I CNP 54/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-04-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 54/10
POSTANOWIENIE
Dnia 17 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski
w sprawie ze skargi Bronisława S. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 3 listopada 2008 r., wydanego
w sprawie z powództwa Bronisława S.
przeciwko Skarbowi Państwa - Urzędowi do Spraw Kombatantów i Osób
Represjonowanych w Warszawie
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 marca 2011 r.,
skargę odrzuca.
2
Uzasadnienie
Powód Bronisław S. będący radcą prawnym złożył skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia wydanego przez Sąd
Okręgowy dnia 3 listopada 2008 r., w którym oddalono zażalenie powoda na
postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 18 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia –
stosownie do treści art. 4241
§ 1 k.p.c. w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia
22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania
cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze - przysługuje od
prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie,
jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub
uchylenie tego wyroku w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
było i nie jest możliwe. W wyjątkowych sytuacjach, określonych w § 2 powołanego
przepisu, skarga przysługuje od prawomocnego wyroku sądu pierwszej lub drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, chyba że jest możliwa zmiana lub
uchylenie wyroku w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych.
Powołany przepis określa zatem precyzyjnie, jakie orzeczenie wydane
w postępowaniu cywilnym może zostać zaskarżone tym środkiem zaskarżenia.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie
przysługuje bowiem od każdego orzeczenia, jakie zostało wydane przez
sąd a jedynie tych, które w przepisach wyraźnie zostały określone. Tym samym,
ten szczególny środek przysługuje od prawomocnych wyroków sądu drugiej
instancji (art. 4241
§ 1 k.p.c.), w sytuacjach wyjątkowych także od wyroków sądu
pierwszej instancji (4241
§ 2 k.p.c.) oraz od postanowień wydanych w postępowaniu
nieprocesowym, które zostały określone w art. 5192
k.p.c.
Powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia wydanego przez Sąd Okręgowy dnia 3 listopada 2008 r.,
oddalającego jego zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy
3
Śródmieścia w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2008 r. Przedmiotem zaskarżonego
zażaleniem orzeczenia było żądanie powoda zwrotu uiszczonych przez niego w
toku procesu opłat na łączną kwotę 72 złotych, którego sądy obu instancji nie
uwzględniły.
Mając na względzie treść art. 4241
§ 1 k.p.c. w powołanym wyżej brzmieniu
należy stwierdzić, iż orzeczenie zaskarżone skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia nie mieści się w dyspozycji tego przepisu,
a w konsekwencji wniesienie tego środka zaskarżenia w zastanej sytuacji
procesowej jest niedopuszczalne (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenie nie przysługuje bowiem od
postanowienia sądu drugiej instancji oddalającego zażalenie powoda
w przedmiocie zwrotu uiszczonych w toku postępowania opłat sądowych.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna
(art. 4248
§ 1 k.p.c.).
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 17 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski
w sprawie ze skargi Bronisława S. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 3 listopada 2008 r., wydanego
w sprawie z powództwa Bronisława S.
przeciwko Skarbowi Państwa - Urzędowi do Spraw Kombatantów i Osób
Represjonowanych w Warszawie
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 marca 2011 r.,
skargę odrzuca.
2
Uzasadnienie
Powód Bronisław S. będący radcą prawnym złożył skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia wydanego przez Sąd
Okręgowy dnia 3 listopada 2008 r., w którym oddalono zażalenie powoda na
postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 18 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia –
stosownie do treści art. 4241
§ 1 k.p.c. w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia
22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania
cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze - przysługuje od
prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie,
jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub
uchylenie tego wyroku w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
było i nie jest możliwe. W wyjątkowych sytuacjach, określonych w § 2 powołanego
przepisu, skarga przysługuje od prawomocnego wyroku sądu pierwszej lub drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, chyba że jest możliwa zmiana lub
uchylenie wyroku w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych.
Powołany przepis określa zatem precyzyjnie, jakie orzeczenie wydane
w postępowaniu cywilnym może zostać zaskarżone tym środkiem zaskarżenia.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie
przysługuje bowiem od każdego orzeczenia, jakie zostało wydane przez
sąd a jedynie tych, które w przepisach wyraźnie zostały określone. Tym samym,
ten szczególny środek przysługuje od prawomocnych wyroków sądu drugiej
instancji (art. 4241
§ 1 k.p.c.), w sytuacjach wyjątkowych także od wyroków sądu
pierwszej instancji (4241
§ 2 k.p.c.) oraz od postanowień wydanych w postępowaniu
nieprocesowym, które zostały określone w art. 5192
k.p.c.
Powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia wydanego przez Sąd Okręgowy dnia 3 listopada 2008 r.,
oddalającego jego zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy
3
Śródmieścia w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2008 r. Przedmiotem zaskarżonego
zażaleniem orzeczenia było żądanie powoda zwrotu uiszczonych przez niego w
toku procesu opłat na łączną kwotę 72 złotych, którego sądy obu instancji nie
uwzględniły.
Mając na względzie treść art. 4241
§ 1 k.p.c. w powołanym wyżej brzmieniu
należy stwierdzić, iż orzeczenie zaskarżone skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia nie mieści się w dyspozycji tego przepisu,
a w konsekwencji wniesienie tego środka zaskarżenia w zastanej sytuacji
procesowej jest niedopuszczalne (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenie nie przysługuje bowiem od
postanowienia sądu drugiej instancji oddalającego zażalenie powoda
w przedmiocie zwrotu uiszczonych w toku postępowania opłat sądowych.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna
(art. 4248
§ 1 k.p.c.).
jz