III CNP 4/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 4/11
POSTANOWIENIE
Dnia 29 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z wniosku wierzycieli R. M. i S. M.
przy uczestnictwie dłużników W. K., D. K., J. K. i M. K.
o egzekucję sądową,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 kwietnia 2011 r.,
na skutek skargi uczestników
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w N.
z dnia 27 października 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 27 października 2010 r. Sąd Okręgowy w N. oddalił
zażalenie dłużników W. K., D. K., J. K., M. K. na postanowienie Sądu Rejonowego
w N. z dnia 23 lipca 2010 r.
Dłużnicy W. K., D. K., J. K., M. K. zaskarżyli postanowienie Sądu
Okręgowego w N. z dnia 27 października 2010 r. skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W dniu 25 września 2010 r. weszła w życie ustawa 22 lipca 2010 r. o zmianie
ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy -
Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 155, poz. 1037). Zgodnie z jej
przepisami, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia przysługuje
obecnie tylko od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji kończących
postępowanie w sprawie oraz od postanowień co do istoty sprawy kończących
postępowanie, wydanych przez sąd drugiej instancji w postępowaniu
nieprocesowym, w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczeń
sądów państw obcych oraz w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności
wyroku sądu polubownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed sądem
polubownym za granicą (art. 4241
, art. 5192
, art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215
§ 3 k.p.c.). Od innych prawomocnych orzeczeń, w tym postanowień incydentalnych,
a także orzeczeń wydanych w postępowaniu egzekucyjnym oraz upadłościowym
i naprawczym, skarga nie przysługuje (art. 7674
§ 3 k.p.c. oraz art. 33 ust. 3 i art.
2231
ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, jedn.
tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 ze zm.), a jeżeli przez ich wydanie została
wyrządzona szkoda, strona może dochodzić jej wynagrodzenia bez uprzedniego
stwierdzenia niezgodności orzeczenia z prawem w postępowaniu ze skargi, czyli
przed sądem powszechnym, bezpośrednio od Skarbu Państwa, w sprawie
o odszkodowanie (art. 4241b
). Unormowanie to jest zharmonizowane z art. 4171
§ 2
zdanie pierwsze k.c. w nowym brzmieniu, z którego jednoznacznie obecnie wynika,
że jeżeli przepisy odrębne stanowią inaczej – a te właśnie tak stanowią – można
dochodzić odszkodowania bez obowiązku uzyskania orzeczenia prejudycjalnego.
3
W ustawie z dnia 22 lipca 2010 r. nie przewidziano przepisów
międzyczasowych, co oznacza – zgodnie z zasadą bezzwłocznego stosowania
przepisu procesowego (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego, zasady prawnej, z dnia 17 stycznia 2001 r., III CZP 49/00, OSNC
2001, nr 4, poz. 53) – że od chwili wejścia w życie tej ustawy skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem orzeczeń innych niż wymienionych w art. 4241
k.p.c. jest
niedopuszczalna.
Z tych względów skargę dłużników o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wydanego w postępowaniu egzekucyjnym należało
odrzucić jako niedopuszczalną (art. 4248
§ 1 w związku z art. 4241
§ 1 i 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 29 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z wniosku wierzycieli R. M. i S. M.
przy uczestnictwie dłużników W. K., D. K., J. K. i M. K.
o egzekucję sądową,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 kwietnia 2011 r.,
na skutek skargi uczestników
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w N.
z dnia 27 października 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 27 października 2010 r. Sąd Okręgowy w N. oddalił
zażalenie dłużników W. K., D. K., J. K., M. K. na postanowienie Sądu Rejonowego
w N. z dnia 23 lipca 2010 r.
Dłużnicy W. K., D. K., J. K., M. K. zaskarżyli postanowienie Sądu
Okręgowego w N. z dnia 27 października 2010 r. skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W dniu 25 września 2010 r. weszła w życie ustawa 22 lipca 2010 r. o zmianie
ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy -
Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 155, poz. 1037). Zgodnie z jej
przepisami, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia przysługuje
obecnie tylko od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji kończących
postępowanie w sprawie oraz od postanowień co do istoty sprawy kończących
postępowanie, wydanych przez sąd drugiej instancji w postępowaniu
nieprocesowym, w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczeń
sądów państw obcych oraz w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności
wyroku sądu polubownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed sądem
polubownym za granicą (art. 4241
, art. 5192
, art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215
§ 3 k.p.c.). Od innych prawomocnych orzeczeń, w tym postanowień incydentalnych,
a także orzeczeń wydanych w postępowaniu egzekucyjnym oraz upadłościowym
i naprawczym, skarga nie przysługuje (art. 7674
§ 3 k.p.c. oraz art. 33 ust. 3 i art.
2231
ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, jedn.
tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 ze zm.), a jeżeli przez ich wydanie została
wyrządzona szkoda, strona może dochodzić jej wynagrodzenia bez uprzedniego
stwierdzenia niezgodności orzeczenia z prawem w postępowaniu ze skargi, czyli
przed sądem powszechnym, bezpośrednio od Skarbu Państwa, w sprawie
o odszkodowanie (art. 4241b
). Unormowanie to jest zharmonizowane z art. 4171
§ 2
zdanie pierwsze k.c. w nowym brzmieniu, z którego jednoznacznie obecnie wynika,
że jeżeli przepisy odrębne stanowią inaczej – a te właśnie tak stanowią – można
dochodzić odszkodowania bez obowiązku uzyskania orzeczenia prejudycjalnego.
3
W ustawie z dnia 22 lipca 2010 r. nie przewidziano przepisów
międzyczasowych, co oznacza – zgodnie z zasadą bezzwłocznego stosowania
przepisu procesowego (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego, zasady prawnej, z dnia 17 stycznia 2001 r., III CZP 49/00, OSNC
2001, nr 4, poz. 53) – że od chwili wejścia w życie tej ustawy skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem orzeczeń innych niż wymienionych w art. 4241
k.p.c. jest
niedopuszczalna.
Z tych względów skargę dłużników o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wydanego w postępowaniu egzekucyjnym należało
odrzucić jako niedopuszczalną (art. 4248
§ 1 w związku z art. 4241
§ 1 i 2 k.p.c.).