II CZ 211/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 211/10
POSTANOWIENIE
Dnia 15 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z wniosku Zakładu Hotelarsko - Gastronomicznego N. -
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.
przy uczestnictwie Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Utworów
Muzycznych i Słowno Muzycznych S. w W.
oraz Związku Stowarzyszeń Artystów Wykonawców S. w W.
o zezwolenie na złożenie do depozytu sądowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 kwietnia 2011 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 3 września 2010 r.,
oddala zażalenie i zasądza od wnioskodawcy na rzecz
Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych
i Słowno Muzycznych S. w W. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia)
tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Wnioskodawca Zakład Hotelarsko – Gastronomiczny N. Spółka, z o.o.
zaskarżył zażaleniem postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 3 września
2010 r. odrzucające jako niedopuszczalną skargę kasacyjną od postanowienia tego
Sądu z dnia 21 maja 2010 r., oddalającego wniosek skarżącego o wyrażenie zgody
na złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego.
W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawca podniósł, że nowelizacja
postępowania depozytowego, dokonana ustawą z dnia 18 października 2006 r.
o likwidacji niepodjętych depozytów potwierdza, że zamiarem ustawodawcy było
wyraźne wykluczenie z zakresu spraw kasacyjnych postępowań o likwidację
niepodjętych depozytów. W związku z tym nieaktualny jest pogląd, iż w odniesieniu
do spraw depozytowych skarga kasacyjna jest niedopuszczalna. Wniósł o zmianę
zaskarżonego postanowienia i skierowanie sprawy do postępowania przed Sądem
Najwyższym w przedmiocie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy sądowi
II instancji do ponownego rozpoznania, a nadto wniósł o zasądzenie zwrotu
kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Dopuszczalność skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie podlega ocenie na
podstawie art. 5191
§ 1 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem skarga kasacyjna
w postępowaniu nieprocesowym przysługuje od wydanego przez sąd drugiej
instancji postanowienia co do istoty sprawy oraz od postanowienia w przedmiocie
odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania, kończących postępowanie
w sprawie – w sprawach z zakresu prawa osobowego, rzeczowego i spadkowego,
z wyłączeniami wynikającymi z art. 5191
§ 4 k.p.c. W pozostałych sprawach
rozpoznawanych w postępowaniu nieprocesowym (z zakresu prawa rodzinnego
i opiekuńczego oraz w postępowaniu rejestrowym) skarga przysługuje jedynie
w przypadkach wyraźnie wymienionych w § 2 i 3 tego artykułu.
3
Sprawa o wyrażenie zgody na złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu
sądowego, będącego instytucją prawa zobowiązaniowego (art. 467 i nast. k.c.) nie
należy do żadnej z kategorii wymienionych spraw, w których dopuszczalna jest
skarga kasacyjna. W świetle przytoczonych zasad bez znaczenia dla oceny
zasadności zażalenia pozostaje podnoszony w nim fakt wyłączenia
dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach dotyczących likwidacji niepodjętych
depozytów w dodanym do art. 5191
§ 4 jego pkt 5. Zmiana ta, dokonana ustawą
z dnia 18 października 2006 r. była następstwem uznania (w związku z wyrokiem
Trybunału Konstytucyjnego z 16 marca 2004 r. K.22/03), że postępowanie
w zakresie likwidacji depozytów ma za przedmiot odjęcie własności, należy więc
do prawa rzeczowego, zatem do wyłączenia w tych sprawach skargi kasacyjnej
niezbędne jest dodatkowe, wyraźne unormowanie.
Z tych względów zażalenie podlegało oddaleniu (art. 3941
§ 3 w zw. z art.
39814
k.p.c.). O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 520 § 2 k.p.c.
w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 15 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z wniosku Zakładu Hotelarsko - Gastronomicznego N. -
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.
przy uczestnictwie Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Utworów
Muzycznych i Słowno Muzycznych S. w W.
oraz Związku Stowarzyszeń Artystów Wykonawców S. w W.
o zezwolenie na złożenie do depozytu sądowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 kwietnia 2011 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 3 września 2010 r.,
oddala zażalenie i zasądza od wnioskodawcy na rzecz
Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych
i Słowno Muzycznych S. w W. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia)
tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Wnioskodawca Zakład Hotelarsko – Gastronomiczny N. Spółka, z o.o.
zaskarżył zażaleniem postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 3 września
2010 r. odrzucające jako niedopuszczalną skargę kasacyjną od postanowienia tego
Sądu z dnia 21 maja 2010 r., oddalającego wniosek skarżącego o wyrażenie zgody
na złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego.
W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawca podniósł, że nowelizacja
postępowania depozytowego, dokonana ustawą z dnia 18 października 2006 r.
o likwidacji niepodjętych depozytów potwierdza, że zamiarem ustawodawcy było
wyraźne wykluczenie z zakresu spraw kasacyjnych postępowań o likwidację
niepodjętych depozytów. W związku z tym nieaktualny jest pogląd, iż w odniesieniu
do spraw depozytowych skarga kasacyjna jest niedopuszczalna. Wniósł o zmianę
zaskarżonego postanowienia i skierowanie sprawy do postępowania przed Sądem
Najwyższym w przedmiocie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy sądowi
II instancji do ponownego rozpoznania, a nadto wniósł o zasądzenie zwrotu
kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Dopuszczalność skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie podlega ocenie na
podstawie art. 5191
§ 1 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem skarga kasacyjna
w postępowaniu nieprocesowym przysługuje od wydanego przez sąd drugiej
instancji postanowienia co do istoty sprawy oraz od postanowienia w przedmiocie
odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania, kończących postępowanie
w sprawie – w sprawach z zakresu prawa osobowego, rzeczowego i spadkowego,
z wyłączeniami wynikającymi z art. 5191
§ 4 k.p.c. W pozostałych sprawach
rozpoznawanych w postępowaniu nieprocesowym (z zakresu prawa rodzinnego
i opiekuńczego oraz w postępowaniu rejestrowym) skarga przysługuje jedynie
w przypadkach wyraźnie wymienionych w § 2 i 3 tego artykułu.
3
Sprawa o wyrażenie zgody na złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu
sądowego, będącego instytucją prawa zobowiązaniowego (art. 467 i nast. k.c.) nie
należy do żadnej z kategorii wymienionych spraw, w których dopuszczalna jest
skarga kasacyjna. W świetle przytoczonych zasad bez znaczenia dla oceny
zasadności zażalenia pozostaje podnoszony w nim fakt wyłączenia
dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach dotyczących likwidacji niepodjętych
depozytów w dodanym do art. 5191
§ 4 jego pkt 5. Zmiana ta, dokonana ustawą
z dnia 18 października 2006 r. była następstwem uznania (w związku z wyrokiem
Trybunału Konstytucyjnego z 16 marca 2004 r. K.22/03), że postępowanie
w zakresie likwidacji depozytów ma za przedmiot odjęcie własności, należy więc
do prawa rzeczowego, zatem do wyłączenia w tych sprawach skargi kasacyjnej
niezbędne jest dodatkowe, wyraźne unormowanie.
Z tych względów zażalenie podlegało oddaleniu (art. 3941
§ 3 w zw. z art.
39814
k.p.c.). O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 520 § 2 k.p.c.
w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.