Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 8/11
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon
w sprawie ze skargi dłużników
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w S.
z dnia 2 września 2010 r.,
sprawy z nadzoru nad egzekucją z nieruchomości
z wniosku wierzycieli S. B. Spółki z o.o. w S.,
Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta S., Banku Gospodarki Żywnościowej SA w
W., Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w W. poprzednio Spółki
Gazownictwa Spółki z o.o. w G. i L. G. Spółki z o.o. w W.
przy uczestnictwie dłużników E. J.- K., J. K.
i Spółki Jawnej Przedsiębiorstwa Handlowego "Y." w S.
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 lutego 2011 r.,
odrzuca skargę; nie obciąża skarżących kosztami ze skargi.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 2 września 2010 r. Sąd Okręgowy w S. oddalił
zażalenie dłużników E. J. – K., J. K. i Spółki Jawnej Przedsiębiorstwa Handlowego
Y. w S., w sprawie z nadzoru nad egzekucją z nieruchomości.
Dłużnicy wnieśli skargę na podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c., w której żądali
stwierdzenia niezgodności z prawem tego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 7674
§ 3 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia nie przysługuje w sprawach egzekucyjnych. Przepis ten
został wprowadzony ustawą z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy – Kodeks
cywilny, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo
upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 155, poz. 1037) i wszedł w życie w dniu
25 września 2010 r. Sąd Najwyższy w obecnym składzie przychyla się do
stanowiska i motywów postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 października
2010r. (IV CNP 61/10, nie publ.), iż wskazany przepis stosuje się od chwili jego
wejścia w życie także do zaskarżania orzeczeń wydanych wcześniej oraz do
wszczętych już postępowań. Ustawa wprowadzająca omawianą zmianę celowo nie
zawiera przepisów przejściowych, z uwagi na chęć ułatwienia sytuacji procesowej
poszkodowanych.
Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
k.p.c.).