000 r., II CKN 510/00, LEX nr 535989), a w przedmiotowej sprawie nie zachodzą
żadne okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę do jego zmiany.
W ocenie Sądu Najwyższego Sąd Apelacyjny trafnie przyjął, iż podnoszone
w skardze okoliczności nie mogą uzasadniać wznowienia postępowania.
Zaskarżone postanowienie jest więc prawidłowe i brak jest podstaw do
przyjęcia, że wydane zostało z naruszeniem art. 410 § 1 k.p.c. Nowy dowód w
postaci wyniku badania - rezonansu magnetycznego powstał kilka miesięcy po
zakończeniu postępowania sądowego w poprzedniej sprawie. Może być podstawą
nowego wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy, ale nie może stanowić
podstawy wznowienia postępowania.
Mając powyższe okoliczności na względzie Sąd Najwyższy na podstawie art.
39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.