IV CZ 27/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 27/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa Ż. Ś.
przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeń i Reasekuracji W. SA w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 lipca 2011 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie o kosztach procesu zawarte w wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 stycznia 2011 r.,
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 11 stycznia 2011 r. zmienił wyrok Sądu
Okręgowego w ten sposób, że podwyższył zasądzoną od pozwanego
ubezpieczyciela kwotę dochodzonego zadośćuczynienia, uchylił pkt II tego
wyroku(w którym oddalono powództwo w pozostałym zakresie), podwyższył
zasądzoną od pozwanego kwotę tytułem nieopłaconych wydatków i rozstrzygnął o
kosztach postępowania za instancję odwoławczą.
W zażaleniu strony powodowej na zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 styczna 2011 r. rozstrzygnięcie w części, w której Sąd ten nie orzekł
o zmianie należnych stronie powodowej kosztów za pierwszą instancję (pkt III
wyroku Sądu Okręgowego) skarżący - powołując się na art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. -
wnosił o zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia w postaci modyfikacji pkt III wyroku
Sądu pierwszej instancji i zasądzenie na rzecz powódki od pozwanego ogółem
10.600 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa
procesowego w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W uzasadnieniu zażalenia wyjaśniono, że skoro powódka uzyskała
w postępowaniu odwoławczym wyrok uwzględniający w pełni jej roszczenie
o zapłatę zadośćuczynienia, uzasadnione było odejście od zasady stosunkowego
rozdzielania kosztów procesu i zasądzenie na rzecz powódki w całości należnych
jej kosztów procesu wg norm przepisanych. Jednocześnie dokonano obliczenia
wysokości kosztów procesu za postępowania przed Sądem pierwszej instancji.
Powstaje przede wszystkim zagadnienie dopuszczalności zażalenia powódki
w świetle przepisu art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. Przepis ten jako przepis szczególny
powinien być wykładany w sposób restryktywny. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego przyjmuje się, że nie jest dopuszczalne zażalenie do tego Sądu
na zawarte w wyroku sądu drugiej instancji postanowienie dotyczące kosztów
procesu poniesionych przed sądem pierwszej instancji (por. np. postanowienie
z dnia 23 czerwca 2010 r., II CZ 45/10, OSNC 2010, z. 12, poz. 171).
Niedopuszczalność zażalenia odnosi się także do takiej sytuacji, w której sąd
3
odwoławczy, zmieniając wyrok sądu pierwszej instancji, pozostawił niezmienione
rozstrzygnięcie o kosztach postępowania pierwszoinstancyjnego, zawarte w wyroku
sądu pierwszej instancji.
Wniesione zażalenie podlegało zatem odrzuceniu stosownie do art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39821
i art. 373 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa Ż. Ś.
przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeń i Reasekuracji W. SA w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 lipca 2011 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie o kosztach procesu zawarte w wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 stycznia 2011 r.,
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 11 stycznia 2011 r. zmienił wyrok Sądu
Okręgowego w ten sposób, że podwyższył zasądzoną od pozwanego
ubezpieczyciela kwotę dochodzonego zadośćuczynienia, uchylił pkt II tego
wyroku(w którym oddalono powództwo w pozostałym zakresie), podwyższył
zasądzoną od pozwanego kwotę tytułem nieopłaconych wydatków i rozstrzygnął o
kosztach postępowania za instancję odwoławczą.
W zażaleniu strony powodowej na zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 styczna 2011 r. rozstrzygnięcie w części, w której Sąd ten nie orzekł
o zmianie należnych stronie powodowej kosztów za pierwszą instancję (pkt III
wyroku Sądu Okręgowego) skarżący - powołując się na art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. -
wnosił o zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia w postaci modyfikacji pkt III wyroku
Sądu pierwszej instancji i zasądzenie na rzecz powódki od pozwanego ogółem
10.600 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa
procesowego w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W uzasadnieniu zażalenia wyjaśniono, że skoro powódka uzyskała
w postępowaniu odwoławczym wyrok uwzględniający w pełni jej roszczenie
o zapłatę zadośćuczynienia, uzasadnione było odejście od zasady stosunkowego
rozdzielania kosztów procesu i zasądzenie na rzecz powódki w całości należnych
jej kosztów procesu wg norm przepisanych. Jednocześnie dokonano obliczenia
wysokości kosztów procesu za postępowania przed Sądem pierwszej instancji.
Powstaje przede wszystkim zagadnienie dopuszczalności zażalenia powódki
w świetle przepisu art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. Przepis ten jako przepis szczególny
powinien być wykładany w sposób restryktywny. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego przyjmuje się, że nie jest dopuszczalne zażalenie do tego Sądu
na zawarte w wyroku sądu drugiej instancji postanowienie dotyczące kosztów
procesu poniesionych przed sądem pierwszej instancji (por. np. postanowienie
z dnia 23 czerwca 2010 r., II CZ 45/10, OSNC 2010, z. 12, poz. 171).
Niedopuszczalność zażalenia odnosi się także do takiej sytuacji, w której sąd
3
odwoławczy, zmieniając wyrok sądu pierwszej instancji, pozostawił niezmienione
rozstrzygnięcie o kosztach postępowania pierwszoinstancyjnego, zawarte w wyroku
sądu pierwszej instancji.
Wniesione zażalenie podlegało zatem odrzuceniu stosownie do art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39821
i art. 373 k.p.c.