Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 1/11
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie ze skargi B. S.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 lutego 2010 r.,
w sprawie z powództwa B. S.
przeciwko W. R.
o zapłatę i rentę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 marca 2011 r.,
zażalenia B. S. na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 listopada 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 5 listopada 2010 r. odrzucił skargę
powódki B. S.o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 23 lutego 2010 r., oddalającym apelację powódki od
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 6 października 2009 r., którym oddalono
powództwo B. S. przeciwko W. R. o zapłatę kwoty 200 000 złotych tytułem
zadośćuczynienia, kwoty 280 000 złotych tytułem odszkodowania oraz renty po
1500 złotych miesięcznie.
Zdaniem Sądu Apelacyjnego powołanie przez skarżącą, jako podstawy
wznowienia faktu ujawnienia znajomości osobistej oraz zależności służbowej
między pozwaną a biegłym sądowym powołanym w sprawie, nie wypełnia
podstawy wznowienia określonej w art. 403 § 2 k.p.c., albowiem powódka miała
możliwość zapoznania się z nim w toku prawomocnie zakończonego postępowania.
Skarżąca w zażaleniu wniosła o zamianę zaskarżonego postanowienia,
zarzucając bezpodstawne przyjęcie przez Sąd Apelacyjny, że nie wykazała
podstawy skargi o wznowienie postępowania; podniosła także, że sąd dokonał
subiektywnej oceny powołanych przez nią okoliczności wskazujących na podstawę
wznowienia postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania
w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków
dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona
nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Nowe okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby mieć
wpływ na wynik sprawy, to takie fakty i dowody, z których strona nie mogła
skorzystać w postępowaniu prawomocnie zakończonym. „Wykrycie”, o którym
mowa w art. 403 § 2 k.p.c., odnosi się do okoliczności i dowodów w poprzednim
postępowaniu w ogóle nieujawnionych i wówczas nieujawnialnych, bo nieznanych
stronie i dla niej niedostępnych, a nie odnosi się więc do okoliczności i dowodów
3
jawnych z materiału poprzedniego postępowania, a tylko niedostrzeżonych przez
stronę (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 1968 r., I Co 1/68,
OSNCP 1969, nr 2, poz. 36, z dnia 17 stycznia 2001 r., IV CKN 1515/00,
niepublikowane, z dnia 19 stycznia 2006 r., IV CZ 143/05, niepublikowane).
Oczywiście nie dotyczy również takich okoliczności, które strona mogła powołać
w prawomocnie zakończonym postępowaniu, mając ku temu obiektywnie istniejącą
możliwość (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 1999 r., II CKN
807/98, z dnia 15 maja 1968 r., I CO 1/68, OSNCP 1969, Nr 2, poz. 36 i z dnia
12 lutego 2004 r., V CZ 158/03, niepublikowane).
Powołana przez skarżącą okoliczność w postaci ujawnienia po zakończeniu
postępowania okoliczności faktu znajomości osobistej oraz zależności służbowej
między pozwaną a biegłym sądowym nie stanowi nowej okoliczności w rozumieniu
art. 403 § 2 k.p.c. i nie odpowiada żadnej z określonych w Kodeksie postępowania
cywilnego podstaw wznowienia postępowania. Sąd Apelacyjny trafnie przyjął,
że podniesionej przez skarżącą okoliczności nie można zakwalifikować jako takiej,
która w prawomocnie zakończonym postępowaniu była dla strony „nieujawnialna”,
a więc a contrario stanowiła taką okoliczność, o której strona przy zachowaniu
należytej staranności mogła się dowiedzieć i ją powołać.
Poza tym zauważyć należy, że w sprawie zostały przeprowadzone dwie
opinie sądowe - opinia Colegium Medicum Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej
Uniwersytetu Jagiellońskiego, oraz biegłego sądowego. Wnioski obu tych ekspertyz
były zbieżne i Sądy meriti oceniły je jako wiarygodne. Podniesione przez skarżącą
okoliczności dotyczą tylko osoby biegłego, a nie opinii Instytutu. Sam fakt, że kiedyś
biegły z lekarzem pozwanym w sprawie o odszkodowanie w tzw. procesie
lekarskim pracowali w tych samych szpitalach i pozostawali w stosunkach
służbowych mógł być podstawą wniosku powódki o wyłączenie biegłego (art. 281
k.p.c.), lecz nie przesądzał o stronniczości biegłego (por. np. wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 28 sierpnia 1973 r., I CR 374/76, OSNCP 1977, nr 10,
poz. 187). Mając na uwadze wnioski płynące z opinii Instytutu, brak było podstaw
do przyjęcia, że podniesiona okoliczność mogła mieć wpływ na wynik sprawy.
4
W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny trafnie uznał, że skarga o wznowienie
postępowania nie została oparta na ustawowej podstawie wznowienia,
co przesądza o bezzasadności zażalenia.
Z tych względów, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c., Sąd
Najwyższy orzekł, jak w sentencji.

V CZ 1/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia