Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II UZ 18/11
POSTANOWIENIE
Dnia 28 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca)
SSN Halina Kiryło
w sprawie z wniosku J. Ś.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o składki,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 28 czerwca 2011 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 26 stycznia 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 10 czerwca 2010 r., Sąd Apelacyjny w sprawie
ubezpieczonego J. Ś. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych oddalił
apelację ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 28 maja 2010 r.
We wniosku z dnia 11 czerwca 2010 r. pełnomocnik ubezpieczonego wniósł
o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 10 czerwca 2010 r. wskazując w treści
wniosku, że „uzasadnienia trafnych orzeczeń są bezcennym źródłem wiedzy”.
Odpis uzasadnienia doręczono pełnomocnikowi wnioskodawcy w dniu 20 września
2010 r. na zasadzie art. 9 k.p.c. W dniu 10 lipca 2010 r. pełnomocnik
ubezpieczonego wniósł o doręczenie mu sentencji wyroku z 10 czerwca 2010 r. ze
2
stwierdzeniem prawomocności. Odpis sentencji został doręczony pełnomocnikowi
w dniu 12 listopada 2010 r. W dniu 19 listopada 2010 r. pełnomocnik
ubezpieczonego wniósł skargę kasacyjną od wyroku z dnia 10 czerwca 2010 r.
Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że termin do wniesienia skargi kasacyjnej
otwiera wyłącznie zgłoszone w tygodniowym terminie żądanie doręczenia stronie
orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Zdaniem Sądu, jeśli strona żąda doręczenia
wyłącznie sentencji lub wyłącznie uzasadnienia, doręcza się stronie wyłącznie
sentencję lub uzasadnienie, zgodnie z żądaniem. Można szczególnie tego
oczekiwać w przypadku występowania w sprawie profesjonalnego pełnomocnika. Z
uwagi na treść wniosku skierowanego w niniejszym postępowaniu przez
pełnomocnika ubezpieczonego, Sąd nie potraktował tego wniosku jako wniosku w
rozumieniu art. 387 § 3 k.p.c. Wobec powyższego skarga kasacyjna okazała się
niedopuszczalna w rozumieniu art. 3936
§ 1 k.p.c., co uzasadniło jej odrzucenie.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik ubezpieczonego zarzucił
naruszenie art. 387 § 1, § 2 i § 3 k.p.c., art. 3984
k.p.c. i art. 3986
§ 2 k.p.c. a nadto
obrazę prawa materialnego przez zastosowanie nieobowiązującego art. 3936
k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie znajduje uzasadnienia i wymaga oddalenia.
Stosownie do art. 387 § 1 zd. 2 k.p.c. sporządzenie uzasadnienia wyroku w
sprawach, w których oddalono apelację, następuje jedynie w przypadku, w którym
strona wnosi o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem. Jedynie zatem wniosek,
w którym strona łącznie domaga się doręczenia orzeczenia i jego uzasadnienia,
spełnia wymagania przewidziane w art. 387 k.p.c. Sąd Najwyższy, rozpatrujący
sprawę w niniejszym składzie, dostrzega mankamenty zbyt formalistycznego
podejścia do treści wniosku strony o doręczenie orzeczenia i uzasadnienia. O tym,
że strona składa swój wniosek w trybie art. 387 § 1 zd. 1 k.p.c. świadczyć mogą
zarówno jego bezpośrednia treść, jak i powołanie norm prawa procesowego (np.
wymienionego art. 387 § 1 k.p.c.), czy inne sformułowania, wskazujące na zamiar
3
skierowania w sprawie skargi kasacyjnej. Żadne jednak okoliczności tego rodzaju
nie zostały ujęte we wniosku pełnomocnika w niniejszym postępowaniu.
Treść tego wniosku ograniczyła się do wniosku o sporządzenie uzasadnienia
wyroku Sądu Apelacyjnego, opatrzonego komentarzem, że „uzasadnienia trafnych
orzeczeń są bezcennym źródłem wiedzy”. Wniosek nie został opatrzony nazwą, z
której mógłby wynikać zamiar wywiedzenia skargi kasacyjnej (w postaci tytułu
„zapowiedź skargi kasacyjnej” lub podobnego), nie powołał się w nim także
pełnomocnik na żadne normy prawa procesowego, które mogłyby ujawnić zamiar
skierowania skargi kasacyjnej.
Wręcz przeciwnie, zacytowana treść wniosku potwierdza prawidłowość
rozstrzygnięcia zapadłego w sprawie. Ponadto pełnomocnik wnosi o sporządzenie
uzasadnienia jako bezcennego źródła wiedzy, a zatem bynajmniej nie w celu
wywiedzenia skargi kasacyjnej. Kieruje nim jedynie ciekawość motywów, jakie stały
za prawidłowym rozstrzygnięciem Sądu Apelacyjnego.
Wniosek ten został ponowiony w dniu 17 czerwca 2010 r., zawierając
identyczną treść z wyjaśnieniem, że poprzedni wniosek został nadany listem
zwykłym, a zatem ponawia pełnomocnik swój wniosek w liście poleconym. Także z
tego wniosku nie wynikają żadne inne okoliczności, świadczące o woli zaskarżenia
wyroku skargą kasacyjną.
Sąd Najwyższy, rozpatrujący niniejsze zażalenie, jak już wskazano, daleki
jest od skrajnego formalizmu w postępowaniu cywilnym. Istnieją jednak minimalne
granice, w których poruszać się powinny strony, zwłaszcza, gdy czynności w ich
imieniu dokonuje profesjonalny pełnomocnik. Można i należy od niego wymagać, by
na tyle precyzyjnie formułował treść pism procesowych, aby wynikały z nich, co
najmniej pośrednio, intencje, jakie stroną kierują przy składaniu pisma. Ciekawości
co do motywów orzeczenia, wyrażającej się w stwierdzeniu: „uzasadnienia trafnych
orzeczeń są bezcennym źródłem wiedzy”, połączonej z wnioskiem o sporządzenie
uzasadnienia wyroku w żadnym wypadku nie można zakwalifikować jako wniosku o
doręczenie odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem celem wywiedzenia skargi
kasacyjnej.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
4