V CZ 102/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 102/10
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Banku Handlowego w W. S.A. z siedzibą w W.
przeciwko T.S.
o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2011 r.,
zażalenia wierzyciela na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 25 marca 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 25 marca 2010 r. nie obciążył
dłużnika T. S. kosztami postępowania zażaleniowego na rzecz wierzyciela - Banku
Handlowego w W., w sprawie o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi
egzekucyjnemu. Jako podstawę tego rozstrzygnięcia powołał art. 102 k.p.c. i
stwierdził, że przyczyny prowadzenia postępowania zażaleniowego nie leżały w
żadnym stopniu po stronie dłużnika, co nakazywało przyjąć, że w sprawie
występują szczególne okoliczności uzasadniające odstąpienie od obciążenia go
kosztami postępowania zażaleniowego.
W zażaleniu na to postanowienie wierzyciel zarzucił naruszenie art. 770
k.p.c. w zw. z art. 98 i 108 k.p.c. oraz art. 102 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Wniósł
o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi Okręgowemu w W.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Okręgowy uwzględniając zażalenie wierzyciela wskazał, że dłużnika
należy traktować jako stronę przegrywającą postępowanie zażaleniowe. W tym
przypadku zasadą jest obciążenie dłużnika kosztami postępowania zażaleniowego.
Sąd drugiej instancji uznał jednak, że w sprawie istniały podstawy do zastosowania
art. 102 k.p.c. i odstąpił od obciążenia dłużnika kosztami postępowania
zażaleniowego, co skarżący kwestionuje w zażaleniu zarzucając naruszenie
szeregu przepisów kodeksu postępowania cywilnego. W istocie jednak
rozpoznanie zażalenia wymaga oceny, czy w sprawie, stosownie do brzmienia art.
102 k.p.c. odwołującego się do zasad słuszności, wystąpiły okoliczności
pozwalające uznać, że ma miejsce wypadek szczególnie uzasadniony
przemawiający przeciwko zasądzeniu kosztów na rzecz wierzyciela. Ocena w tym
zakresie należy do sądu rozpoznającego sprawę i zasadniczo pozostawiona jest
jego uznaniu. Może być ona skutecznie podważona w ramach kontroli instancyjnej
jedynie w przypadku jednoznacznie wadliwego zastosowania art. 102 k.p.c. przez
sąd orzekający o kosztach procesu. W judykaturze przyjmuje się, że podstawę do
zastosowania art. 102 k.p.c. stanowią zarówno okoliczności związane
z przebiegiem postępowania w sprawie, jak i leżące poza nim, związane
3
z sytuacją życiową i stanem majątkowym stron, które powinny być ocenione
z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego. Nie jest zatem wykluczone
zastosowanie art. 102 k.p.c. z uwagi na charakter sprawy i stanowisko procesowe
strony przegrywającej sprawę w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy
odstępując od obciążenia dłużnika kosztami postępowania zażaleniowego miał na
uwadze, że wobec sposobu rozpoznania wniosku o nadanie klauzuli wykonalności
nie miał on wpływu na częściowo wadliwe rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji,
a po wniesieniu przez wierzyciela zażalenia również w żaden sposób nie podważał
jego zasadności. Brak zatem podstaw by przyjąć, że ocena Sądu Okręgowego była
w sposób oczywisty wadliwa. Dlatego też zażalenie było pozbawione uzasadnionych
podstaw i podlegało oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Banku Handlowego w W. S.A. z siedzibą w W.
przeciwko T.S.
o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2011 r.,
zażalenia wierzyciela na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 25 marca 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 25 marca 2010 r. nie obciążył
dłużnika T. S. kosztami postępowania zażaleniowego na rzecz wierzyciela - Banku
Handlowego w W., w sprawie o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi
egzekucyjnemu. Jako podstawę tego rozstrzygnięcia powołał art. 102 k.p.c. i
stwierdził, że przyczyny prowadzenia postępowania zażaleniowego nie leżały w
żadnym stopniu po stronie dłużnika, co nakazywało przyjąć, że w sprawie
występują szczególne okoliczności uzasadniające odstąpienie od obciążenia go
kosztami postępowania zażaleniowego.
W zażaleniu na to postanowienie wierzyciel zarzucił naruszenie art. 770
k.p.c. w zw. z art. 98 i 108 k.p.c. oraz art. 102 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Wniósł
o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi Okręgowemu w W.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Okręgowy uwzględniając zażalenie wierzyciela wskazał, że dłużnika
należy traktować jako stronę przegrywającą postępowanie zażaleniowe. W tym
przypadku zasadą jest obciążenie dłużnika kosztami postępowania zażaleniowego.
Sąd drugiej instancji uznał jednak, że w sprawie istniały podstawy do zastosowania
art. 102 k.p.c. i odstąpił od obciążenia dłużnika kosztami postępowania
zażaleniowego, co skarżący kwestionuje w zażaleniu zarzucając naruszenie
szeregu przepisów kodeksu postępowania cywilnego. W istocie jednak
rozpoznanie zażalenia wymaga oceny, czy w sprawie, stosownie do brzmienia art.
102 k.p.c. odwołującego się do zasad słuszności, wystąpiły okoliczności
pozwalające uznać, że ma miejsce wypadek szczególnie uzasadniony
przemawiający przeciwko zasądzeniu kosztów na rzecz wierzyciela. Ocena w tym
zakresie należy do sądu rozpoznającego sprawę i zasadniczo pozostawiona jest
jego uznaniu. Może być ona skutecznie podważona w ramach kontroli instancyjnej
jedynie w przypadku jednoznacznie wadliwego zastosowania art. 102 k.p.c. przez
sąd orzekający o kosztach procesu. W judykaturze przyjmuje się, że podstawę do
zastosowania art. 102 k.p.c. stanowią zarówno okoliczności związane
z przebiegiem postępowania w sprawie, jak i leżące poza nim, związane
3
z sytuacją życiową i stanem majątkowym stron, które powinny być ocenione
z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego. Nie jest zatem wykluczone
zastosowanie art. 102 k.p.c. z uwagi na charakter sprawy i stanowisko procesowe
strony przegrywającej sprawę w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy
odstępując od obciążenia dłużnika kosztami postępowania zażaleniowego miał na
uwadze, że wobec sposobu rozpoznania wniosku o nadanie klauzuli wykonalności
nie miał on wpływu na częściowo wadliwe rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji,
a po wniesieniu przez wierzyciela zażalenia również w żaden sposób nie podważał
jego zasadności. Brak zatem podstaw by przyjąć, że ocena Sądu Okręgowego była
w sposób oczywisty wadliwa. Dlatego też zażalenie było pozbawione uzasadnionych
podstaw i podlegało oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c.