I UO 2/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III UO 14/07 I UK 54/10
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I UO 2/11
POSTANOWIENIE
Dnia 9 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Iwulski
w sprawie z odwołania W. S.
przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu w Ł.
o wysokość emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 9 sierpnia 2011 r.,
skargi ubezpieczonego o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
postanowieniem Sądu Najwyższego
z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt I UK 54/10,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 13 listopada 2009 r., oddalił apelację
ubezpieczonego W. S. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Ł. z dnia 22 maja 2009 r., którym oddalono odwołanie od decyzji
Wojskowego Biura Emerytalnego w Ł. z dnia 15 grudnia 2008 r. odmawiającej
ubezpieczonemu ponownego ustalenia wysokości emerytury wojskowej oraz
wypłaty kwot wyrównania tego świadczenia. Ponadto Sąd Apelacyjny zasądził od
ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów
procesu w postępowaniu odwoławczym.
Postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2010 r., I UK 54/10, Sąd Najwyższy
odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej ubezpieczonego, wniesionej od
2
wyroku Sądu drugiej instancji, stwierdziwszy, że skarga ta jest oczywiście
bezzasadna, bowiem ustawowa zmiana zasad waloryzacji emerytur wojskowych
przez ich dostosowanie do zasad powszechnie obowiązujących nie odebrała
ubezpieczonemu nabytego prawa do waloryzowania przysługujących mu
dotychczas świadczeń, a jedynie zmodyfikowała na przyszłość sposób ich
waloryzowania.
W dniu 22 czerwca 2011 r. (data nadania pisma w placówce pocztowej)
ubezpieczony osobiście wniósł do Sądu Najwyższego skargę o wznowienie
postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 871
§ 1 i 2 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych (`przymus
adwokacko-radcowski@). Takie zastępstwo rozciąga się również na czynności
procesowe związane z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowane
przed sądem niższej instancji. W drodze wyjątku od tej zasady przymusu
adwokacko-radcowskiego nie stosuje się jedynie w postępowaniu o zwolnienie od
kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, a także
wtedy, gdy stroną (jej organem, przedstawicielem ustawowym lub pełnomocnikiem)
jest sędzia, prokurator, notariusz, profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych,
adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa.
Powyższe oznacza, że również w postępowaniu wywołanym wniesieniem do
Sądu Najwyższego skargi o wznowienie postępowania strona powinna być
reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego. Skoro
przedmiotowa skarga nie została wniesiona z zachowaniem warunku
przewidzianego w art. 871
§ 1 k.p.c., zaś ubezpieczony nie wykazał, że należy do
kręgu podmiotów wymienionych w art. 871
§ 2 k.p.c., to wniesiony przez niego
środek zaskarżenia należy uznać za niedopuszczalny (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 17 września 2007 r., III UO 14/07, OSNP 2008 nr 21-22, poz.
332).
3
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy odrzucił skargę o wznowienie
postępowania na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Iwulski
w sprawie z odwołania W. S.
przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu w Ł.
o wysokość emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 9 sierpnia 2011 r.,
skargi ubezpieczonego o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
postanowieniem Sądu Najwyższego
z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt I UK 54/10,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 13 listopada 2009 r., oddalił apelację
ubezpieczonego W. S. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Ł. z dnia 22 maja 2009 r., którym oddalono odwołanie od decyzji
Wojskowego Biura Emerytalnego w Ł. z dnia 15 grudnia 2008 r. odmawiającej
ubezpieczonemu ponownego ustalenia wysokości emerytury wojskowej oraz
wypłaty kwot wyrównania tego świadczenia. Ponadto Sąd Apelacyjny zasądził od
ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów
procesu w postępowaniu odwoławczym.
Postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2010 r., I UK 54/10, Sąd Najwyższy
odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej ubezpieczonego, wniesionej od
2
wyroku Sądu drugiej instancji, stwierdziwszy, że skarga ta jest oczywiście
bezzasadna, bowiem ustawowa zmiana zasad waloryzacji emerytur wojskowych
przez ich dostosowanie do zasad powszechnie obowiązujących nie odebrała
ubezpieczonemu nabytego prawa do waloryzowania przysługujących mu
dotychczas świadczeń, a jedynie zmodyfikowała na przyszłość sposób ich
waloryzowania.
W dniu 22 czerwca 2011 r. (data nadania pisma w placówce pocztowej)
ubezpieczony osobiście wniósł do Sądu Najwyższego skargę o wznowienie
postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 871
§ 1 i 2 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych (`przymus
adwokacko-radcowski@). Takie zastępstwo rozciąga się również na czynności
procesowe związane z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowane
przed sądem niższej instancji. W drodze wyjątku od tej zasady przymusu
adwokacko-radcowskiego nie stosuje się jedynie w postępowaniu o zwolnienie od
kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, a także
wtedy, gdy stroną (jej organem, przedstawicielem ustawowym lub pełnomocnikiem)
jest sędzia, prokurator, notariusz, profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych,
adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa.
Powyższe oznacza, że również w postępowaniu wywołanym wniesieniem do
Sądu Najwyższego skargi o wznowienie postępowania strona powinna być
reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego. Skoro
przedmiotowa skarga nie została wniesiona z zachowaniem warunku
przewidzianego w art. 871
§ 1 k.p.c., zaś ubezpieczony nie wykazał, że należy do
kręgu podmiotów wymienionych w art. 871
§ 2 k.p.c., to wniesiony przez niego
środek zaskarżenia należy uznać za niedopuszczalny (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 17 września 2007 r., III UO 14/07, OSNP 2008 nr 21-22, poz.
332).
3
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy odrzucił skargę o wznowienie
postępowania na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.