V CZ 5/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 5/11
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku A. B.-K.
przy uczestnictwie Z. M. i W. M.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 marca 2011 r.,
zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 18 października 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w W. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawczyni z powodu jej niedopuszczalności ze względu na
wartość przedmiotu zaskarżenia.
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że Sąd Rejonowy w W.
postanowieniem z dnia 15 października 2009 r. oddalił wniosek A. B.-K. o
zniesienie współwłasności poddasza nieruchomości. Podana we wniosku pierwotna
wartość przedmiotu sporu (650 zł) została – na wezwanie Sądu – ostatecznie
oznaczona kwotą 530 000 zł. W apelacji wnioskodawczyni wskazała wartość
przedmiotu zaskarżenia w wysokości 8 989 zł. Wnosząc skargę kasacyjną,
pełnomocnik wnioskodawczyni oznaczył wartość przedmiotu zaskarżenia w
wysokości 269 982 zł. Zdaniem Sądu w okolicznościach sprawy wskazana w
skardze kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia nie może być wyższa niż
oznaczona w apelacji. To oznacza, że skarga kasacyjna podlega odrzuceniu,
ponieważ wartość przedmiotu zaskarżenia nie przekroczyła określonego w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. progu dopuszczalności wniesienia skargi.
W zażaleniu pełnomocnik wnioskodawczyni zarzucił, że nie ma podstaw do
odrzucenia skargi kasacyjnej, albowiem wartość przedmiotu zaskarżenia – jego
zdaniem – została określona prawidłowo. W konkluzji zażalenia wniósł o jego
uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 5191
§ 4 pkt 4 skarga kasacyjna nie przysługuje w sprawach
o zniesienie współwłasności i dział spadku, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia
jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Z akt sprawy wynika, że wnioskodawczyni domagała się zniesienia
współwłasności znajdującego się nad strychem poddasza nieużytkowego
(określonego nadstryszem), stanowiącego nieruchomość wspólną, powstałą na
skutek prawomocnego zniesienia współwłasności nieruchomości położonej w W.
przy ul. W. 12 postanowieniem Sądu Rejonowego w W. z dnia 7 listopada 2002 r.
3
(sygn. Akt […]), zmienionego postanowieniem Sądu Okręgowego w W. z dnia 30
czerwca 2004 r. (sygn. Akt […]). W świetle okoliczności sprawy, zwłaszcza opinii
biegłego A. D., jest oczywiste, że wartość stanowiącego przedmiot zniesienia
współwłasności poddasza nieużytkowego jest znacznie niższa niż 150 000 zł. Nie
ulega zatem wątpliwości, że prawidłowo określona w sprawie wartość przedmiotu
zaskarżenia nie mogła przekroczyć przewidzianego w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c.
progu dopuszczalności wniesienia skargi kasacyjnej. Wskazana w skardze
kasacyjnej wartość przedmiot zaskarżenia, oznaczona – jak wyjaśniono
w zażaleniu – według wartości udziału wnioskodawczyni w nieruchomości, która
była przedmiotem zniesienia współwłasności w wyżej przytoczonej sprawie, jest
oczywiście błędna, albowiem wartości przedmiotu zaskarżania w niniejszej sprawie
– ze względu na przedmiot zniesienia współwłasności (nieruchomość wspólna w
postaci poddasza nieużytkowego) – nie może określać wartość dawnego udziału
wnioskodawczyni w zniesionej już współwłasności nieruchomości.
Ponadto trafne jest stanowisko Sądu Okręgowego, że w wypadku wniesienia
skargi kasacyjnej od postanowienia oddalającego apelację uczestnika
postępowania oznaczona w skardze wartość przedmiotu zaskarżenia może być
albo taka sama, albo niższa, jak w apelacji. Nie jest możliwe natomiast oznaczenie
tej wartości kwotą wyższa niż w apelacji (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 6 maja 2010 r., II CZ 38/10, niepubl.).
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku A. B.-K.
przy uczestnictwie Z. M. i W. M.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 marca 2011 r.,
zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 18 października 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w W. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawczyni z powodu jej niedopuszczalności ze względu na
wartość przedmiotu zaskarżenia.
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że Sąd Rejonowy w W.
postanowieniem z dnia 15 października 2009 r. oddalił wniosek A. B.-K. o
zniesienie współwłasności poddasza nieruchomości. Podana we wniosku pierwotna
wartość przedmiotu sporu (650 zł) została – na wezwanie Sądu – ostatecznie
oznaczona kwotą 530 000 zł. W apelacji wnioskodawczyni wskazała wartość
przedmiotu zaskarżenia w wysokości 8 989 zł. Wnosząc skargę kasacyjną,
pełnomocnik wnioskodawczyni oznaczył wartość przedmiotu zaskarżenia w
wysokości 269 982 zł. Zdaniem Sądu w okolicznościach sprawy wskazana w
skardze kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia nie może być wyższa niż
oznaczona w apelacji. To oznacza, że skarga kasacyjna podlega odrzuceniu,
ponieważ wartość przedmiotu zaskarżenia nie przekroczyła określonego w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. progu dopuszczalności wniesienia skargi.
W zażaleniu pełnomocnik wnioskodawczyni zarzucił, że nie ma podstaw do
odrzucenia skargi kasacyjnej, albowiem wartość przedmiotu zaskarżenia – jego
zdaniem – została określona prawidłowo. W konkluzji zażalenia wniósł o jego
uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 5191
§ 4 pkt 4 skarga kasacyjna nie przysługuje w sprawach
o zniesienie współwłasności i dział spadku, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia
jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Z akt sprawy wynika, że wnioskodawczyni domagała się zniesienia
współwłasności znajdującego się nad strychem poddasza nieużytkowego
(określonego nadstryszem), stanowiącego nieruchomość wspólną, powstałą na
skutek prawomocnego zniesienia współwłasności nieruchomości położonej w W.
przy ul. W. 12 postanowieniem Sądu Rejonowego w W. z dnia 7 listopada 2002 r.
3
(sygn. Akt […]), zmienionego postanowieniem Sądu Okręgowego w W. z dnia 30
czerwca 2004 r. (sygn. Akt […]). W świetle okoliczności sprawy, zwłaszcza opinii
biegłego A. D., jest oczywiste, że wartość stanowiącego przedmiot zniesienia
współwłasności poddasza nieużytkowego jest znacznie niższa niż 150 000 zł. Nie
ulega zatem wątpliwości, że prawidłowo określona w sprawie wartość przedmiotu
zaskarżenia nie mogła przekroczyć przewidzianego w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c.
progu dopuszczalności wniesienia skargi kasacyjnej. Wskazana w skardze
kasacyjnej wartość przedmiot zaskarżenia, oznaczona – jak wyjaśniono
w zażaleniu – według wartości udziału wnioskodawczyni w nieruchomości, która
była przedmiotem zniesienia współwłasności w wyżej przytoczonej sprawie, jest
oczywiście błędna, albowiem wartości przedmiotu zaskarżania w niniejszej sprawie
– ze względu na przedmiot zniesienia współwłasności (nieruchomość wspólna w
postaci poddasza nieużytkowego) – nie może określać wartość dawnego udziału
wnioskodawczyni w zniesionej już współwłasności nieruchomości.
Ponadto trafne jest stanowisko Sądu Okręgowego, że w wypadku wniesienia
skargi kasacyjnej od postanowienia oddalającego apelację uczestnika
postępowania oznaczona w skardze wartość przedmiotu zaskarżenia może być
albo taka sama, albo niższa, jak w apelacji. Nie jest możliwe natomiast oznaczenie
tej wartości kwotą wyższa niż w apelacji (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 6 maja 2010 r., II CZ 38/10, niepubl.).
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
k.p.c.).