Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 79/10
POSTANOWIENIE
Dnia 28 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie skargi P. Spółki z o.o. w W. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 13 maja 2010 r., wydanego w sprawie
z wniosku B. C. P. Spółki z o.o. w U.
przy uczestnictwie P. Spółki z o.o. w W. o egzekucję świadczenia niepieniężnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 czerwca 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 13 maja 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił zażalenie dłużnika
P. Sp. z.o.o. w W. od postanowienia Sądu pierwszej instancji wydanego na
podstawie art. 1050 § 3 k.p.c. na wniosek wierzyciela B. C. P. Sp. z.o.o. w U.
nakładającego na prezesa zarządu dłużnika grzywnę za niewykonanie w
zakreślonym przez Sąd uprzednio terminie wyroku sądowego nakazującego
zamieszczenie ogłoszenia prasowego usuwającego skutki naruszenia dóbr
osobistych wierzyciela.
W dniu 2 września 2010 r. dłużnik wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem tego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W dniu 25 września 2010 r. weszła wżycie ustawa z dnia 22 lipca 2010 r.
o zmianie ustawy- Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo
upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 155, poz. 1037), która zmieniła między innymi
przepisy kodeksu postępowania cywilnego dotyczące skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Zgodnie z art. 4241
, art. 5192
,
art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215 § 3 k.p.c. w nowym brzmieniu, skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje
obecnie tylko od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji kończących
postępowanie w sprawie oraz od postanowień co do istoty sprawy kończących
postępowanie w sprawie wydanych przez sąd drugiej instancji w postępowaniu
nieprocesowym, w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczeń
sądów państw obcych oraz w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności
wyroku sądu polubownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed sądem
polubownym za granicą.
W ustawie nowelizacyjnej z dnia 22 lipca 2010 r. nie przewidziano przepisów
międzyczasowych, co oznacza, że zgodnie z zasadą bezzwłocznego stosowania
przepisów procesowych (porównaj uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów
3
Sądu Najwyższego, zasady prawnej, z dnia 17 stycznia 2001 r. III CZP 49/00,
OSNC 2001/4/53), od dnia wejścia w życie tej ustawy skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem orzeczeń innych niż wymienione we wskazanych wyżej
przepisach jest niedopuszczalna.
Niedopuszczalna jest zatem obecnie, wniesiona przez dłużnika skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu drugiej
instancji oddalającego zażalenie dłużnika na rozstrzygnięcie Sądu pierwszej
instancji wydane na wniosek wierzyciela na podstawie art. 1050 § 3 k.p.c., którą to
okoliczność Sąd Najwyższy bierze pod uwagę przy orzekaniu, zgodnie z art. 316
§ 1 zd. 1 w zw. z art. 361, art. 42412
, art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.
Z tych względów skarga została odrzucona na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
jako niedopuszczalna.

I CNP 79/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia