II CZ 30/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 30/11
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
SSN Marta Romańska
w sprawie z powództwa DGP D.
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L.
przeciwko Skarbowi Państwa – Ministerstwu Obrony Narodowej
reprezentowanemu przez Rejonowy Zarząd Infrastruktur w S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 17 czerwca 2011 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie o kosztach postępowania apelacyjnego
zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 czerwca 2010 r.,
1. zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób, że
zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej
dalszą kwotę 12 317 zł (dwanaście tysięcy trzysta
siedemnaście);
2. zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej
kwotę 1200 zł (tysiąc dwieście) tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Na skutek rozpoznania apelacji strony powodowej od wyroku Sądu
Okręgowego, Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 23 czerwca 2010 r. zmienił
zaskarżony wyrok (punkt I) oraz zasądził od strony pozwanej na rzecz strony
powodowej kwotę 5 400 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego (punkt II).
Postanowienie o kosztach postępowania apelacyjnego zostało zaskarżone
przez stronę powodową zażaleniem, w którym wniosła o jego zmianę poprzez
zasądzenie na jego rzecz dalszej kwoty – 12 317 złotych stanowiącej uiszczoną
opłatę od apelacji, a także zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania
zażaleniowego. Skarżący zarzucił naruszenie art. 98 § 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę
obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do
celowego dochodzenia praw i celowej obrony, do których zalicza się m.in. opłatę od
apelacji. Jak wskazano w judykaturze, orzeczenie ostateczne o kosztach powinno
być zupełne, tj. rozstrzygać, kto i w jakiej wysokości ponosi koszty postępowania,
a więc obejmować wszystkie opłaty i wydatki poniesione w sprawie, także koszty
postępowania mediacyjnego, zażaleniowego, zabezpieczającego, apelacyjnego
i kasacyjnego (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 czerwca
1971 r., I CZ57/71, OSPiKA nr 6, poz. 105 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30
kwietnia 1973, II CR 159/73, OSNCP 1974, nr 5, poz. 90).
Zaskarżone postanowienie tym wymogom nie odpowiada, albowiem nie
obejmuje uiszczonej przez powoda opłaty od apelacji w wysokości 12 317 złotych,
co czyni zażalenie zasadnym. Zażalenie na orzeczenie o zwrocie kosztów procesu
przysługuje bowiem, także wtedy, gdy sąd uwzględnił tylko część żądanych
kosztów i nie oddalił pozostałej czyli wniosku strony (por. uchwałę Sądu
Najwyższego z dnia 11 grudnia 1972 r., III PZP 14/72, OSNC 1972, nr 12,
poz. 215). Jak wskazano w judykaturze na postanowienie uwzględniające tylko
część żądanych kosztów, pomimo nieoddalenia wniosku w pozostałym zakresie,
stronie przysługuje zażalenie, pomimo wejścia w życie art. 1081
k.p.c.,
3
wprowadzonego ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) (por. postanowienie SN z dnia
4 listopada 2010 r., IV CZ 82/10, dotychczas niepubl.).
W tym stanie rzeczy zażalenie powoda okazało się uzasadnione i na
podstawie art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. i art. 39816
k.p.c. Sąd Najwyższy zmienił
zaskarżone postanowienie, w ten sposób, że zasądził od strony pozwanej na rzecz
strony powodowej dalszą kwotę 12 317 złotych. Sąd Najwyższy zasądził również
od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 1 200 złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym, stosownie do
treści § 12 ust. 2 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
SSN Marta Romańska
w sprawie z powództwa DGP D.
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L.
przeciwko Skarbowi Państwa – Ministerstwu Obrony Narodowej
reprezentowanemu przez Rejonowy Zarząd Infrastruktur w S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 17 czerwca 2011 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie o kosztach postępowania apelacyjnego
zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 czerwca 2010 r.,
1. zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób, że
zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej
dalszą kwotę 12 317 zł (dwanaście tysięcy trzysta
siedemnaście);
2. zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej
kwotę 1200 zł (tysiąc dwieście) tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Na skutek rozpoznania apelacji strony powodowej od wyroku Sądu
Okręgowego, Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 23 czerwca 2010 r. zmienił
zaskarżony wyrok (punkt I) oraz zasądził od strony pozwanej na rzecz strony
powodowej kwotę 5 400 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego (punkt II).
Postanowienie o kosztach postępowania apelacyjnego zostało zaskarżone
przez stronę powodową zażaleniem, w którym wniosła o jego zmianę poprzez
zasądzenie na jego rzecz dalszej kwoty – 12 317 złotych stanowiącej uiszczoną
opłatę od apelacji, a także zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania
zażaleniowego. Skarżący zarzucił naruszenie art. 98 § 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę
obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do
celowego dochodzenia praw i celowej obrony, do których zalicza się m.in. opłatę od
apelacji. Jak wskazano w judykaturze, orzeczenie ostateczne o kosztach powinno
być zupełne, tj. rozstrzygać, kto i w jakiej wysokości ponosi koszty postępowania,
a więc obejmować wszystkie opłaty i wydatki poniesione w sprawie, także koszty
postępowania mediacyjnego, zażaleniowego, zabezpieczającego, apelacyjnego
i kasacyjnego (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 czerwca
1971 r., I CZ57/71, OSPiKA nr 6, poz. 105 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30
kwietnia 1973, II CR 159/73, OSNCP 1974, nr 5, poz. 90).
Zaskarżone postanowienie tym wymogom nie odpowiada, albowiem nie
obejmuje uiszczonej przez powoda opłaty od apelacji w wysokości 12 317 złotych,
co czyni zażalenie zasadnym. Zażalenie na orzeczenie o zwrocie kosztów procesu
przysługuje bowiem, także wtedy, gdy sąd uwzględnił tylko część żądanych
kosztów i nie oddalił pozostałej czyli wniosku strony (por. uchwałę Sądu
Najwyższego z dnia 11 grudnia 1972 r., III PZP 14/72, OSNC 1972, nr 12,
poz. 215). Jak wskazano w judykaturze na postanowienie uwzględniające tylko
część żądanych kosztów, pomimo nieoddalenia wniosku w pozostałym zakresie,
stronie przysługuje zażalenie, pomimo wejścia w życie art. 1081
k.p.c.,
3
wprowadzonego ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) (por. postanowienie SN z dnia
4 listopada 2010 r., IV CZ 82/10, dotychczas niepubl.).
W tym stanie rzeczy zażalenie powoda okazało się uzasadnione i na
podstawie art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. i art. 39816
k.p.c. Sąd Najwyższy zmienił
zaskarżone postanowienie, w ten sposób, że zasądził od strony pozwanej na rzecz
strony powodowej dalszą kwotę 12 317 złotych. Sąd Najwyższy zasądził również
od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 1 200 złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym, stosownie do
treści § 12 ust. 2 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).