Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 199/10
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa B. D.
przeciwko L. P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 lutego 2011 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 30 września 2010 r.,
oddala zażalenie i zasądza od powoda na rzecz pozwanego
kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem kosztów
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 30 września 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powoda B. D. od wyroku tego Sądu z dnia 14 kwietnia 2010 r. jako
nieopłaconą.
Postanowieniem z dnia 24 listopada 2010 r. sprostował oczywiste
niedokładności w postanowieniu z dnia 30 września 2010 r. w ten sposób, że część
wstępną tego postanowienia po słowach „o zapłatę” uzupełnił słowami: „na skutek
apelacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Z. z dnia 26 sierpnia 2009 r. oraz
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 14
kwietnia 2010 r., sygn.[…]”.
W zażaleniu na to postanowienie z dnia 30 września 2010 r., powód wniósł
o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stanowisko Sądu Apelacyjnego o odrzuceniu skargi kasacyjnej nie może być
skutecznie zwalczane, albowiem znajduje uzasadnienie w treści art. 3986
§ 2 k.p.c.
Zgodnie z tym przepisem Sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym
skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu, skargę niespełniającą wymagań
określonych w art. 3984
§ 1, nieopłaconą oraz skargę, której braków nie usunięto
w terminie lub z innych przyczyn niedopuszczalną.
W przedmiotowej sprawie, zarządzeniem z dnia 18 sierpnia 2010 r.,
doręczonym w dniu 24 sierpnia 2010 r. wezwano pełnomocnika powoda do
uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej w terminie tygodniowym od daty
doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi przez uiszczenie opłaty
w kwocie 4.200 zł. Termin do uiszczenia opłaty upłynął 31 sierpnia 2010 r. Opłata
w żądanej wysokości wpłynęła na konto sądu w dniu 3 września 2010 r., a więc po
upływie wyznaczonego terminu.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu dotyczące wykazania, że opłata od skargi
kasacyjnej została uiszczona w terminie tygodniowym tj. do dnia 31 sierpnia 2010 r.
przez wskazanie daty wydania polecenia przelewu oraz zaświadczenia
o posiadaniu w dniach od 24 do 31 sierpnia 2010 r. na koncie środków
3
wystarczających do wykonania polecenia przelewu, powód złożył jedynie
zaświadczenie o posiadaniu środków. Nie wykazał jednak okoliczności mającej
zasadnicze znaczenie, tj. że polecenie przelewu zostało złożone. Na tę okoliczność
oświadczył jedynie w piśmie z dnia 28 września 2010 r., że nastąpiło to w dniu
31 sierpnia 2010 r. (k. 171).
Samo oświadczenie pełnomocnika powoda nie może być uznane za
czyniące zadość wezwaniu. Do ważności i skuteczności polecenia przelewu opłaty
sądowej wystarczy złożenie bankowi przed upływem terminu prawidłowego pod
względem formalnym polecenia przelewu w taki sposób, aby mógł się on zapoznać
z jego treścią – jeżeli polecenie to było wykonalne, tj. miało pokrycie na rachunku
bankowym zlecającego przed upływem terminu, i zostało rzeczywiście wykonane.
Gdy przesłanki te są spełnione, złożenie bankowi polecenia przelewu przed
upływem terminu do wniesienia opłaty sądowej uzasadnia uznanie tego terminu za
zachowany, choćby inne czynności składające się na operację przelewu
bankowego, w tym uznanie rachunku bieżącego dochodów sądu, nastąpiło po tym
terminie (por. w szczególności uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z
25 czerwca 2003 r., III CZP 28/03, OSNC 2004, nr 5, poz. 71 oraz postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2004 r., II CZ 38/04, OSNC 2005, nr 5,
poz. 84).
Tym samym złożenie bankowi polecenia przelewu przed upływem terminu
do wniesienia opłaty sądowej może uzasadniać uznanie tego terminu za
zachowany, o tyle tylko, o ile polecenie zostało rzeczywiście wykonane.
Okoliczność ta nie została jednak przez pełnomocnika powoda wykazana, zatem
odrzucenie skargi kasacyjnej należało uznać za trafne.
Z tych względów zażalenie strony powodowej, jako pozbawione
usprawiedliwionych podstaw, Sąd Najwyższy oddalił na podstawie art. 39814
k.p.c.
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.