I CZ 48/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 48/11
POSTANOWIENIE
Dnia 11 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej "M."
w W.
przeciwko Miastu W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 11 sierpnia 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie
Sądu Okręgowego
z dnia 5 stycznia 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę w tym
zakresie Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania,
pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
W postanowieniu z dnia 5 stycznia 2011 r. Sąd Okręgowy uzupełnił wyrok
Sądu Okręgowego z dnia 17 grudnia 2010 r., oddalający apelację powódki
Spółdzielni Mieszkaniowej „M.” w W. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 29
wrześnie 2009 r., w sprawie przeciwko Miastu W., w ten sposób, że oddalił wniosek
pozwanego o zasądzenie kosztów procesu za instancję odwoławczą. Sąd ten
uznał, że wprawdzie apelacja powódki została oddalona, jednak wydanym w tym
samym dniu postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił także zażalenie pozwanego
(nazwane apelacją). W tej sytuacji nie można uznać strony powodowej za
przegrywającą sprawę i obciążać powódki kosztami procesu przed Sądem drugiej
instancji.
Powyższe orzeczenie zaskarżył zażaleniem pozwany. Skarżący zarzucił
naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., poprzez błędne przyjęcie,
że strony powodowej nie można uznać za przegrywającą sprawę w drugiej
instancji, skoro apelacja powódki została oddalona, a pozwany wniósł odpowiedz
na apelację, w której domagał się jej oddalenia i zasądzenia kosztów procesu
według norm przypisanych i tożsame stanowisko prezentował podczas rozprawy
apelacyjnej. W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez
zasądzenie od powódki na rzecz strony pozwanej kosztów postępowania za
instancję odwoławczą.
Sąd Najwyższy, zważył co następuje:
Sąd drugiej instancji rozstrzygał o dwóch środkach odwoławczych: apelacji
powódki, która zaskarżała w całości wyrok Sądu Rejonowego oddalający jej
powództwo oraz o zażaleniu pozwanego, który kwestionował prawidłowość
rozstrzygnięcia o odrzuceniu jego wniosku restytucyjnego, zgłoszonego przed
sądem pierwszej instancji w związku z wyegzekwowaniem od niego dochodzonej
przez powódkę należności na podstawie nakazu zapłaty, który upadł na skutek
złożenia sprzeciwu. Każdy ze środków zaskarżenia miał więc za przedmiot odrębne
rozstrzygnięcie i rozpatrywany był w innym postępowaniu – apelacja
w postępowaniu apelacyjnym, zażalenie natomiast w postępowaniu zażaleniowym.
Nie było zatem podstaw do „zsumowania” wyników tych postępowań i uznania,
3
że powódka, której apelacja została oddalona w całości nie przegrała
w postępowaniu apelacyjnym, natomiast pozwany, którego zażalenie zostało
odrzucone nie przegrał w postępowaniu zażaleniowym. W konsekwencji powódka
zobowiązana była, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zwrócić pozwanemu na jego
żądanie koszty procesu w postępowaniu apelacyjnym. Pozwany złożył stosowny
wniosek o zasądzenie kosztów w odpowiedzi na apelację. Ponieważ Sąd Okręgowy
wadliwie orzekł o tym przedmiocie - jego postanowienie należało uchylić i sprawę
przekazać mu do ponownego rozpoznania (art. 3941
§ 3 k.p.c w zw. z art. 39815
§ 1
k.p.c.).
Dodatkowo należy zauważyć, że gdyby orzeczenie o kosztach dokonane
przez Sad Okręgowy w ramach uzupełnienia wyroku traktować jako wynik
odpowiednio stosowanego art. 100 k.p.c. to do takiego rozstrzygnięcia nie było
również podstaw, ponieważ powódka na rozprawie złożyła wprawdzie wniosek
o oddalenie „apelacji” (zażalenia pozwanego) ale nie zgłosiła żądania zasądzenia
kosztów w postępowaniu spowodowanym wniesieniem tego środka zaskarżenia.
O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c. i art. 108 § 2 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 11 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej "M."
w W.
przeciwko Miastu W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 11 sierpnia 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie
Sądu Okręgowego
z dnia 5 stycznia 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę w tym
zakresie Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania,
pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
W postanowieniu z dnia 5 stycznia 2011 r. Sąd Okręgowy uzupełnił wyrok
Sądu Okręgowego z dnia 17 grudnia 2010 r., oddalający apelację powódki
Spółdzielni Mieszkaniowej „M.” w W. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 29
wrześnie 2009 r., w sprawie przeciwko Miastu W., w ten sposób, że oddalił wniosek
pozwanego o zasądzenie kosztów procesu za instancję odwoławczą. Sąd ten
uznał, że wprawdzie apelacja powódki została oddalona, jednak wydanym w tym
samym dniu postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił także zażalenie pozwanego
(nazwane apelacją). W tej sytuacji nie można uznać strony powodowej za
przegrywającą sprawę i obciążać powódki kosztami procesu przed Sądem drugiej
instancji.
Powyższe orzeczenie zaskarżył zażaleniem pozwany. Skarżący zarzucił
naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., poprzez błędne przyjęcie,
że strony powodowej nie można uznać za przegrywającą sprawę w drugiej
instancji, skoro apelacja powódki została oddalona, a pozwany wniósł odpowiedz
na apelację, w której domagał się jej oddalenia i zasądzenia kosztów procesu
według norm przypisanych i tożsame stanowisko prezentował podczas rozprawy
apelacyjnej. W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez
zasądzenie od powódki na rzecz strony pozwanej kosztów postępowania za
instancję odwoławczą.
Sąd Najwyższy, zważył co następuje:
Sąd drugiej instancji rozstrzygał o dwóch środkach odwoławczych: apelacji
powódki, która zaskarżała w całości wyrok Sądu Rejonowego oddalający jej
powództwo oraz o zażaleniu pozwanego, który kwestionował prawidłowość
rozstrzygnięcia o odrzuceniu jego wniosku restytucyjnego, zgłoszonego przed
sądem pierwszej instancji w związku z wyegzekwowaniem od niego dochodzonej
przez powódkę należności na podstawie nakazu zapłaty, który upadł na skutek
złożenia sprzeciwu. Każdy ze środków zaskarżenia miał więc za przedmiot odrębne
rozstrzygnięcie i rozpatrywany był w innym postępowaniu – apelacja
w postępowaniu apelacyjnym, zażalenie natomiast w postępowaniu zażaleniowym.
Nie było zatem podstaw do „zsumowania” wyników tych postępowań i uznania,
3
że powódka, której apelacja została oddalona w całości nie przegrała
w postępowaniu apelacyjnym, natomiast pozwany, którego zażalenie zostało
odrzucone nie przegrał w postępowaniu zażaleniowym. W konsekwencji powódka
zobowiązana była, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zwrócić pozwanemu na jego
żądanie koszty procesu w postępowaniu apelacyjnym. Pozwany złożył stosowny
wniosek o zasądzenie kosztów w odpowiedzi na apelację. Ponieważ Sąd Okręgowy
wadliwie orzekł o tym przedmiocie - jego postanowienie należało uchylić i sprawę
przekazać mu do ponownego rozpoznania (art. 3941
§ 3 k.p.c w zw. z art. 39815
§ 1
k.p.c.).
Dodatkowo należy zauważyć, że gdyby orzeczenie o kosztach dokonane
przez Sad Okręgowy w ramach uzupełnienia wyroku traktować jako wynik
odpowiednio stosowanego art. 100 k.p.c. to do takiego rozstrzygnięcia nie było
również podstaw, ponieważ powódka na rozprawie złożyła wprawdzie wniosek
o oddalenie „apelacji” (zażalenia pozwanego) ale nie zgłosiła żądania zasądzenia
kosztów w postępowaniu spowodowanym wniesieniem tego środka zaskarżenia.
O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c. i art. 108 § 2 k.p.c.