Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 87/10
POSTANOWIENIE
Dnia 28 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie skargi B. S., J. K. i małoletniego D. K. o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 14 lipca 2008 r., wydanego w sprawie
z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej W. w W.
przeciwko B. S., M. S., J. K., M. K. i małoletniemu D. K.
z udziałem interwenienta ubocznego Miasta W.
o eksmisję,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 kwietnia 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 4241
k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje zasadniczo od wyroku sądu drugiej
instancji, a jedynie wyjątkowo, gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia
podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw
człowieka i obywatela, skarga przysługuje także od prawomocnego wyroku sądu
pierwszej instancji kończącego postępowanie ( art. 4241
§ 2 k.p.c.).
W sytuacji, gdy przedmiotem skargi jest prawomocny wyrok sądu pierwszej
skarga, zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., powinna zawierać między innymi
wykazanie, że występuje wyjątkowy wypadek, o którym mowa w art. 4241
§ 2 k.p.c.
W świetle jednolitego i utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego pojęcie
„wypadek wyjątkowy”, w rozumieniu tego przepisu odnosi się zarówno do przyczyn
niezgodności z prawem orzeczenia jak i powodów, dla których strona nie
skorzystała z możliwości jego zaskarżenia. Skarżący powinien zatem, spełniając
wymaganie konstrukcyjne skargi przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., wykazać
nie tylko, że zaskarżony wyrok sądu pierwszej instancji narusza podstawowe
zasady porządku prawnego lub konstytucyjne wolności albo prawa człowieka
i obywatela, lecz także wykazać, iż zaszły wyjątkowe okoliczności, z powodu
których nie skorzystał z możliwości zaskarżenia tego wyroku. Przez takie
okoliczności zaś należy rozumieć ciężką chorobę strony uniemożliwiającą
wniesienie środka odwoławczego, jej stan psychiczny uniemożliwiający podjęcie
rozsądnej decyzji co do zaskarżenia niekorzystnego orzeczenia sądu pierwszej
instancji, katastrofę, klęskę żywiołową, uzyskanie błędnej informacji od pracownika
sądu co do sposobu i terminu zaskarżenia itp. (porównaj między innymi
postanowienia Sądu Najwyższego z 2 lutego 2006 r. III CNP 4/06, OSNC
2006/6/113 i z dnia 29 listopada 2006 r. II CNP 85/06, niepubl.).
Pozwani skarżący prawomocny wyrok Sądu Rejonowego z dnia 14 lipca
2008 r. orzekający ich eksmisję bez przyznania prawa do lokalu socjalnego, nie
wskazali dlaczego nie wnieśli apelacji od niekorzystnego dla nich wyroku sądu
pierwszej instancji a tym samym nie wykazali, że występuje wyjątkowy wypadek, o
którym mowa w art. 4241
§ 2 k.p.c., uzasadniający wniesienie skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku sądu pierwszej instancji. Nie
spełnili zatem przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 5 część ostatnia k.p.c. wymagania
3
konstrukcyjnego skargi, co zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. prowadzi do jej
odrzucenia.
Skarga ta nie spełnia również wymagań konstrukcyjnych przewidzianych
w art. 4245
§ 1 pkt 4 i pkt 5 część pierwsza k.p.c. Nie zawiera bowiem
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy ani wykazania, że wzruszenie tego orzeczenia
w drodze innych środków prawnych, w szczególności skargi o wznowienie
postępowania, nie było i nie jest możliwe. Również te braki uzasadniają odrzucenie
skargi na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.

I CNP 87/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia